خروجی صنعت خودرو برای مردم پس از ۵۰سال چیست؟ باید به این موضوع از دو بعد نگاه کرد؛ یک خروجی آن آلودگی هوای تهران و بسیاری از شهرهای دیگر است البته ۶۰ تا ۷۰ درصد این آلودگی به‌دلیل تردد خودروهای عمومی و خصوصی است که در شهرها تردد می‌کنند، این درحالی است که هرسال در سطح کشور چیزی بین ۷ تا ۸میلیارد دلار برای مقابله با آلودگی هوا هزینه می‌شود.
مساله بعدی این است که برای تولید و تامین برق کشور مجبور هستیم مازوت بسوزانیم، ازسوی‌دیگر برای خودروهای برقی که وارد کشور می‌کنیم نیز باید برق تولید کنیم و در این صورت نیز چاره ای جز استفاده از مازوت برای تامین برق نداریم و همین موضوع نیز باعث آلودگی هوا می‌شود. اینها تناقضاتی هستند که در حوزه اجرا به وجود می‌آیند. دلیل این که صنعت خودرو به این روز افتاده این است که در صنعت خودرو انحصار ایجاد شد و رقابت‌پذیر نبود.
برخی بر این عقیده‌اند واردات خودرو باعث ایجاد آسیب به خودروسازی می‌شود؛ اما حقیقت ماجرا این نیست زیرا تجربه نشان داده است طی سال‌های ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۷ چیزی بین ۱۶۰هزار تا ۱۷۰هزار خودرو وارد و منجر به ایجاد تعادل بین عرضه و تقاضای خودرو در کشور شد.
باید مازاد تقاضای خودرو در کشور را با افزایش واردات خودرو تامین کنیم؛ اما مساله‌ای که در مورد واردات خودرو مطرح می‌شود مالیات‌ها و سودهای بالایی است که از جانب دولت روی قیمت خودروهای وارداتی افزوده و باعث می‌شود خودرو ۱۵هزار دلاری، با قیمت ۴۰ هزار دلار به مردم فروخته شود. نکته دوم اینکه ما زیرساخت واردات خودرو به کشور را نداریم یعنی کشتی و کامیون حمل خودرو برای پخش کردن خودروهای وارداتی به سطح کشور را در اختیار نداریم.
باید اجازه بدهیم تولیدکنندگان در تولید خودرو رقابت داشته باشند؛ یعنی بازار رقابتی آزاد بین خودروسازان داخلی ایجاد شود و همچنین مالیاتی که برای واردات خودرو به داخل کشور دریافت می‌شود نهایتا ۳۰ درصد بوده تا امکان رقابت خودروهای داخلی با خودروهای خارجی نیز وجود داشته باشد.
