پس از ممنوعیت تردد اسکوترهای کرایه‌ای در ماه سپتامبر و در پی رأی شهروندان، پاریس در چهارم فوریه یک همه‌پرسی محلی در مورد «حضور SUV ها در پایتخت» برگزار خواهد کرد. از آن‌جا که تشخیص شاسی‌بلندها از سایر مدل‌ها دشوار است، شهرداری می‌خواهد برای خودروهای با موتور درون‌سوز با وزن بیش از ۱.۶ تن (۳۵۲۷ پوند) و برای خودروهای الکتریکی بیش از دو تن (۴۴۰۹ پوند) هزینه‌های بیشتری برای پارکینگ در نظر بگیرد. برای تعیین وزن خودرو، اسکنرها پلاک خودرو را می‌خوانند که در مراکز داده مدل و وزن هر پلاک را مشخص کرده‌اند.
پاریس بدون خودرو
دیوید بلیارد، معاون شهردار و زیست‌شناس به «رویترز» گفت: «ما باید تعداد و اندازه خودروها را در شهر کاهش دهیم؛ به‌همین دلیل است که این سوال را به رأی‌گیری خواهیم گذاشت که چقدر فضا برای این نوع وسایل نقلیه در پاریس وجود دارد؟»
در زمان شهرداری آنه هیدالگو (Anne Hidalgo) پاریس برای سال‌ها با افزایش هزینه‌های پارک و ممنوعیت تدریجی خودروهای دیزلی، فشار بر رانندگان را افزایش داده و در عین حال شبکه استفاده از دوچرخه را در پایتخت شلوغ تقویت کرده است.
بلیارد در توضیح طرح جدید گفت: «تصمیم ما این است که به‌تمام کسانی که به‌استفاده از خودروهای شخصی ادامه می‌دهند، بگوییم: نه! زیرا آن‌ها ثروتمندترین هستند. در چند سال یا چند ماه دیگر، آن‌ها در پاریس با این نوع رفتار مورد استقبال قرار نخواهند گرفت.»
او گفت پاریس همچنین از خودروسازان می‌خواهد که ساخت این نوع وسایل را متوقف کنند؛ زیرا این خودروها بسیار گران، آلاینده و نامناسب برای مراکز تنگ شهر هستند
. فیلیپ نوزیه، رئیس انجمن رانندگان خودرو در توجیه حضور شاسی‌بلندها گفت که اگر خودروها سنگین‌تر و حجیم‌تر از قبل شدند، به‌دلایل ایمنی و راحتی است.
او گفت: «خودروسازان تلاش زیادی برای بهبود این خودروها انجام داده‌اند که البته این تلاش‌ها به‌وزن اضافی تبدیل شده است.»
هانری دورت یکی از ساکین پاریس به‌حساب می‌آید که به‌گفته «رویترز» علاقه چندانی به‌خودروهای شاسی‌بلند ندارد.
به باور او: «آن‌ها (شاسی‌بلندها) نماد دوران دیگری هستند. نمادی برای خرد کردن دیگران. چراکه خودرو سنگین‌تری است و سوخت بیشتری مصرف می‌کند و در نتیجه آلودگی بیشتری ایجاد می‌کند. بنابراین به‌نظر من گرفتن مالیات بیشتر از آن‌ها طبیعی است.»
تفاوت بین شاسی‌بلند (suv) و کراس‌اوور
با وجود درنظر گرفتن وزن به‌عنوان معیاری برای مالیات بیشتر، اما در محافل تخصصی خودرو، معیارهای دیگری برای تفکیک خودروهای شهری مرتفع و آلاینده و نسبتا نامناسب برای شهر درنظر گرفته می‌شود.
تب ساخت خودروهای کراس‌اوور از اواخر دهه ۹۰ میلادی شروع شد و با افزایش روزافزون این علاقه، امروزه به‌یکی از پرفروش‌ترین کلاس‌های خودرویی تبدیل شده است؛ تا جایی که در سبد محصولات کمتر خودروسازی ممکن است رد و اثری از یک شاسی‌بلند واقعی یا کراس‌اوور پیدا نکرد. اما کراس‌اوورها که به‌خاطر نیاز به‌خودروهای شاسی‌بلند شهری توسعه پیدا کرده‌اند، با شاسی‌بلندهای واقعی یا همان SUV ها تفاوت‌هایی داشته و هرکدام، ویژگی‌های خاص خود را دارند. جیپ با مدل استیشن‌واگن خود، نخستین استیشن دو دیفرانسیل تولید انبوه دنیا را رونمایی کرد و بعد از آن، با جهشی فوق‌العاده از نظر تکنولوژی، سیستم‌های رفاهی و طراحی، واگنیر را در سال ۱۹۶۲ به‌عنوان نخستین شاسی‌بلند لوکس دنیا به‌خط تولید برد.
