عضو شورای سردبیری روزنامه دنیای خودرو در این باره نوشت :
ناترازی انرژی دیگر یک هشدار آیندهنگرانه نیست؛ واقعیتی است که امروز خود را در خاموشیها، کسری بنزین و فشار بر بودجه عمومی کشور نشان میدهد. در چنین شرایطی، صنعت خودرو بهعنوان یکی از بزرگترین مصرفکنندگان سوخت فسیلی، ناگزیر در کانون توجه سیاستگزاران قرار گرفته است.
آنچه در ماههای اخیر از سوی خودروسازان داخلی دیده میشود، نشانهای از درک این واقعیت است: حرکت تدریجی بهسوی استانداردهای آلایندگی بالاتر، بهویژه یورو۶ و همزمان تنوعبخشی به سبد سوختی با تمرکز بر خودروهای گازسوز، حرکت به سمت یورو۶ صرفا یک الزام زیستمحیطی نیست؛ این استاندارد بهطور مستقیم با کاهش مصرف سوخت، افزایش بهرهوری قوای محرکه و ارتقای فناوری پیشرانهها گره خورده است. برای خودروسازان داخلی که سالها تحت فشار تحریم، محدودیتهای ارزی و قیمتگذاری دستوری فعالیت کردهاند، ورود به این مسیر اگرچه پرهزینه و پیچیده است، اما گریزناپذیر به نظر میرسد.
نشانههای این تغییر رویکرد را میتوان در توسعه موتورهای ارتقایافته، پروژههای خانواده موتورهای جدید و تلاش برای پوشش پلتفرمهای متنوع با قطعات مشترک مشاهده کرد؛ مسیری که در صورت تداوم، میتواند بخشی از عقبماندگی فناوری صنعت خودرو را جبران کند.
در کنار استاندارد آلایندگی، تنوع سبد سوختی به یکی از محورهای اصلی سیاست خودروسازان تبدیل شده است. بازگشت جدیتر به تولید خودروهای دوگانهسوز و گازسوز را باید واکنشی مستقیم به ناترازی بنزین و هزینههای فزاینده تامین آن دانست.
گاز طبیعی، بهعنوان سوختی در دسترستر و ارزانتر برای اقتصاد کشور، میتواند در کوتاهمدت بخشی از فشار تقاضای بنزین را کاهش دهد و همزمان به کاهش آلایندگی کلانشهرها کمک کند. با این حال، تجربه سالهای گذشته نشان داده که توسعه خودروهای گازسوز بدون زیرساخت مناسب، شبکه توزیع پایدار و حمایت فنی مستمر، به نتیجه مطلوب نخواهد رسید.
نکته کلیدی که اغلب در این میان مغفول میماند، «استاندارد سوخت» است. حرکت به سمت یورو۶ بدون ارتقای همزمان کیفیت سوخت، عملا صنعت خودرو را با یک تناقض جدی مواجه میکند.
موتورهای کممصرف و کمآلاینده، به سوختی با کیفیت پایدار و استاندارد نیاز دارند؛ در غیر این صورت، نهتنها اهداف کاهش مصرف و آلایندگی محقق نمیشود، بلکه هزینههای نگهداشت، استهلاک و نارضایتی مصرفکننده افزایش مییابد. اینجاست که مسئولیت سیاستگزار انرژی و صنعت خودرو به هم گره میخورد و هرگونه نگاه جزیرهای میتواند کل زنجیره را دچار اختلال کند.
واقعیت این است که صنعت خودرو بهتنهایی نمیتواند بار ناترازی انرژی را به دوش بکشد. اگر قرار است خودروسازان به سمت یورو۶ حرکت کنند، سبد سوختی متنوعتری ارائه دهند و مصرف سوخت را کاهش دهند، باید در مقابل، سیاستگزار نیز تعهد روشنی نسبت به ارتقای کیفیت سوخت، ثبات مقررات و پرهیز از تصمیمات مقطعی داشته باشد. تجربه جهانی نشان میدهد موفقیت در این مسیر، حاصل هماهنگی میان صنعت، انرژی و محیطزیست است، نه فشار یکسویه بر تولیدکننده.
در نهایت، حرکت کنونی خودروسازان داخلی را میتوان یک گام ضروری و مثبت ارزیابی کرد؛ گامی که اگر با اصلاحات ساختاری در حوزه سوخت، سیاستگزاری پایدار و نگاه بلندمدت همراه نشود، به سرمنزل مقصود نخواهد رسید. یورو۶ و خودروهای گازسوز، ابزارند؛ هدف اصلی، مدیریت مصرف انرژی و ارتقای بهرهوری است.
