مهندسان تایر معمولا سیم‌های لایه بلت را طوری طراحی می‌کنند که ساختار مثلثی در داخل تایر تشکیل دهند. این شکل چارچوب داخلی قوی ایجاد می‌کند که در برابر خم شدن، پیچش و برش مقاومت می‌کند.

سه عامل اساسی برای راحتی سواری، پاسخ فرمان و دوام نقش پایه‌ای دارند. مهندسان سفتی لایه بلت را در سه ناحیه ارزیابی می‌کنند که شامل معیارهای عمودی، جانبی و پیچشی می‌شود.

در نتیجه سفتی جانبی هندلینگ را بهبود می‌بخشد اما راحتی را کاهش می‌دهد. به این ترتیب سفتی جانبی لایه بلت تایر می‌تواند مزایا و معایبی داشته باشد. لایه بلت جانبی بسیار سفت، دقت هندلینگ را افزایش می‌دهد؛ اما معمولا سواری خشن‌تر و ناراحت‌کننده‌تر ایجاد می‌کند.

هنگامی که مهندسان می‌خواهند تایر نیروی بیشتری تولید کند، بسته لایه بلت را سفت‌تر می‌کنند. به‌همین دلیل است که تایرهای با کارایی فوق‌العاده بالا و تایرهای کامیون‌های سنگین معمولا دارای سفت‌ترین لایه بلت هستند. همچنین رتبه‌بندی سرعت به سفتی لایه بلت تایر بستگی دارد.

تایرهای با رتبه بالاتر باید در برابر نیروهای گریز از مرکز در سرعت‌های بالا مقاومت کنند. اگر لایه بلت‌ سفتی کافی نداشته باشد، تایر نمی‌تواند با خیال راحت در سرعت‌های بالا حرکت کند و رتبه سرعت آن کاهش می‌یابد.

در نظر داشته باشید که لایه بلت‌های تایر انرژی را از طریق شاسی منتقل می‌کنند. هنگامی که تایر به‌کف جاده برخورد می‌کند، انرژی را از طریق آج به لایه بلت و بدنه منتقل می‌کند.

آن انرژی از لایه بلت به‌سیم بید، سپس به‌چرخ و سیستم تعلیق خودرو منتقل می‌شود. لایه بلت‌های سفت، فرمان و هندلینگ را بهبود می‌بخشند و به‌انتقال کارآمدتر قدرت موتور به‌جاده کمک می‌کنند. اما شاید در برخی موارد سبب شوند که نرمی سواری کاهش یابد.