برندی که همواره به‌عنوان پیشگام نوآوری شناخته می‌شد، اکنون ترجیح داده است به‌جای سرمایه‌گذاری پرهزینه در تولید داخلی سلول‌های باتری، مسیر محتاطانه‌تری را انتخاب کند. این تصمیم در شرایطی اتخاذ شده که بازار جهانی خودروهای برقی با افت سرعت رشد، رقابت شدید و فشارهای اقتصادی روبه‌رو است.
در واقع، توقف پروژه سلفورس را می‌توان آینه‌ای از واقعیت‌های امروز دانست: جایی که حتی غول‌های خودروسازی نیز ناچار هستند میان آرمان‌های فناورانه و محدودیت‌های اقتصادی تعادل برقرار کنند.
کاهش تقاضا در برخی بازارها، نگرانی از زیرساخت‌های ناکافی شارژ و وابستگی روزافزون به تامین‌کنندگان آسیایی، همگی عواملی هستند که بر این تصمیم سایه انداخته‌اند. با این حال، این عقب‌نشینی به‌معنای پایان مسیر برقی‌سازی پورشه نیست.
توسعه مدل‌های جدید برقی و سرمایه‌گذاری در فناوری‌های مکمل نشان می‌دهد این برند همچنان آینده خود را در دنیای الکتریکی می‌بیند؛ اما با گام‌هایی سنجیده‌تر و هماهنگ با واقعیت‌های بازار.
طرح خواسته‌ای از سوی مدیریت جدید
این تغییر مسیر ناگهانی، چرخشی ۱۸۰ درجه‌ای نسبت به سال ۲۰۲۱ است. در آن زمان، الیور بلومه، مدیرعامل پورشه با هیجان اعلام کرد که «سلول باتری، اتاق احتراق آینده است» و از سرمایه‌گذاری میلیون‌ها دلاری در شرکت جدیدی به نام «سلفورس» (Cellforce) برای تولید باتری‌های اختصاصی خبر داد. اما اکنون، به‌گزارش «رویترز» ورق برگشته است.
الیور بلومه در تاریخ ۴ شهریور ۱۴۰۴ (۲۵ اوت ۲۰۲۵) با لحنی کاملا متفاوت گفت: «پورشه به‌دلایل حجم تولید و عدم دستیابی به‌صرفه اقتصادی، تولید سلول باتری اختصاصی خود را دنبال نمی‌کند.»
این تصمیم پیامدهای سنگینی برای شرکت سلفورس دارد. یک منبع آگاه به «رویترز» گفته است که از حدود ۳۰۰ کارمند این شرکت، نزدیک به ۲۰۰ نفر شغل خود را از دست خواهند داد؛ هرچند ممکن است برخی از آن‌ها به واحد باتری‌سازی فولکس‌واگن، یعنی «پاورکو» (PowerCo) منتقل شوند.
زمانی که سلفورس معرفی شد، پورشه انتظار داشت این کارخانه بتواند سالانه باتری مورد نیاز برای ۱۰۰۰ خودرو پرفورمنس را تامین کند. اما حالا به‌نظر می‌رسد که حداقل در آینده‌ای نزدیک، پورشه همچنان به تامین‌کنندگان خارجی متکی خواهد بود. برای مثال، شاسی‌بلند پورشه ماکان برقی (Macan EV) از باتری‌های شرکت چینی کَتل (CATL) استفاده می‌کند و با لغو این پروژه، این وابستگی ادامه خواهد یافت. این درحالی است که پورشه خودروهای برقی جدیدی مانند کاین برقی و نسل بعدی مدل‌های 718 را در دست توسعه دارد.
با این حال، مایکل اشتاینر، عضو هیات‌مدیره پورشه در بخش تحقیق و توسعه توضیح می‌دهد: «به‌دلیل کمبود حجم تقاضای جهانی، رساندن تولید داخلی به جایگاه هزینه‌ای برنامه‌ریزی‌شده ممکن نیست.»