درواقع از این تاریخ، علاقه مردم به‌خودروهای شاسی‌بلند عوض شد. چراکه با رقابتی که ایجاد شده بود، رنجروور، تویوتا، فورد، اینترنشنال، شورولت، دوج و… نیز به‌صف تولیدکنندگان خودروهای شاسی‌بلند لوکس وارد شدند تا مردمی که قبل از واگنیر، فقط خودروهای دو دیفرانسیل را مناسب کشاورزی و میدان جنگ دیده بودند، حالا لذت داشتن یک خودرو راحت با قابلیت تردد در بیراهه‌ها را بچشند. اما این رویه در دهه ۹۰ میلادی کمی تغییر کرد. ابعاد خودروها دستخوش تغییرات شدند و مصرف سوخت اهمیت بسیاری پیدا کرد و از همه مهم‌تر این‌که ذائقه خودرویی مردم نیز تغییرات زیادی به‌خود دید.
دیگر کمتر کسی شاسی‌بلندها را برای بیراهه‌نوردی می‌خواست و افراد زیادی فقط خواهان خرید خودرویی با ظاهر یک شاسی‌بلند برای تردد در مسیرهای شهری بودند. این نیاز سبب پیدایش کلاس جدیدی به‌نام کراس‌اوور شد. هرچند در گذشته نیز جرقه‌هایی از تولید یک خودرو نزدیک به‌ویژگی‌های کراس‌اوور در ذهن خودروسازان زده شده بود، اما به‌گفته بسیاری از کارشناسان خودرویی، نخستین کراس‌اوور دنیا، خودرو AMC ایگل است که در سال ۱۹۷۹ رونمایی شد.
این خودرو درواقع یک سواری استیشن با سیستم دو دیفرانسیل بوده و ترکیبی از یک خودرو سواری با قابلیت‌های آفرود سبک است. اما تویوتا RAV۴ را که در سال ۱۹۹۴ معرفی شد، به‌عنوان نخستین کراس‌اوور دنیا می‌شناسند که آغاز به‌کار کلاس کراس‌اوورها را رسما کلید زد و طرحی را معرفی کرد که تمام اعضای این کلاس تا امروز بر اساس این الگو طراحی می‌شوند. یعنی یک خودرو با طرحی شبیه به SUV اما با ویژگی‌های یک خودرو خیابانی و البته قابلیت‌های سبک بیراهه‌نوردی. از این تاریخ، خرید و فروش کراس‌اوورها کم‌کم بالا گرفت و به‌یکی از مهم‌ترین کلاس‌های خودرویی دنیا تبدیل شد.
کراس‌اوور یا CUV، برای افرادی که خواهان خرید خودرو با قد و ارتفاع بلندتر از خودروهای سواری به‌همراه مقدار کمی قابلیت خارج از جاده هستند، ساخته شده است. این خودروها بر اساس پلت‌فرم مشترک با خودروهای سواری سدان و هاچ‌بک ساخته می‌شوند و درحالی که بسیاری از آن‌ها دارای سامانه دو دیفرانسیل با تجهیزات الکترونیکی مناسب برای آفرود هستند، اما فقط از نظر ارتفاع به‌خودروهای شاسی‌بلند شبیه بوده و توانایی‌های حرکتی SUV ها را ندارند. همچنین بسیاری از آن‌ها نیز فاقد سیستم حرکتی دو دیفرانسیل هستند و فقط برای تردد در مسیرهای معمولی ساخته شده‌اند.
کراس‌اوورها از سایزهای کوچک ساخته می‌شوند و حتی انواع سایز بزرگ یا همان فول‌سایز نیز دارند که مرسدس‌بنز GLS یا جیپ گرندواگنیر جدید، از بزرگ‌ترین آن‌ها محسوب می‌شوند. در حالت فعلی نیز، خرید و فروش کراس‌اوورها و خودروهای شاسی‌بلند، بازار خوبی در اکثر نقاط دنیا دارد. همچنین فراموش نکنیم که بسیاری از خودروهای شاسی‌بلند لوکس امروزی از کمپانی‌های مطرح دنیا مثل رنجروور، جیپ، تویوتا، نیسان و... در دسته کراس‌اوور قرار می‌گیرند.
مهم‌ترین اختلافی که بین دو کلاس خودرویی کراس‌اوور و شاسی‌بلند دیده می‌شود و اصلی‌ترین فاکتور تمایز این دو رده از خودروها به‌شمار می‌رود، در نوع شاسی آن‌هاست. خودروهای SUV دارای شاسی جدا از بدنه هستند که خواص ویژه‌ای به‌چگونگی حرکت آن‌ها می‌دهد و در کنار سواری کمی خشک‌تر، قابلیت‌های بیراهه‌نوردی را بالا می‌برد. در مقابل، کراس‌اوورها شاسی یکپارچه با بدنه دارند و معمولا از پلت‌فرم مشترکی با خودروهای سدان بهره می‌برند .
