به گزارش «اخبار خودرو»، بهناز جلالی‌پور در سرمقاله امروز (چهارشنبه ـ ۱ بهمن ماه ۱۳۹۹ ) روزنامه «دنیای خودرو»، به موضوع « آلودگی هوای تهران » پرداخت.
عضو شورای سردبیری روزنامه «دنیای خودرو» در این باره نوشت:
شاید بتوان کمتر شهروندی را در جهان یافت که همچون شهروند یکی از کلان شهرهای ایران بتواند هم زمان مدیریت تمام مشکلات را در دست بگیرد و درعین حال سایه مرگ پا به پای او پیش برود. سایه‌ای که در کنار عوامل دیگر در کمین افراد نشسته است و در یک لحظه آن ها را شکار می‌کند و درعین حال مسئولان نیز تلاش می‌کنند تمام تقصیر را گردن مردم بیندازند.
در روزهایی که کووید-۱۹ به‌عوامل مرگ تنوع بیش تری بخشیده، هوا نیز از مازوت و سرب اشباع شده است و به‌گفته عضو شورای شهر تهران، سالانه در این کلانشهر حدود چهار هزار نفر بر اثر آلودگی هوا و آسیب های ناشی از آن جان خود را از دست می‌دهند و اگر مرگ زودهنگام شهروندان را به‌عنوان بزرگ‌ترین آسیب در کشور در نظر بگیریم که ابعاد اجتماعی و اقتصادی وسیعی دارد، باید گفت سالانه خسارت ناشی از آلودگی هوا به‌عامل انسانی، حدود ۲.۷میلیارددلار برآورد می‌شود.
عددی که با هر مقیاسی چشمگیر است و احتمالا ثابت نیست و هرسال رشد صعودی بیشتری دارد. چنان‌که تعداد بیماران قلبی-تنفسی نیز ثابت نمانده و سالانه به میزان آن افزوده می‌شود.
شهردار تهران نیز در واکنش به‌وضعیت آلودگی هوا همچون دیگر مسئولان، آن را به‌گردن نگرفته و گفته است: «شهرداری تنها نهاد پاسخگو در برابر معضل آلودگی هوا نیست و وظیفه اصلی آن تنها تامین امکانات و زیرساخت ها برای روان کردن سیستم حمل و نقل عمومی است.»
البته بخش اول سخنان شهردار حالت همگانی دارد و درعین حال گزارشی حتی از اندک عملکرد مسئولان نیز در این بخش منتشر نمی‌شود.اما در رابطه با بخش دوم سخنان وی که معطوف بر تامین امکانات و زیرساخت‌ها برای سیستم حمل‌ونقل عمومی است، باید گفت در روزهای شیوع کرونا و اوج مرگ و میر ناشی از آن و ضرورت حفظ فاصله اجتماعی، تنها شاهد آن بودیم که مردم در مترو و اتوبوس، چشم در چشم یکدیگر و نفس به نفس هم نقاط مختلف شهر را زیر پا می‌گذاشتند و خبری از اتوبوس و واگن مترو به‌قدر و اندازه کافی نبود.
با این اوصاف شهرداری همچنان از طلب هایش از دولت می‌گوید؛ دولتی که همچنان سهم اش را در این بخش پرداخت نمی‌کند تا هم دوره آن و هم شهردار و مسئولان شورای شهر به سر برسد تا دوره بعدی؛ بلکه بتوان تقصیرها را بر گردن دیگری انداخت و لااقل از آن ها با عناوین کلی دولت و شورای شهر سابق و اسبق یاد شود!