این خبر شاید برای طرفداران موتورهای درون‌سوز خوشایند به نظر برسد، اما ضرر میلیون‌ها دلاری و کاهش نیروی انسانی هرگز نشانه سلامت کلی یک برند نیست. این زیان‌ها به‌معنای نقدینگی کمتر برای توسعه همه انواع خودروهای اسپرت جدید و نه فقط خودروهای برقی است.
آینده‌ای متفاوت برای پورشه
تصمیم اخیر پورشه برای توقف پروژه تولید مستقل باتری، نه‌تنها یک تغییر مسیر استراتژیک در سیاست‌های این برند آلمانی محسوب می‌شود، بلکه بازتابی از شرایط پیچیده بازار جهانی خودروهای برقی نیز به‌شمار می‌رود. طی سال‌های اخیر، بسیاری از خودروسازان اروپایی با امید به کاهش وابستگی به تامین‌کنندگان آسیایی، به‌ویژه شرکت‌های چینی، سرمایه‌گذاری‌های کلانی در حوزه تولید داخلی باتری انجام دادند. اما کاهش سرعت رشد تقاضا برای خودروهای برقی، همراه با هزینه‌های سنگین تحقیق و توسعه، باعث شده است که حتی برندهایی مانند پورشه نیز در محاسبات اقتصادی خود تجدیدنظر کنند.
این عقب‌نشینی نشان می‌دهد که مسیر برقی‌سازی صنعت‌خودرو، برخلاف تصور اولیه، خطی و بدون مانع نیست. درحالی که دولت‌ها همچنان بر اهداف کاهش آلایندگی و گذار به انرژی‌های پاک تاکید دارند، واقعیت بازار و رفتار مصرف‌کنندگان گاهی با این سیاست‌ها همسو نیست.
کاهش استقبال مشتریان از خودروهای برقی در برخی بازارها، نگرانی از زیرساخت‌های ناکافی شارژ و همچنین قیمت بالای این محصولات، از جمله عواملی است که بر تصمیم‌گیری خودروسازان تاثیر مستقیم گذاشته است. از سوی دیگر، توقف پروژه سلفورس (Cellforce) می‌تواند پیامدهای مهمی برای آینده زنجیره‌تامین پورشه داشته باشد.
این شرکت اکنون بیش از گذشته به‌باتری‌های ساخت چین و دیگر تامین‌کنندگان خارجی وابسته خواهد بود؛ موضوعی که در شرایط رقابت ژئوپلیتیکی و محدودیت‌های احتمالی تجاری، می‌تواند چالش‌های تازه‌ای ایجاد کند. درعین حال، این تصمیم به‌معنای پایان کامل رویای تولید داخلی باتری نیست؛ بلکه می‌تواند به‌عنوان یک وقفه یا بازنگری در استراتژی تلقی شود.
احتمال دارد پورشه در آینده، با بهبود شرایط بازار یا کاهش هزینه‌های فناوری، بار دیگر به این حوزه بازگردد. نکته مهم دیگر، تاثیر این تصمیم بر تصویر برند پورشه است. این شرکت همواره به‌عنوان نماد نوآوری و پیشگامی در فناوری شناخته می‌شد و ورود به‌عرصه تولید باتری نیز بخشی از همین روایت بود.
اکنون، توقف این پروژه می‌تواند پرسش‌هایی درباره میزان تعهد پورشه به آینده برقی ایجاد کند. با این حال، توسعه مدل‌های جدید برقی مانند کاین و نسل بعدی ۷۱۸ نشان می‌دهد که این برند همچنان به‌مسیر الکتریکی‌سازی پایبند است؛ هرچند با رویکردی محتاطانه‌تر.
درنهایت، می‌توان گفت تصمیم پورشه بازتابی از واقعیت‌های اقتصادی و صنعتی امروز است: گذار به‌خودروهای برقی ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است؛ اما سرعت و شکل این گذار به‌عوامل متعددی از جمله سیاست‌های دولتی، پیشرفت فناوری، هزینه تولید و رفتار مصرف‌کنندگان بستگی دارد. صنعت‌خودرو در حال تجربه یک دوران گذار پرچالش است و حتی برندهای بزرگی چون پورشه نیز ناچار هستند میان آرمان‌های فناورانه و واقعیت‌های اقتصادی تعادل برقرار کنند.
