180هزار خودرو ناقص کف کارخانهها جا خوش کردهاند. این در حالی است که کارشناسان معتقدند اگر بومیسازی قطعات خودرو بهخصوص قطعات الکترونیکی تسریع شود، نهتنها معضل ارزبری زیاد این صنعت به دلیل واردات قطعات برطرف میشود، بلکه در چنین روزهایی که در تحریم هم قرار داریم، هیچ خودرویی کف کارخانه ناقص باقی نمیماند. از همین رو زمان آن رسیده است که بخشهای مختلف دانشگاهی با صنعت همراه شوند و این قطعات را داخلیسازی کنند.
ضرورت داخلیسازی برای کنار زدن تحریمها
عضو هیاتمدیره انجمن تخصصی صنایع همگن، نیرو محرکه و قطعهسازی در خصوص بومیسازی قطعات الکترونیکی به «دنیای خودرو» میگوید: «متاسفانه قطعات الکترونیکی خودرو جزو قطعاتی هستند که دانش فنی کمی برای تولید آنها در داخل کشور داریم.»
احمدرضا رعنایی با اشاره به اینکه این قطعات نیاز به توجه بیشتری برای بومیسازی دارند، اضافه میکند: «ارزبری واردات قطعات الکترونیکی خودرو در سال خیلی بالاست و همین موضوع بومیسازی این قطعات را حتی در شرایط غیرتحریمی توجیهپذیر میکند.»
وی ادامه میدهد: «علاوه بر بحث ارزبری با توجه به اینکه در شرایط تحریمی قرار داریم، در صورتی که قطعات الکترونیکی و هایتک در داخل تولید شود، صنعت خودرو با هیچ تهدیدی مواجه نمیشود.»
رعنایی با اشاره به اینکه اکثر خودروهای کف کارخانه به دلیل کمبود همین قطعات الکترونیکی ناقص باقی ماندهاند، بیان میکند: «اگر در راستای دستیابی به دانش فنی قطعات الکترونیکی سرمایهگذاری شود، هم جلوی ارزبری گرفته میشود و هم در زمان تحریم، نبود شرایط وارداتی منجر به ناقص ماندن خودروها کف کارخانهها نمیشود.»
وی با اشاره به اینکه در حال حاضر نمیتوان درباره مقدار ارزبری این قطعات اظهارنظر دقیقی کرد، اضافه میکند: «حدود یکمیلیون و 300هزار خودرو که هر سال در داخل کشور تولید میشود، به همراه خودروهایی که در حال حرکت هستند، نیاز به قطعات الکترونیکی دارند. این قطعات هم شامل مواردی همچون ECU، سنسورهای مختلف و دیگر قطعات الکترونیکی که ساخت داخل نیستند، میشوند.»
رعنایی با اشاره به اینکه حجم و مقدار ارزبری این قطعات قابل توجه است، ادامه میدهد: «اگر دانشگاهها با بخشهای مختلف صنعت همکاری لازم را داشته باشند، میتوان این قطعات را در داخل تولید کرد، چراکه هم زیرساختهای تولید این قطعات در داخل وجود دارد و هم اینکه بخش دانشگاهی با استفاده از دانش فنی خود تاکنون توانسته قطعات مشابه بسیاری را بسازد.»
تصریح میکند: «در حال حاضر بومیسازی این قطعات مستلزم همکاری بخش دانشگاهی با بخشهای مختلف صنعت است.»
بومیسازی با استفاده از دانش دانشگاهی
عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت نیز با اشاره به اینکه کشور ما قابلیتهای بسیار خوبی در زمینه قطعات الکترونیکی دارد، بیان میکند: «هرچقدر در یک قطعه، دانش فنی بیشتری نهفته باشد، آن قطعه برای کشور ما که مزیت اقتصادیمان تحصیلکردههای دانشگاهی ارزانقیمت است، مزایای اقتصادی بیشتری خواهد داشت.»
ابوالفضل خلخالی اضافه میکند: «قطعات الکترونیکی در تمام دنیا جزو قطعاتی هستند که مزیت اقتصادی تولید آنها در مقایسه با سایر قطعات، بسیار بیشتر است، زیرا قیمت تمامشده تکنولوژی و مواد مورد استفاده در قطعات الکترونیکی نسبت به سایر قطعات، پایینتر بوده و مزیت اقتصادی دانش فنی نهفته در آنها بسیار بیشتر است و این مساله در کشور ما نیز صادق است.»
وی ادامه میدهد: «باید سرمایه را به دانش فنی رساند، زیرا معمولا کسی که دانش فنی دارد سرمایه ندارد و بالعکس؛ این اتصال نیازمند زیرساختی مناسب است که خودروساز دستکم باید زمینهای ایجاد کند که برای سرمایهگذاران جذابیت داشته باشد تا آنها بتوانند درخصوص درآمد و برگشت سرمایه، اطمینان حاصل کنند.»
حرکت صنعت خودرو به سمت خصوصیسازی
عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت بیان میکند: «اگر از این فرصت استفاده و در داخل کشور در زمینه قطعات برقی الکترونیکی سرمایهگذاری شود و این قطعات تولید شوند، نسبت به تولید قطعات مکانیکی صرفه اقتصادی بهمراتب بیشتری خواهد داشت. اگر بتوانیم ایسییو یا کنترلر ایبیاس یا کنترلر ایربگ را تولید کنیم یا شبکههای مالتیپلکس برق و الکترونیک را توسعه دهیم، اقدامی بسیار مثبت است که تاکنون به دلایل مختلف در کشورمان از آن غافل شدهایم. اما اگر امروز از این فرصت استفاده کنیم و به توسعه آن بپردازیم، مزیت اقتصادی آنها بهمراتب بیشتر است.»
خلخالی با اشاره به ضرورت استفاده از ظرفیتهای نهادهای نظامی در زمینه ساخت داخل قطعات خودرو اضافه میکند: «این مساله میتواند اتفاق بیفتد؛ ما باید صنعت خودرو را تا جایی که میتوانیم به سمت یک صنعت خصوصی پیش ببریم و هرچقدر در این جهت حرکت کنیم، موفقیتهای بیشتری خواهیم داشت؛ اگر بتوانیم دانش فنی موجود در صنایع نظامی را با استفاده از شرکتهای دانشبنیان در یک شکل خصوصی وارد صنعت خودرو کنیم، اقدامی بسیار مفید و قابل استفاده خواهد بود.»
