طرح توسعه و تسهیل حمل محصولات صادراتی و مواد اولیه شرکت نفت‌پارس

طرح توسعه و تسهیل حمل محصولات صادراتی و مواد اولیه شرکت نفت‌پارس در پی انعقاد تفاهم‌نامه همکاری مشترک این شرکت با راه‌آهن استان تهران و با استفاده از ظرفیت حمل‌ونقل ریلی در مجاورت پالایشگاه، با حضور مدیران ارشد دو مجموعه افتتاح شد.

به گزارش روابط عمومی نفت پارس، این طرح به منظور رفع مشکلات مربوط به حمل‌ونقل جاده‌ای و محدودیت‌های منع تردد، کاهش ترافیک جاده‌ای، افزایش بهره‌وری و سرعت انتقال و همچنین کاهش هزینه‌های حمل‌ونقل در دراز مدت و کاهش ریسک حمل‌ونقل صورت گرفته است.

شرکت نفت پارس برای اولین‌بار اقدام به استفاده از خطوط ریلی در مجاورت پالایشگاه خود برای حمل‌ونقل پایدار محصولات صادراتی و مواد اولیه کرده، امید است با توسعه تعاملات با راه آهن ج.ا.ا و بهبود فرآیندها، بتوان در آینده حجم قابل‌توجهی از خوراک مصرفی پالایشگاه و محصولات صادراتی این شرکت را از طریق ایستگاه ریلی اختصاصی شرکت نفت پارس انتقال و از مزایای چشمگیر این طرح حداکثر بهره را برد.

ایجاد یک صنعت نو در کشور و منطقه‌ای که با چنان صنعتی بیگانه باشد، کاری است کارستان که بخشی از تاریخ صنعت کشور و منطقه را در جهان تعریف می‌کند. این اتفاق درباره صنایع انگشت شماری در کشور، به واقعیت پیوسته که یکی از مهم‌ترین آنها، صنعت روانکارهاست. تا پیش از دهه 40 شمسی یا دهه 60 میلادی، صنعتی به‌نام صنعت روانکاری در ایران و خاورمیانه وجود نداشت.

در ایران که خود خواستگاه نفت بود و پالایشگاه آبادان بزرگ‌ترین پالایشگاه جهان را در آن روزگار در جنوب کشور در اختیار داشت، تا چند دهه پس از تاسیس پالایشگاه بخش اعظم روانکارهای مورد مصرف، از خارج و بیشتر توسط شرکت‌های وابسـته به کنسرسیوم وارد کشور می‌شد.

بعدها و پس از گذشت یکی دو دهه و با توسعه پالایشگاه آبادان واحد تولید روغن در این پالایشگاه ایجاد و برای اولین بار تولید روانکارها در این بخش به اصطلاح دولتی شروع شد.

هرچند از مقدار و تنوع روانکارهای تولیدی در پالایشگاه نفت آبادان، اطلاعی در دست نیست (پژوهشی هم در این زمینه به طور مستند وجود ندارد)، بنابراین واردات روانکارهای خارجی به کشور همچنان ادامه داشت، آن هم دستکم در سطحی که نیازهای محدود آن زمان رامرتفع کند.

اگرچه در جزئیات نمی‌توان به طور دقیق وارد شد، اما اندیشه ایجاد پالایشگاهی که منحصرا روانکار تولید کند، کم و بیش در میان دست‌اندرکاران صنایع ریشه دوانده بود تا اینکه سرانجام قرعه فال به نام یک مهندس جوان زده شد که با استفاده از توان مالی و علمی خود مقدمات تاسیس شرکت را فراهم کرد.

اسناد معتبری در چگونگی رایزنی در ایجاد این پالایشگاه در اختیار نیست، ولی می‌توان گمانه‌زنی کرد که تا پیش از تاسیس شرکت نفت پارس، مذاکراتی طولانی برای ایجاد چنین شرکتی میان بنیان‌گزار و مسئولان دولتی وقت و شرکت ملی نفت ایران در جریان بوده است. در چنین شرایطی سرانجام اول آذر ماه 1337 مطابق با 22 نوامبر 1959 میلادی شرکت نفت پارس به طور رسمی تاسیس شد.

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
2 + 7 =