خشایار نظریان در سرمقاله امروز (دوشنبه، ۲۹ دی ماه ۱۳۹۹) روزنامه «دنیای خودرو»، به موضوع « وضعیت نامناسب جاده تهران- مشهد » پرداخت.
به گزارش «اخبار خودرو»، مدیرمسئول روزنامه «دنیای خودرو» در این باره نوشت:
طی دو دهه اخیرهرزمان با خودرو از تهران به‌مشهد سفر کردم، در طول مسیر بارها از خود پرسیدم که آیا مسئولان طی این سال ها به این شهر سفر زمینی داشته اند یا به دلیل طولانی بودن مسیر، آنها تنها ازهواپیما و قطار استفاده کرده‌اند؟
پاسخ این سوال هرچه باشد مهم است؛ زیرا تکلیف ما درمورد این‌که آیا مسئولی از وضعیت جاده های زخم خورده تهران- مشهد و بالعکس خبر دارد یا خیر را مشخص می‌کند!
دراین راستا اگر مسئولی با خودرو شخصی یا عمومی به این شهرسفر کند و پس از ساعت ها طی مسیر نسبت به وضعیت جاده ای ناامن و پر از چاله های بزرگ و کوچک یا ناهمواری های ناشی از آنچه ترمیم مقطعی نامیده می‌شود، سکوت کند و بی‌اعتنا باشد، باید به وجود احساس وظیفه در او شک کرد!
براساس محاسباتی که بارها در مسیر ۱۷۰۰ کیلومتری تهران - مشهد- تهران انجام داده ام می‌توانم به جرأت بگویم حدود نیمی از این مسیر دارای اشکالات فنی جدی و خطرآفرین است و وزارت راه و شهرسازی و معاونت عمرانی استانداری های تهران، سمنان و خراسان رضوی باید پاسخگو باشند که چرا یکی از مهم‌ترین راه های مواصلاتی با کاربردهای مهم ازجمله مذهبی و اقتصادی در طول مسئولیت چهار دولت اخیر که اتفاقا روسای آنها زاده این مناطق و آشنا به‌این مسیر هستند باید این‌گونه باشد و چرا آنها تاکنون نتوانسته‌اند جاده‌ای امن و عاری از مشکلات فنی برای آسایش و آرامش مسافرانی که عمدتا از طبقه کم درآمد جامعه بوده و با هدف زیارت امام هشتم شیعیان دل به‌جاده می زنند فراهم کنند؟!
کارشناسان مذهبی بارها از صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران زیارت ثامن الحجج (ع) را حج فقرا نامیده‌اند و اگر قبول کنیم طبقه کم‌درآمد جامعه عمدتا برای سفر به شهرمشهد ازحمل و نقل جاده ای با خودرویی ارزان و چه بسا دارای قطعات و تایرهای فرسوده استفاده می‌کنند، می‌توانیم نتیجه بگیریم که شاید سهم این افراد از سوانح جاده های نا به سامان بیش از دیگران است.
با توجه به این که چندماه تا پایان عمر دولت فعلی باقی نمانده، شایسته است مسئولان امر در دولت آینده این بار با تدابیر لازم امکان اجرای عملیات هم‌زمان و هماهنگ در سه استان مربوطه را برای اصلاح ساختاری جاده‌ای ناامن در دستور کار قرار دهند و با رسیدگی جدی به‌این مشکل امید را در دل محرومانی که مشتاقانه و بی‌توقع به زیارت می‌روند، زنده کنند.
