عضو شورای سردبیری روزنامه دنیای خودرو در این باره نوشت:
یک‌ماه‌ونیم از آخرین فروش تایرسازان داخلی در بازار می‌گذرد اما همین وقفه طولانی مردم را با چالش کمبود کالا و بالارفتن بی‌رویه قیمت‌ها مواجه کرده است.
تولیدکنندگان داخلی به‌دلیل بالارفتن هزینه‌های خود از مواد اولیه داخلی گرفته تا هزینه‌های خارجی چاره‌ای جز افزایش قیمت ندارند اما از سوی دیگر دولت نیز برای جلوگیری از ایجاد تورم ریسک افزایش قیمت‌ها را به جان نمی‌خرد. به همین دلیل هم بازار با کمبود شدید کالا مواجه شده و هم مصرف‌کنندگان واقعی تایر امکان تامین کالای مورد نیاز خود را ندارند.
خواسته دولتی‌ها هم که گویا به کارخانه‌ها چیره شده است و قصد واقعی‌سازی قیمت‌ها را ندارند پس در چنین شرایطی این مصرف‌کننده نهایی است که متضرر می‌شود.
اما از این مهم نیز نباید غافل شد که خریداران تایرهای ایرانی دو گروه هستند.
اولین گروه خودروسازان هستند که تایر را با قیمت‌های مورد نظر خود و البته با شرایط پرداخت چندماهه می‌خرند ولی گروه دوم افرادی هستند که مجبورند با خواسته‌های کارخانه‌ها کنار بیایند و هر زمان تایر در بازار نایاب شد، به کالاهای چینی یا همان تولیدات داخل با قیمت بالاتر روی آورند.
حال سوال اینجاست چرا تایرسازان رفتار متفاوتی با خودروسازان و مردم درپیش گرفته‌اند؟
آیا اگر مردم هم قدرت چانه‌زنی خودروسازان را داشتند امروز مجبور به پرداخت سه و نیم میلیون تومان برای هر جفت تایر پراید بودند؟
آنچه مهم است، قدرت خودروساز در تامین نیاز خود از بازارهای خارجی و با تعرفه های معقول است و همین نکته؛ قدرت چانه زنی آنها را بالا می‌برد، در حالی که مردم باید تابع تصمیمات تولیدکننده و تنظیم‌کننده بازار باشند. این شرایط بدین معناست که بازار برای تولیدکننده و واردکننده رقابتی نیست و همین نقطه ضعف مردم و مصرف‌کننده را متضرر می‌کند. تا جایی‌که هر فردی که کنترل سرمنشأ بازار را در دست دارد، می‌تواند با میزان عرضه و تقاضا و قیمت‌ها به‌اصطلاح بازی کند.
