ارتقای استاندارد آلایندگی به یورو ۶ و اجرای کامل استانداردهای ۱۲۲ گانه، با شرایط فعلی تامین ارز، نیاز فوری به فناوری و سرمایه‌گذاری جدید، نبود آزمایشگاه‌های مجهز و کمبود زیرساخت‌های تولید و توزیع سوخت استاندارد، بسیار بعید و اگر هم اجرا شود، بسیار پرهزینه خواهد بود.

از سوی دیگر، وضعیت بنزین تولیدی کشور مناسب نیست و با این‌که خودروها با استاندارد یورو ۵ تولید می‌شوند، اما بنزین یورو ۵ به شکل سراسری توزیع نمی‌شود و بخش زیادی از سوخت کشور همچنان در سطح یورو ۴ است. درچنین شرایطی، چرا باید خودروسازان ملزم به اجرای استاندارد یورو۶ شوند؟ از سویی، گازوئیل غیر استاندارد با سولفور بالا باعث آسیب شدید به پمپ و سوزن انژکتور خودروهای دیزلی یورو ۵ می‌شود. درحال حاضر خرابی مداوم این خودروها تعمیرگاه‌ها را با مشکلات جدی روبه‌رو کرده است.

در خودروهای سواری مشکل از طریق تنظیم ECU تا حدی مدیریت شده؛ اما در خودروهای دیزلی چنین امکانی وجود ندارد؛ بنابراین بحران در این بخش بسیار جدی‌تر است. براساس قوانین موجود، وزارت نفت موظف بود حداقل 6 ماه پیش از اجرای استاندارد جدید، سوخت منطبق با آن را در سراسر کشور تامین و توزیع کند.

در آیین‌نامه جدید اگرچه اشاره مستقیم به 6 ماه نشده، اما همچنان وزارت نفت مکلف به تامین و توزیع سوخت استاندارد است. درچنین شرایطی، ابتدا ضروری است وضعیت تامین سوخت استاندارد مشخص شود؛ سپس از خودروسازان اجرای استاندارد یورو ۶ طی دو سال آینده درخواست شود.

اگر سوخت استاندارد فراهم شود، خودروسازان نیز آمادگی ارتقای استاندارد را دارند. همچنین برای اعمال استانداردهای ۱۲۲گانه، آزمایشگاه‌های مجهز لازم است که در کشور وجود ندارد.

سنجش استانداردها در خارج از کشور نیز با توجه به تحریم‌ها هزینه بسیار سنگینی دارد؛ بنابراین اجرای این استانداردها تا زمان تجهیز آزمایشگاه‌های داخلی عملا غیرممکن است. سازمان استاندارد برای خودروهای وارداتی CBU استانداردهای چین را می‌پذیرد؛ اما برای خودروهایی که به‌صورت CKD تولید می‌شوند، این استاندارد را رد کرده و شرکت‌ها را مجبور به گرفتن استاندارد اروپایی می‌کند.

درخواست ما این است که برای خودروهای مونتاژی نیز همان استاندارد چین پذیرفته شود. درنهایت ارتقای استانداردها ارزبری خودروهای داخلی را افزایش می‌دهد.