دوج در نیمه اول سال ۲۰۲۵ تنها ۴ هزار و ۲۹۹ دستگاه چارجر دیتونا، شامل مدل‌های R/T و اسکات پک در آمریکا و کانادا فروخته و فروش کلی شرکت نیز از ۹۲ هزار و ۷۳۵ دستگاه سال قبل به تنها ۴۷ هزار و ۴۸۱ دستگاه رسیده که کاهش چشمگیری را نشان می‌دهد.
دلیل اصلی این موضوع خاتمه تولید چارجر و چلنجر بنزینی در سال ۲۰۲۳ است. این درحالی است که در سه‌ماهه نخست سال جاری، دوج همچنان یک‌هزار و ۹۷۴ دستگاه چارجر و چلنجر بنزینی فروخته؛ درحالی که فروش چارجر الکتریکی در این مدت تنها یک‌هزار و ۹۴۷ دستگاه بوده است. این یعنی حتی خودروهایی که بیش از یک سال است از روی خط تولید کنار رفته‌اند هنوز فروش بیشتری از ماسل‌کار الکتریکی دوج دارند.
تلاشی غیر سودآور
دوج در مارس ۲۰۲۴ با سروصدای فراوان از چارجر دیتونا رونمایی کرد. تیم کونیسکیس، مدیرعامل دوج این خودرو را روی صحنه در برابر مخاطبان و رسانه‌ها معرفی کرد. او گفت این خودرو شبیه دوج است؛ رانندگی‌اش مانند دوج است و صدایی شبیه دوج دارد؛ اما خودش هم می‌دانست که هیچ‌کدام از این‌ها حقیقت ندارد.
یک خودرو عضلانی واقعی دوج اگزوزهایی در عقب دارد که غرش می‌کنند، حس هیجان به‌راننده می‌دهند و نیازی به صدای مصنوعی اگزوز ندارد. کونیسکیس در می ۲۰۲۴ پس از نزدیک به ۳۲ سال از استلانتیس کناره‌گیری کرد.
خودرو عضلانی الکتریکی با تمام آن‌چه او به آن اعتقاد داشت در تضاد بود. بااین حال پس از استعفای کارلوس تاوارس، مدیرعامل سابق، کونیسکیس پس از بازنشستگی کوتاهی به استلانتیس بازگشت.
وی در آن زمان گفت حذف موتور همی بسیار ضدآمریکایی بود و به‌همین دلیل دوج موتور همی را دوباره به خط تولید بازگرداند. چارجر دیتونا به‌دلیل مشکلات نرم‌افزاری و واکنش منفی طرفداران همی، با تاخیر در تحویل مواجه شد.
این خودرو در ابتدای سال ۲۰۲۵ عرضه شد؛ اما خیلی زود دوج به‌دلیل فروش پایین، مدل پایه R/T را متوقف کرد و قول بازگشت آن برای مدل ۲۰۲۶ را داد.
مدل اسکات‌پک نیز در بازار عملکرد خوبی نداشته و گزارش‌ها حاکی از آن است که مدیران استلانتیس را متقاعد کرده تا توقف کامل این خودرو الکتریکی را مد نظر قرار دهند.
این ادعا توسط کسی مطرح شده که منابع داخلی معتبری در استلانتیس دارد و پیش‌تر نیز توقف زودهنگام مدل R/T را درست پیش‌بینی کرده بود. او ادعا می‌کند قطعه‌سازان از احتمال توقف تولید مطلع شده‌اند.
این مدل در کارخانه ویندزور در انتاریو کانادا تولید می‌شود که مشمول تعرفه‌های ۲۵ درصدی دولت ترامپ شده است.
تصمیم‌گیری برای آینده
این تعرفه‌ها می‌تواند بین ۴ تا ۲۰ هزار دلار به قیمت هر خودرو اضافه کند و با فروش کمتر از انتظار و قیمت پایه ۷۳ هزار و ۹۷۵ دلار برای اسکات‌پک که تنها نسخه چارجر پس از توقف R/T است، دوج شانسی برای جبران هزینه‌های رو به افزایش تولید ندارد.
علاوه‌بر این، بازسازی کارخانه‌ای در آمریکا برای تولید چارجر دیتونا الکتریکی نیاز به سرمایه‌گذاری کلان دارد که بعید است استلانتیس برای مدلی که در بازار موفق نبوده، راضی به‌انجام آن باشد.
درنتیجه طبق گزارش‌ها، چارجر R/T و اسکات‌پک هردو با پیشرانه بنزینی تولید خواهند شد و نسخه‌های الکتریکی کنار گذاشته می‌شوند. گفته می‌شود هر دو نسخه الکتریکی ممکن است پیش از پایان ۲۰۲۶ کنار گذاشته شوند.
با وجود تبلیغات گسترده دوج برای چارجر دیتونا، عملکرد ضعیف این مدل در بازار نشان داد جایگزینی خودروهای عضلانی بنزینی با نسخه‌های الکتریکی، آن هم بدون در نظر گرفتن خواسته‌های طرفداران، تصمیمی شتاب‌زده و پرهزینه بوده است.
فروش پایین چارجر الکتریکی درحالی رخ داد که حتی مدل‌های بنزینی حذف‌شده همچنان آمار فروش بالاتری داشتند؛ این تضاد نشان می‌دهد نوستالژی، صدای واقعی اگزوز و هیجان رانندگی سنتی هنوز جذابیت خود را از دست نداده‌اند.
مشکلات نرم‌افزاری، صدای مصنوعی موتور و تعرفه‌های سنگین نیز مزید بر علت شدند تا چارجر جدید نتواند جایگاه شایسته‌ای در بازار پیدا کند. بازگشت مدیرعامل سابق دوج و اعتراف ضمنی به شکست در حذف موتور همی، مهر تاییدی بر اشتباهات استراتژیک شرکت بود.
اکنون با کنار گذاشته شدن مدل‌های الکتریکی تا پیش از پایان ۲۰۲۶ و بازگشت به‌تولید نسخه‌های بنزینی، دوج تلاش می‌کند با اتکا به‌هویت سنتی خود و نیاز بازار، جایگاه از دست‌رفته‌اش را احیا کند.
این تحول می‌تواند نقطه آغازی برای بازنگری دیگر شرکت‌ها در مسیر الکتریکی‌سازی بی‌برنامه باشد؛ مسیری که اگر بدون شناخت درست مخاطبان طی شود، بیشتر یک نمایش تبلیغاتی خواهد بود تا آینده‌ای پایدار.
