به گزارش «اخبار خودرو»،به‌راستی درصنعت‌خودرو فناوری را چه‌زمانی می‌توان رشدیافته دانست؟ شاید زمانی که نیازی را به‌طور کامل پوشش دهد یا زمانی که صرفا باعث حرکت در خیابان‌ها شود! به‌طور واضحی درحال حاضر یکی از مزایایی که تکنولوژی باید برای نسل بشر داشته باشد، پوشش ضعف‌هایی است که راننده‌ها به‌صورت ناخودآگاه مرتکب آن می‌شوند. اما چه‌چیزی تضمین‌دهنده رفع این مشکل به‌طور کامل طی سال‌های آتی است؟ شاید بتوان چهارچوب‌های نظارت برفناوری خودران را بهترین پاسخ برای این پرسش دانست. اما این‌که چه‌زمانی این فناوری عملیاتی خواهد شد سوالی است که هسته اصلی توقعات ما را پوشش می‌دهد و پاسخ آن شاید دهه‌ها، یک دهه یا حتی چند سال اخیر باشد. به‌هرجهت می‌توان به‌این پرسش این‌گونه پاسخ داد که منظور چه‌نوع و سطحی از فناوری خودران است. اگر صرفا به‌فناوری‌هایی که تحت‌عنوان «کمکی» شناخته می‌شوند بپردازیم، بحث چندان جدی لازم نیست؛ اما درسطوحی بالاتر فناوری خودران را درحرکت خودروهای باربری و کامیون‌ها درسطح سایت‌های تولیدی داریم و حتی حرکت خودکار خودروهای تجاری سنگین درسطح بین شهری و بین کشوری را که به‌ایمنی و اطمینان خاطر فراوانی درسطح بسیار بالا نیاز دارد.

کاهش توانایی‌های فردی
نمی‌توان این موضوع را نادیده گرفت که رانندگان خودروهای سنگین تجاری کماکان ضعف‌های زیادی در کنترل وسیله‌نقلیه دارند و هرچه سن افراد باتجربه بالا می‌رود، شرکت‌ها برای یافتن نیروی کار جوان اما با مهارت با مشکلات بیش‌تری مواجه می‌شوند.
اگر می‌خواهید بدانید این کمبود چقدر جدی است، نگاهی به‌آمار انجمن کامیون‌داران آمریکا «ATA» بندازید که اخیرا اعلام کرده حداقل ۸۰ هزار نفر راننده ماهر از این اتحادیه جدا شده و فرد جدیدی جایگزین آن‌ها نشده است. این انجمن به‌عنوان بخش‌خصوصی اجازه دارد مهارت رانندگان را درسطح ملی بررسی کند و در آخرین بررسی‌های خود متوجه شده که شرکت‌های باربری با درآمد سالانه بیش از ۳۰ میلیون‌دلار تا میزان ۹۰ درصد از رانندگان خود را از دست داده‌اند و اکنون تنها با ۱۰ درصد نیروی باتجربه خود فعالیتشان را ادامه می‌دهند. افزایش سطح دستمزدها مشکل دیگری است که سبب شده است راننده‌ها برای کسب درآمد مورد نیازشان، زمان زیادی را در جاده‌ها نگذرانند. از سوی دیگر قانون‌گذاران نیز با اعمال سختگیری بیش‌تر درارتباط با تست مواد مخدر، تاییدیه گواهینامه و بررسی اجرای موارد ایمنی «که همگی موارد خوبی هستند» سبب شده‌اند شرکت‌های باربری درجلب تمایل راننده‌ها برای حمل بارها با مشکلات زیادی مواجه شوند.

رانندگی کمکی
برای شرکت‌های حمل‌ونقل، ایمنی همواره در اولویت بوده؛ اما رانندگی رانندگان جوان و مجرد معمولا با ریسک بالایی همراه است که این با توجه به‌شرایط موجود مشکلی بزرگ است. براساس ساختار جدید قوانین ایالتی افراد کمتر از ۱۹ سال امکان اخذ گواهینامه خودروهای تجاری را ندارند؛ اما در سن ۲۱ سالگی می‌توانند با خودرو شخصی بین ایالت‌ها رانندگی کنند.
