ریس شورای سیاستگزاری روزنامه دنیای خودرو در این باره نوشت :
درحالی که کمتر از پنج سال دیگر تولید انواع خودرو با موتورهای درون‌سوز در آمریکا، اروپا و بعضی از کشورهای دارای صنعت خودرو پیشرفته در آسیا منع قانونی پیدا کرده و ممنوع خواهد شد و فعلا نیز تنها گزینه آن در جهان رویکرد به تولید خودروهای برقی است، صنعت خودرو ایران به دلیل سیاستگزاری نامطلوب و فقدان راهبرد پیوسته با موانع گوناگون روبه‌رو است.
یک روز با سدّی به‌نام «شورای رقابت» و روز دیگر با قیمت‌های دستوری که از سوی آن شورا جهت اجرا ابلاغ می‌شد؛ مدتی هم امر ساده واردات را آن‌قدر با پیچیدگی‌ها و ابهامات مواجه می‌کنیم که در صورت اجرا هم نمی‌تواند وافی به‌مقصود باشد. مدتی هم به‌نام نوسازی ناوگان حمل‌ونقل جاده‌ای و در لابه‌لای آن صدور مجوز برای واردات انواع اتوبوس، کامیون و کشنده دست‌دوم نادانسته و ناخواسته عامل نوسازی ناوگان حمل‌ونقل جاده‌ای کشورهای دیگر می‌شویم.
اگر هدف از این تصمیم نوسازی است که دیگر واردات اتوبوس، کامیون و کشنده‌های دست‌دوم بی‌معنا است.
همین شورای رقابت حدود یک دهه و با اعلام قیمت‌های دستوری باعث نگرانی و دلمشغولی مدیران واحدهای خودروساز بود. بر اساس آمارهای اعلام‌شده حدود دو سال پیش و فقط طی یک سال هشت میلیون دستگاه خودرو در بازار معامله شد، بدون این‌که مسئولان ذی‌ربط مراقبت کافی و وافی داشته باشند.
در این‌جا معلوم می‌شود که مسئولان، خرید و فروش هشت میلیون دستگاه انواع خودرو را به دلایل مختلف به حال خود رها کرده و تمام توجه خود را به‌قیمت‌گذاری یک میلیون دستگاه انواع خودرو تازه‌تولید معطوف می‌کنند!
به‌مسئولان بخش سیاستگزاری صنعتی توصیه می‌شود تا با برنامه‌ریزی دقیق مانع ادامه روند مبهم، پیچیده و مشکل‌ساز فعلی شده و برای توسعه، حداقل الزامات سه‌گانه آن را در دستور کار خود قرار دهند که عبارتند از؛
۱- تولید در مقیاس انبوه
۲- برخورداری از بازار بزرگ داخلی و امکان دسترسی به‌بازارهای صادراتی منطقه
۳- امکان دسترسی به تکنولوژی پیشرفته به‌طور مستمر.
برای تحقق این هدف متعالی باید بپذیریم که تکنولوژی مورد استفاده صنعت‌خودرو ایران از دنیا عقب‌تر بوده و در مقیاس جهانی نیست. در این راه باید با شرکت‌های توسعه‌یافته خودرویی جهان پیمان همکاری امضا و مبادله شود و هرچند در شرایط فعلی کار دشواری است، ولی سرانجام باید تولید در صنعت‌خودرو ایران جهانی شود و یا از طریق تولید تحت‌لیسانس یا سرمایه‌گذاری مشترک و... اقدام به‌این کار کرد.
فرجام سخن این‌که: درحال حاضر سیاستگزاری درستی نداریم و از مدیریت کارآمد نیز بی‌بهره هستیم. با چنین شیوه و روش کاری باید تنها توسعه و پیشرفت شرکت‌های بزرگ خودروساز جهان را نظاره‌گر باشیم؛ درحالی که زیرساخت‌های لازم برای دستیابی به‌توسعه را داریم و فقط اراده لازم برای صرف فعل خواستن را نداریم که امیدواریم خدایمان بدهاد!
تحقق گر ببخشیم این هدف‌هـا
برون آریم جواهر از صدف‌هـا
وگرنه چون گذشتگان در این راه
همه فرصت بسوزیم ناخودآگاه
