به گزارش «اخبار خودرو»،حتی درحالی که صنعت‌خودرو با فناوری‌های جدید مانند گزینه‌های برقی و خودران خود را منطبق می‌کند، یک ویژگی اساسی به‌چشم می‌خورد که درآمد و هزینه‌ها را به‌هم مرتبط می‌کند و آن چیزی نیست غیر از کیفیت. از یک سو برای اطلاع از وضعیت محصولی که توانسته اطمینان سرمایه‌گذاران را به‌خود جلب کند و از ایمنی لازم برخوردار بوده و مورد استقبال قرار گرفته است، می‌توان به‌میزان و نوع درآمد و تولید، نظر مشتریان و گزارش جی‌دی‌پاور استناد کرد و از سوی دیگر معادله سودآوری و هزینه‌ها در قالب گارانتی و فراخوان‌های منتشرشده برای جمع‌آوری می‌تواند گزارش‌های مالی را تحت‌تاثیر قرار دهد. درنتیجه سودآوری می‌تواند از دو جنبه اصلاح شود. متاسفانه آئودی و فولکس‌واگن سال‌های زیادی به‌خاطر مشکلات و مسائل مربوط به‌کیفیت دچار ضرر و زیان‌های هنگفتی شده‌اند.
سال‌های بد برای آئودی
از سال 2014 تا 2018 گروه خودروسازی فولکس‌واگن پنجمین جمع‌آوری بزرگ صنعت‌خودرو را تجربه کرد و در همین چارچوب زمانی فولکس‌واگن یا آئودی در قعر لیست کیفی 10 شرکت خودروسازی قرار داشتند که توسط جی‌دی‌پاور تهیه می‌شود. در سال 2016 نیز موسسه پاپیولار مکانیکس آئودی را به‌خاطر عدم‌اطمینان‌پذیری به‌عنوان پنجمین برند گران‌قیمت معرفی کرد. بدتر این‌که میزان استفاده از نرم‌افزارها در صنعت‌خودرو به‌شکلی تصاعدی رو به‌افزایش بود و هم‌زمان همین موضوع میزان فراخوان‌ها برای جمع‌آوری را افزایش می‌داد. گزارش مربوط به‌نقص‌های فنی و فراخوان‌ها که سال 2019 توسط موسسه استوت منتشر شد، گویای این مساله بود که بین سال‌های 2013 تا 2018 نقص‌های مربوط به‌قطعات الکترونیکی دو برابر شده و این قطعات دلیل حدود 26 درصد فراخوان‌ها را تشکیل می‌دهند. مواجهه با مشکلات اساسی در دورانی پرآشوب موقعیتی مهارناپذیر و غیرقابل مدیریت را برای شرکت‌هایی همچون آئودی رقم زد.
پذیرش تغییر
واضح بود که باید تغییری صورت بگیرد و آئودی هم همین کار را کرد. در سال 2015، آئودی و فولکس‌واگن برنامه‌ای جدید را با عنوان برنامه بهبود کیفیت نرم‌افزار لیدار آغاز کردند که در آن از تامین‌کنندگانی که قطعات معیوب عرصه می‌کردند، خواسته می‌شد یک ناظر بیرونی مستقل را برای نظارت بهبود و پیشرفت عملکرد خود استخدام کند. همین پیشرفت‌ها نه‌تنها به‌بهبود کیفیت قطعات منجر شدند، بلکه درنهایت هزینه را برای تامین‌کننده کاهش دادند که این موضوع برای آئودی نیز یک برد محسوب می‌شد. گزارش‌های مالی مربوط به‌اوایل سال 2020 حاکی از آن بود که گروه خودروسازی فولکس‌واگن درسال‌های 2019 و 2020 توانسته به‌یک پیشرفت اساسی در کاهش میزان انتشار فراخوان‌ها دست پیدا کند. به‌علاوه جی‌دی‌پاور در سال 2019 به‌این اشاره کرد که آئودی به‌بهبودی قابل ملاحظه‌ای در میزان اعتمادپذیری‌اش دست یافته است. به‌گفته جی‌دی پاور: «حالا خودروهای آئودی به‌خاطر قابل‌اطمینان و ایمن بودن‌شان شهرت دارند.» راهبردهای آئودی که مزایای بسیار زیادی را به‌همراه داشته، شامل ایجاد شبکه‌های تامین جدید، اعمال جریمه‌های سنگین و نظارت مداوم بوده است.
شبکه‌های تامین جدید
برخی تولیدکنندگان با قطع همکاری خود با تامین‌کنندگانی که عملکرد خوبی ندارند و توقف پروژه‌های کنونی یا بعدی به‌این مشکل واکنش نشان می‌دهند که خود این کار می‌تواند مشکل‌ساز باشد. به‌عنوان مثال اگر دو سازنده وظیفه تامین قطعات مورد نیاز را برعهده داشته باشند، قطع کردن یکی از دو جریان ورود قطعات می‌تواند مشکل‌آفرین باشد و علاوه‌بر افزایش قیمت به‌خاطر کنار گذاشتن یکی از رقبا، می‌تواند در دوره‌هایی که تقاضا برای محصول بالاست، آسیب‌هایی را به‌بخش تولید وارد کند. همچنین اگر شرکت بخواهد به‌سراغ تامین‌کننده جدیدی برود، باید هزینه زیادی را در دوره توقف تولید و همچنین راه‌افتادن شبکه تامین جدید متحمل شود.
جریمه‌های سنگین
خودروسازان اندکی هستند که اهدافی را برای تامین‌کنندگان خود به‌لحاظ عملکرد کیفی و به‌موقع بودن تعیین کرده و شرکت‌هایی را که نمی‌توانند به این اهداف دست پیدا کنند را جریمه می‌کنند. اگرچه دربرخی موارد جریمه‌ها نیز چندان موثر نبوده و برخی به‌اثربخشی پاداش بیش‌تر اعتقاد دارند.
نظارت دائمی
برخی خودروسازان مانند آئودی برای مشکل عرضه قطعات معیوب از راهکار حضور همیشگی ناظران بی‌طرف استفاده می‌کنند. هرچند ممکن است شرکت‌ها با شیوه‌هایی اقدام به‌دور زدن ناظران کنند؛ اما تجربه آئودی نشان می‌دهد درصورت موثر بودن نظارت تا حد زیادی می‌توان جلو هزینه‌ها را گرفت.