در این بین ساختار قانونی برای کسب تجربه برای رانندگان جوان نیز وجود ندارد. به‌همین خاطر دفتر ایمنی باربری‌های موتوری فدرال در پی برنامه‌ای برای کسب تجربه رانندگان ۱۸ الی ۲۱ سال است که قرار است در شرکت‌های بین ایالتی فعالیت کنند.
دراین برنامه به‌شرکت‌های باربری توصیه شده که اگر قصد دارند رانندگان جوان بیش‌تری را به‌استخدام خود درآورند، باید به‌حقیقی بودن ادعای آن‌ها درباره مهارتشان توجه ویژه‌ای داشته باشند. یکی از راهکارها برای چنین روندی را شرکت Nauto معرفی کرده است. سیستم اِن‌اتو به‌طور کلی سیستمی با هوش مصنوعی برای پیش‌بینی رفتار راننده و جلوگیری از ایجاد مشکلات جدی و بی‌توجهی‌هاست. در ۲۶ الگوریتمی که در رکوردهای ویدئویی این سیستم ثبت شده به‌صورت زنده بررسی می‌شود که احتمال برخورد تا چه‌حد جدی است و درصورت بالا بودن میزان احتمال برخورد هشدار صوتی به‌صدا درمی‌آید و درصورتی که شرایط به‌نحوی خطرناک باشد، به‌عنوان مثال درحال نزدیک شدن به فرد عابری باشد که به‌سرعت در حال عبور از جاده است و متوجه شود که راننده هوشیار نیست، خیلی سریع کنترل را در اختیار می‌گیرد.
دوربین داخل کابین این سیستم برای کشف نشانه‌هایی برای بی‌توجهی راننده تعبیه شده است؛ مواردی همچون غذا خوردن، کار کردن با تلفن‌همراه یا رادیو خودرو با مدت زمان زیاد که باعــــث از دست دادن تمرکز روی جاده شود. اِن‌اتو مدعی است که برای نخستین‌بار برای خودروهای حمل‌بار چنین سیستم کاملی طراحی شده است. به‌طور معمول دستگاه‌های تجزیه و تحلیل اطلاعاتی خودروها «تله‌ماتیک» از سنسورها صرفا برای تشخیص مواردی همچون ترمز شدید، شتاب‌گیری و سرعت بالا در کامیون‌ها استفاده می‌کنند و در مقابل سیستم‌های جدید برای پیش‌بینی پنج یا شش ثانیه آتی و تشخیص تصادف پردازش می‌کنند.
درصورت تشخیص شرایط با ریسک بالا هشدار صوتی راننده را آگاه می‌سازد و اگر تصادف چندان جدی نباشد اما شرایط راننده چندان ایمن نباشد، سیستم هشدار کاهش سرعت را ارائه می‌کند یا وجود عابر و درنظر گرفتن فاصله بیش‌تر با خودرو جلویی را پیشنهاد می‌دهد. البته با توجه به‌هزینه بالای ۳۵۰ الی ۵۰۰ دلاری برای نصب روی هر وسیله به‌نظر نمی‌رسد که برای هر شرکتی انتخاب مناسبی باشد. همچنین برای برخی شرکت‌ها حمل‌ونقل در فاصله چند ده کیلومتری اتفاق می‌افتد که ریسک تصادف کمتری را برای آن متصور می‌شود.
درحال حاضر ۲۴ ایالت امکان تست فناوری خودران سطح ۴ را برای کامیونت‌های نیمه‌سنگین تجاری برقرار کرده‌اند. اما به‌گزارش DOT «دپارتمان حمل‌ونقل آمریکا» تنها ۴۸ درصد از شرکت‌ها امکان خرید فناوری‌های خودران را خواهند داشت و مابقی ممکن است از روش‌های دیگری مسیر تجاری خود را ‌ادامه دهند.