به گزارش « اخبار خودرو » ، علی منصوری در سرمقاله امروز (سه شنبه – 29 آبان ماه 1397 ) روزنامه دنیای خودرو، به موضوع « بقا در عصر خودران‌ها و الکتریکی‌ها » پرداخت.
عضو ارشد شورای سردبیری روزنامه دنیای خودرو در این باره نوشت:
تاریخ خودروسازی دوره‌های مختلفی را پشت سر گذاشته که بررسی آن‌ها می‌تواند برای امروز بسیار آموزنده و مفید باشد و مرور رویکردهای مختلفی که خودروسازان در بیش‌از صدسال تاریخ خودروسازی اتخاذ کرده‌اند، به ما در درک هر چه بهتر سیاست‌های خودروسازان، خصوصا آن دسته از سازندگانی که توانسته‌اند از پس چندین بحران مالی و جنگ بزرگ سربلند بیرون بیایند و خود را به دوران معاصر برسانند، کمک کند.
خودروسازی ابتدا به شکلی آزمایشی، در کارگاه‌های کوچک صنعتگرانی چشم به جهان گشود که شاید چنین آینده پیچیده و بزرگی را برای آن درنظر نمی‌گرفتند. احتمالا کمتر کسی در ابتدای قرن بیستم باور می‌کرد که خودروها این‌چنین در سراسر جهان پذیرفته شده و به مهم‌ترین ابزار جابه‌جایی بشر تبدیل شوند.
اگرچه با درنظرگرفتن قابلیت‌های محدود خودروهای آن دوران نمی‌توان چندان خرده‌ای به آنان گرفت. در هرصورت خودروها به‌عنوان یک وسیله نقلیه بسیار خاص و محدود وارد بازار شدند و تولیدکنندگان در وهله نخست در تلاش بودند تا با آزمون و خطا ماندگاری، قابلیت پیمایش، سرعت و ایمنی آن‌ها را افزایش دهند.
در دوران اولیه تولید اندک و طولانی‌مدت خودروها باعث می‌شد که قیمت آن‌ها بسیار بالا باشد و تنها قشر ثروتمند جامعه به سراغ خرید خودرو برود. خودروسازانی مانند بنز، جنرال‌موتورز، فورد، تاترا و... که بسیاری از آن‌ها همچنان فعال هستند، در این دوران در تلاش بودند تا حد ممکن سرعت تولید خود را افزایش داده و در عین حال هزینه‌های خود را پایین بیاورند.
در این دوران که می‌توان از آن به‌عنوان تولید کارگاهی یاد کرد، خودروسازانی موفق بودند که دارای توان صنعتی و تولیدی بالاتر بودند. به مرور با رشد فناوری‌ها و پیدایش خطوط تولید، خودروسازان موفق شدند به تولید انبوه روی بیاورند و از عرضه کلان محصولات خود سودهای هنگفتی را به دست آورند.
واضح است که تولید انبوه هزینه تولید خودروها را کاهش می‌داد و مشتریان بیشتری قادر به خرید خودروها بودند. همچنین با پیشرفت فناوری‌های خودرویی و همچنین بهبود طرح‌های خودروسازان، محصولات متنوع‌تری راهی بازار شد که طیف گسترده‌تری را راضی می‌کرد.
در دوران گذشته هر خودروساز تنها یک محصول با ویژگی‌هایی مشخص و محدود را تولید می‌کرد، اما با بدل شدن کارگاه‌های کوچک به کمپانی‌های بزرگ با کارخانه‌های متعدد، تنوع‌سازی گسترده‌ای نیز در محصولات صورت گرفت. در این دوران که شاید طولانی‌ترین دوره در تاریخ خودروسازی باشد، ما شاهد بزرگتر شدن برخی از کمپانی‌ها (مانند جنرال‌موتورز، فولکس‌واگن و فورد) و از دور خارج‌شدن برخی دیگر (مانند پاکارد، کیسر فریزر و ادسل) بودیم.
برخی از کمپانی‌ها نیز به علت مشکلات مالی به‌عنوان برندی جداگانه زیر مجموعه کمپانی‌های دیگر شدند (مانند دوج و اشکودا که به زیرمجموعه‌های جنرال موتورز و فولکس‌واگن بدل شدند) و به این ترتیب گروه‌های خودروسازی بزرگی به‌وجود آمد که هریک شامل چند برند می‌شد.
در دهه‌های اخیر انقلاب دیجیتال باری دیگر خودروسازی را دستخوش تحولی اساسی قرار داد و ظهور فناوری‌های نوین باعث شد مفاهیمی مانند خودروهای خودران که یک زمان تصوراتی باورنکردنی به نظر می‌رسیدند، به واقعیت نزدیک‌تر شوند.
از سوی دیگر مشکلاتی زیست محیطی که استفاده گسترده از خودروهای سوخت فسیلی به وجود آورده، باعث تصویب قوانین محدودیت‌آوری شده که خودروسازان را هر چه بیشتر به سوخت‌های جایگزین ملزم می‌کند. اما نکته اساسی اینجاست که فناوری‌های مربوط‌به خودران‌ها یا خودروهای الکتریکی عمدتا در دست کمپانی‌های فناوری است که در سال‌های اخیر تاسیس شده‌اند و خودروسازان سنتی به آن‌ها دسترسی ندارند. این امر باعث شده برخی پایان دوران خودروسازان سنتی را پیش‌بینی کنند که قابلیت سازگاری با تحولات اخیر را ندارند.
به همین خاطر در سال‌های اخیر شاهد خریداری این دست از شرکت‌های فناوری توسط خودروسازان بزرگ بوده‌ایم. از سویی پیچیده‌تر شدن معادلات بازار و پدید آمدن رقبای جدیدی که هستی خودروسازان قدیمی‌تر را با خطر مواجه کرده‌اند، به بروز ائتلاف‌های گسترده میان گروه‌های خودروسازی بزرگ جهان انجامیده است که جدیدترین آن بین فولکس‌واگن و فورد صورت گرفت.
به این ترتیب می‌توان پیش‌بینی کرد در آینده، بسیاری از خودروسازانی که از ابتدا در این صنعت حضور داشته‌اند به مدد تحصیل فناوری‌های لازم و تشکیل ائتلاف به عمر خود ادامه دهند. در عین حال نباید فراموش کرد که عرضه چیزی مانند فناوری‌های خودران و خدمات همسفری می‌تواند در آینده نیاز انسان‌ها (دست‌کم شهرنشینان) را برای تملک ماشین کاهش دهد و این خودروسازان به تولیدکنندگان ناوگان‌هایی بدل شوند که کار جابه‌جایی افراد را برعهده خواهند گرفت.
