عضو شورای سردبیری روزنامه دنیای خودرودر این باره نوشت :
قطعه‌سازی در کشور به‌عنوان شاهرگ حیاتی زنجیره تولید خودرو، امروز در مرحله‌ای حساس از حیات خود قرار دارد. در شرایطی که تحریم‌های بین‌المللی، نوسانات ارزی، بحران انرژی و ضعف زیرساخت‌های تولیدی، همگی به‌نوعی مانعی در مسیر پویایی این صنعت شده‌اند، بازتعریف نگاه دولت و سیاست‌گزاران به مقوله «حمایت هدفمند» از تولید، به ضرورتی غیرقابل انکار تبدیل شده است.
برای گذر از بحران‌های فعلی، نیازمند یک نقشه راه جامع در سه سطح کلیدی هستیم: اصلاح سیاست‌های ارزی، تضمین دسترسی به انرژی پایدار و تسهیل فرآیند تامین مواد اولیه. بدون این سه رکن، تولید قطعه باکیفیت و پایدار، در بهترین حالت، به تجربه‌ای ناپایدار و پرریسک تبدیل خواهد شد. تخصیص هوشمند و زمان‌بندی‌شده ارز، حذف بوروکراسی مازاد از واردات مواد اولیه و پیش‌بینی منابع انرژی صنعتی، باید در اولویت سیاست‌گزاری اقتصادی قرار گیرد.
از سوی دیگر، قطعه‌سازی کشور دیگر نمی‌تواند تنها به خدمت‌رسانی به خودروهای تولید داخل محدود بماند. با توجه به‌تنوع خودروهای وارداتی در بازار، باید ظرفیت‌سازی گسترده‌ای برای تامین قطعات این خودروها نیز صورت گیرد. این نگاه چندسویه نه‌تنها سهم بازار قطعه‌سازان را گسترش می‌دهد، بلکه آن‌ها را برای رقابت منطقه‌ای و ورود به عرصه صادرات آماده می‌کند.
نقش فناوری‌های نوین و شرکت‌های دانش‌بنیان نیز در این فرآیند انکارناپذیر است. حرکت به‌سمت دیجیتالی‌سازی تولید، استفاده از هوش مصنوعی در کنترل کیفیت و ارتقای استانداردهای بین‌المللی، می‌تواند قطعه‌سازان داخلی را در مسیر ارتقای بهره‌وری و افزایش قدرت رقابت جهانی قرار دهد. بدون پیوند میان صنعت و فناوری، جهش تولید به‌شعار بی‌پشتوانه‌ای تبدیل خواهد شد.
همچنین یکی از ضعف‌های ساختاری موجود در قطعه‌سازی، کم‌توجهی به‌تعامل مستمر و موثر میان بخش‌خصوصی و نهادهای تصمیم‌ساز است. سازوکاری که امکان انعکاس دغدغه‌ها، نقدها و پیشنهادات فعالان این صنعت را در سطوح کلان فراهم کند، می‌تواند مسیر اصلاحات را واقعی‌تر و قابل اجرا سازد. بخش‌خصوصی به‌عنوان بازیگر اصلی این عرصه، باید در طراحی آینده صنعت نقش‌آفرین باشد، نه صرفا اجراکننده سیاست‌هایی که گاه با واقعیت میدانی فاصله دارند.
درنهایت، آینده قطعه‌سازی در گرو تعادلی میان حمایت دولتی، توانمندی فناورانه، بهره‌برداری از بازارهای متنوع و شفاف‌سازی تعاملات اقتصادی است. اگر این چهار مولفه به‌درستی در کنار هم قرار گیرند، می‌توان امیدوار بود که قطعه‌سازی نه‌تنها موتور محرک صنعت‌خودرو باقی بماند، بلکه به یکی از پیشران‌های صنعتی کشور نیز بدل شود.
