عضو شورای سردبیری روزنامه دنیای خودرو در این باره نوشت:
این روزها شاهد افتتاح نمایشگاه خودرو توکیو بودیم که به‌گفته کارشناسان، یکی از پنج نمایشگاه برتر خودرویی جهان است. این نمایشگاه که با سخنرانی رئیس شرکت خودروسازی تویوتا پیش‌افتتاح شد، به خودروسازان ژاپنی فرصتی برای افزایش حضور خود در صحنه جهانی خودروهای برقی می‌دهد. این نمایشگاه در سال ۲۰۲۱ به دلیل فراگیری بیماری کووید-19 لغو شد و اکنون مجددا بازگشایی شده است.
ژاپن در سال‌های اخیر از رقبای دیگر خود در حوزه تولید خودروهای برقی عقب افتاده است؛ اما با این وجود، هدف شرکت تویوتا رسیدن به رقم فروش یک‌ونیم‌میلیون خودرو برقی تا سال ۲۰۲۶ و سه‌ونیم میلیون دستگاه خودرو تا سال ۲۰۳۰ است. در این میان برخی تصور می‌کنند شرکت‌های خودروسازی ژاپنی برای رسیدن به بازارهای درحال توسعه در کشورهای پیشرفته‌تر، دیر حرکت کرده‌اند و مانند دوره «شوگون توکوگاوا» (حکومت شوگون‌سالاری که توکوگاوا بنیان گذاشت و برای مدت ۲۵۰ سال کنترل ژاپن را در دست داشت) هنوز نپذیرفته‌اند در جهان چه اتفاقی افتاده است.
از طرفی یک عضو هیات‌رئیسه کمیسیون تلفیق لایحه برنامه هفتم توسعه نیز با اشاره به تصویب اهداف کمی سنجه‌های عملکردی صنعت، معدن و رشد تولید در این کمیسیون گفته است: «کمیسیون تصویب کرد که در طول اجرای برنامه هفتم توسعه سالانه ۳میلیون انواع خودرو سواری و تجاری تولید شود.»
محمدرضا دشتی‌اردکانی در ادامه افزود: «در بخش خودرو، تولید سالانه ۳میلیون انواع خودروی سواری و تجاری، عرضه سالانه ۲۰۰ هزار انواع خودروهای برقی و برقی-بنزینی (هیبرید) و اسقاط سالانه ۵۰۰هزار انواع خودرو فرسوده پیش‌بینی شده است.»
اما سوالی که مطرح می‌شود این است که چگونه می‌توان به صورت واقعی به چنین تولیدی، در این چشم‌انداز رسید؟
بسیاری از صاحب‌نظران معتقدند دستیابی به ظرفیت و تولید سه‌میلیون دستگاه خودرو، نیازمند سرمایه‌گذاری‌های جدید است. آنها می‌گویند صنعت خودرو کشور امروز گرفتار مشکلات شدید نقدینگی است. با این حال بخشی از تولید باید روانه بازارهای صادراتی و بخشی دیگر نیز باید جایگزین خودروهای فرسوده فعلی شوند.
از طرفی به‌گفته کارشناسان، تولید سه میلیون دستگاه خودرو تمهیداتی نیاز دارد، ازجمله تولید ورق مخصوص خودرو یا افزایش سه‌برابری تامین قطعات های‌تک.
به گفته متخصصان امر، دستیابی به این مهم، اگرچه دشوار است اما محال نیست و نیاز به مقدمات، زیرساخت‌ها و پیش‌زمینه‌هایی دارد که در صورت تامین آنها و همچنین تدوین برنامه منسجمی از سوی دولت و بالا بردن جذابیت سرمایه‌گذاری در صنایع خودرو و قطعه‌سازی، دست‌یافتنی است. البته بخشی از این برنامه‌های کلان، به برنامه‌ریزی دقیق و منسجم و هم‌سویی ارکان موثر در تصمیم‌گیری صنعت خودرو اعم‌از دولت، مجلس، بانک‌مرکزی و نهادهای نظارتی وابسته است.
در مجموع می توان گفت تجربه خودروسازان ژاپنی به دنیا ثابت کرد حتی بزرگ‌ترین تولیدکنندگان خودرو در جهان هم در صورت غفلت از وقایع روز ، عدم درک نیازهای بازار و توجه به واقعیت‌های موجود، ممکن است به سرعت از قافله پیشرفت عقب بمانند و قافیه را به رقبا ببازند. توجه به این مساله می‌تواند در نهایت به تصمیم‌گیری‌های مهم و کلان برای آینده صنعت خودرو کشور و افزایش تولید و بالا رفتن کیفیت محصولات نهایی منجر شود، زیرا سرعت حرکت قافله خودروسازان جهانی درحال رشد تصاعدی است و شاید در آینده فرصت جبران این فاصله‌ها، دشوارتر فراهم شود.
