به گزارش اخبار خودرو ،بالا رفتن میزان تولید خودرو و تجربه رشد در این بخش تاثیر مستقیم بر صنعت و اقتصاد کشور دارد. در مقابل تجربه رشد تولید، نیازمند سرمایه‌گذاری در بخش‌های تحقیق و توسعه برای ارائه محصولات جدید و توسعه محصول مطابق نیاز مشتریان است. اما بسیاری از کارشناسان معتقدند صنعت خودرو امروز بیش از آنکه نیازمند افزایش تولید باشد، به توسعه محصول به معنی واقعی نیاز دارد که این اتفاق با ایجاد مراکز تحقیق و توسعه در مراکز تولید قطعات و مجموعه‌ها و شرکت‌های خودروساز رخ خواهد داد. به این ترتیب تا زمانی که مراکز پیشرفته تحقیق و توسعه در واحدهای تولیدی ایجاد و فعال نباشد، کشور برای تامین نیاز خود به واردات قطعات و مجموعه‌ها وابسته خواهد بود. در این رابطه مشاور کمیسیون گمرک و لجستیک اتاق ایران در گفت‌وگو با روزنامه «دنیای خودرو» گفت: «یکی از مشکلات مهم صنعت خودرو در کشور ما این است؛ تا زمانی که خود قطعه‌سازان طراحی و توسعه (R&D) نداشته باشند، خودروسازها نمی‌توانند با تکیه بر توانایی‌های آنها دست به تولید بزنند و اقدام به پیشرفت کنند.» آنوش رحام با بیان اینکه عمده قطعه‌سازان ما معمولا در کار کپی هستند، افزود: «تولیدکنندگان قطعات در کشور به روش ساده و از طریق مهندسی معکوس، قطعات را کپی و تولید می‌کنند. همین عامل باعث وابستگی تولیدکنندگان به واردات قطعه شده است.» وی با اشاره به اینکه دو کشور ترکیه و کره جزو بزرگ‌ترین تولیدکنندگان قطعه در دنیا به شمار می‌روند، اظهار کرد: «این اتفاق به این شکل رخ داد که این کشورها شرکت‌های بزرگ قطعه‌ساز را مستقر و مراکز تحقیق و توسعه پیشرفته‌ای ایجاد کردند و به این ترتیب به سمت تبدیل شدن به قطعه‌سازان بزرگ حرکت کردند.» رحام در ادامه با تاکید بر اینکه کشور ما به واردات قطعات نیازمند است، گفت: «این مساله به این دلیل است که ما یک خودروی ۱۰هزار دلاری به نام پراید تولید می‌کنیم که در بازار جهانی قطعات آن را فقط چینی‌ها تولید می‌کنند. چون مصرف‌کننده توانایی پرداخت هزینه قطعات گران‌تر را ندارد. بنابراین بازار مصرف، می‌طلبد که این کالا با حداقل قیمت عرضه شود.» به‌گفته این تحلیلگر ارشد امور گمرکی، وقتی شرایط به این شکل باشد، واردکننده عمدتا از چین و در مواردی از هند، قطعات ارزان‌قیمت سفارش می‌دهد و وارد می‌کند. چون قیمت این کالاها پایین است و برایشان نمی‌صرفد هزینه گمرکی کالا را کامل پرداخت کنند. آنوش رحام همچنین با اشاره به اینکه بسیاری از کسبه بازار گاهی روی خود قطعه سود نمی‌کنند، گفت: «این گروه از نپرداختن هزینه‌های گمرک و حمل سود می‌کنند. یعنی آنقدر آستانه سود در این صنف کاهش پیدا کرده است که در مورد بعضی قطعات، کالا با ۵ درصد سود به فروش می‌رود.» وی با توضیح این مطلب که تاجر سعی می‌کند از طریق حمل‌کنندگان واسطه که به صورت کم‌اظهاری یا از مبادی غیررسمی و از گمرکات جنوب کالا به طور غیررسمی کالا وارد کند، اظهار کرد: «مقدار زیادی از قطعات یدکی کشور الان از گمرکات گناوه وارد می‌شود. علت این است که در این گمرک حدود ۷۰۰ لنج وجود دارد که هر کدام میزان مشخصی کالا به شکل تَه‌لنجی وارد می‌کند.» رحام با بیان اینکه قطعاتی مانند باتری، جلوبندی، لنت، روغن‌موتور و... نیز به این شکل که توضیح داده شد، وارد می‌شوند، تاکید کرد: «در واقع این قطعات در میان کالاهای اظهارشده به شکل مویرگی تجمیع اما در سفرهای متعدد وارد می‌شود که حجم آنها بسیار هم زیاد است. بعد از ورود کالا به کشور هم چند نفر حمل‌کننده سرشاخه معتبر این کالاها را به بازار انتقال می‌دهند.»