به گزارش «اخبار خودرو»، عضو هیات تحریریه روزنامه «دنیای خودرو» در این باره نوشت:
سالهای سال است که خودرو باکیفیت و ایمن، بهمطالبهای اجتماعی در ایران تبدیل شده؛ مطالبهای که حالا نه فقط در صفحات اقتصادی که در گفتمان اجتماعی و حتی سیاسی جامعه نیز ردپایی پررنگ دارد. پرسش اصلی این است که چرا واردات خودرو تا این اندازه برای افکار عمومی اهمیت پیدا کرده است؟ آیا این صرفا یک موضوع اقتصادی است یا مسالهای فراتر از عرضه و تقاضا؟
در شرایطی که قیمت خودروهای داخلی بهطور بیرویه افزایش یافته و کیفیت محصولات بهرغم شعارهای تکراری تغییر محسوسی نداشته، جامعه به این نتیجه رسیده است که راهحل نجاتبخش، تنها در «رقابت واقعی» است.
این رقابت، در نبود واردات، عملا شکل نمیگیرد و وقتی خودروساز، هم تولیدکننده است، هم قیمتگذار، هم توزیعکننده و هم مدافع بازار، اعتماد عمومی نمیتواند شکل بگیرد. بنابراین واردات دیگر یک مطالبه اقتصادی صرف نیست؛ بلکه بهزبان ساده، مردم آن را بهعنوان تنها اهرم فشار برای اصلاح ساختاری صنعتخودرو میشناسند.
در سالهای اخیر، تجربه واردات محدود نشان داد که مردم بهوضوح حاضرند برای خودرو با کیفیت جهانی، هزینه کنند؛ حتی اگر قیمت ارز بالا باشد. اما وقتی واردات با موانع بروکراتیک، تعرفههای سنگین و محدودیتهای فنی روبهرو میشود، پیام این است که قرار نیست مردم حق انتخاب زیادی داشته باشند.
نتیجه آنکه مطالبه واردات، به نمادی از خواست عمومی برای پایان دادن به انحصار بدل شده است.
در این میان، صنعتخودرو کشور نیز باید به این واقعیت توجه کند: از بین رفتن اعتماد، تصادفی نبوده است. بلکه ناشی از سالها بیتوجهی بهنیاز واقعی مصرفکننده، فقدان شفافیت در قیمتگذاری و تولید خودروهایی بوده که در آزمون کیفیت، ایمنی و طراحی با استانداردهای جهانی فاصله زیادی دارند.
در غیاب اراده برای اصلاح درونی، مردم بهدنبال راه بیرونی هستند؛ و واردات همان روزنه بیرونی است.جامعه امروز ایران بیش از هر زمان دیگری آگاه، دقیق و مطالبهگر شده است.
در چنین شرایطی، سیاستگزار باید با پذیرش واقعیات، زمینهای فراهم کند تا واردات خودرو نه تهدید، بلکه فرصت برای رشد کیفیت در تولید داخلی تلقی شود.
ورود خودروهای باکیفیت خارجی میتواند بهنوعی «نرمافزار اصلاح رقابت» در صنعت باشد؛ مشروط بر آنکه نگاه سلبی جای خود را بهنگرشی تطبیقی و توسعهمحور بدهد. واردات خودرو دیگر یک عدد در آمار نیست؛ یک نماد است.
نماد انتخاب، نماد اعتماد و نماد حق انتخاب مصرفکننده. بنابراین انکار آن، نه فقط بازار، بلکه افکار عمومی را نیز هدف میگیرد.