از دید فنی روانکارهای پایه گیاهی باید عملکرد و همبستگی با ذات سیستم داشته باشد. نیازهای یک کاربرد صنعتی باید فراهم شود و محصولات باید به دقت طراحی و سپس تست شوند تا مطمئن شویم برای کاربرنهایی مشکلی ایجاد نمی‌شود. اما اگر این روانکارها به هر دلیل از روند مصرف خارج شوند یا عامدانه به محیط‌زیست برگردند، روند تجزیه بسیار ساده‌تری خواهند داشت و حتی باعث کاهش باروری خاک یا سمی شدن آب‌های زیرزمینی نمی‌شوند.
حتی پس از گذشت چند روز از ورود این روغن‌ها به طبیعت هیچ اثری از آنها باقی نمی‌ماند. به غیر از این موضوع این نوع از روغن‌ها بهترین گزینه برای استفاده درخودروهایی است که در صنعت کشاورزی به‌کار گرفته می‌شوند و از لحاظ اکولوژیکی حساسیت زیادی دارند.
سرمایه‌گذاری برای تجزیه روغن‌ها
اتحادیه اروپا بخشی از سرمایه پایدارسازی صنایع خود را به توسعه استفاده از این روغن‌ها در افق ۲۰۲۰ اختصاص داده است. در این برنامه قرار است حدود ۸۰میلیارد یورو به مدت هفت‌سال از ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۰ به پروژه‌های مرتبط به این حوزه اختصاص پیدا کند.
همچنین طبق توافق پاریس تا سال ۲۰۲۰ باید استفاده از سوخت و مواد شیمیایی تولیدشده از مواد فسیلی در این اتحادیه محدود شود. همچنین بخشی از این سرمایه به تغییرات در شیوه نگهداری و کارکرد ماشین‌های کشاورزی اختصاص پیدا کرده است.
حتی بخشی از این بودجه برای پیدا کردن دانه‌های روغنی که می‌توانند بیشترین سودآوری را در روند تولید روغن پایه‌های گیاهی داشته باشند، اختصاص یافته است. در این میان همکاری‌هایی با کشاورزان محلی نیز انجام شده تا روند صنعتی‌سازی دانه‌های روغنی به شرکت‌های تولیدکننده روغن‌های تولیدکننده روغن‌های پایه گیاهی تسهیل شود.
این همکاری باعث می‌شود که پرورش این دانه‌ها به صورت مداوم باشد و پس از چندسال حجم برداشت این دانه‌ها کاهش پیدا نکند. نتیجه این تحقیقات تا امروز، گسترش استفاده از مایع هیدرولیک و روغن دی‌الکتریک گیاهی در صنایع مختلف اروپایی بوده است.
همان‌طور که اشاره شد مزایای استفاده از بیوبیس‌ها صرفا دستاوردهای محیط‌زیستی نیست و با درنظر گرفتن ابعاد ایمنی و کاهش ریسک آتش‌سوزی این روغن‌ها در مقابل روانکارهای معدنی، می‌توان ارزش بیشتری برای این نوع از روغن‌ها در صنایع مختلف درنظر گرفت.
در کنار این موارد، داشتن گرانروی بالا و پایداری در مقابل فوم یا ساختن کف از دیگر مزایای این نوع از روغن‌هاست.
