کاهش کیفیت تولید خودروهای وارداتی و در نهایت افزایش نجومی قیمت‌ها، تملک یک خودروی مناسب را برای بسیاری از اقشار جامعه تا حدود زیادی صعب می‌کند. اما اگر بخواهیم از منظر دیگری به قضیه نگاه کنیم، خرید یک خودروی خاص و متفاوت نسبت به خانواده پژو 405 و کیا پراید که این روزها در خیابان‌های کشور جولان می‌دهند، مستلزم صرف بودجه بالا و یا خرید خودرویی وارداتی و قدیمی است که در این بین باز هم خودروهای دهه نودی هم برای خانواده‌های قشر متوسط و هم تک‌سواران‌(!) تا حد زیادی ممکن به نظر می‌رسد. اما از آنجایی که تاکنون عمری از این خودروها گذشته و با توجه به کارکردهای چند صد هزار کیلومتری آنها، امکان بروز هرگونه مشکلات فنی در اتومبیل مورد تملک وجود دارد، در این بخش به سراغ 10 دستگاه از پرفروش‌ترین خودروهای دهه 90 بازار ایران خواهیم رفت و با بررسی امکانات مختلف، از مزایا و معایب بخش فنی آنها خواهیم گفت تا در صورت گرایش به خرید یک گزینه دهه نودی، پیش زمینه‌ای از انتخاب خود داشته باشید.

اوپل کورسا B

اگرچه که خرید یک اپل‌ هاچ‌بک برای استفاده خانوادگی، آن هم در خانواده‌های پر‌جمعیت چندان قابل توجیه نیست اما کورسا با توجه به بهره‌گیری از جثه کوچک و پیشرانه‌ای جمع و جور، گزینه بسیار مناسبی برای استفاده درون‌شهری، به‌خصوص در کلانشهر‌هاست. به غیر از این، درصد زیادی از خریداران خودروهای‌ هاچ‌بک در بازار جهانی را قشر جوانان تشکیل می‌دهند. از این رو اگر قصد خرید یک خودروی ‌هاچ‌بک با بودجه 20 میلیون تومانی را داشته باشیم، انواع پراید ‌هاچ‌بک از کُره‌ای گرفته تا 111، پژو 206‌های مدل پایین و در نهایت یکی دو گزینه دهه نودی پیش رویمان قرار می‌گیرد که در این بین اپل کورسا با توجه به بهره‌گیری از چهره‌ای جذاب و نسبتا مدرن و البته ساختار فنی ساده، گزینه‌ای مناسب به شمار می‌رود. اپل کورساهای حاضر در ایران در واقع نسل دوم این خودرو هستند که به Corsa B معروفند و در 2 نوع 5 درب با پیشرانه 1.2 لیتری توسط شرکت ملبا، 3‌درب با پیشرانه 1.6 لیتری و تعداد محدودی 1.4 لیتری به صورت شخصی به بازار ایران راه پیدا کردند که نمونه‌های 3 درب با توجه به محدودیت واردات در زمان عرضه، بسیار کمیاب‌تر از کورساهای 5 درب هستند. اما نمونه‌های 1200 سی‌سی بنزینی از سری Family1 جنرال موتورز مشترک با محصولات شورولت و واکسهال و... بهره می‌برد که همچون دیگر محصولات اپل، قطعاتی مشترک با محصولات دوو دارد. پس با توجه به فراوانی قطعات دوو و اپل نسبت به دیگر خودروهای دهه نودی، از حیث تامین قطعات مشکلی نخواهید داشت. اما باید توجه داشته باشید که سلامت سیستم برق و کابین کورسا از اهمیت بالایی برخوردار است.

مزایا: سواری راحت با توجه به ‌هاچ‌بک بودن – مصرف سوخت پایین – جثه مناسب برای کلانشهرها معایب: قدرت و کشش پایین – امکانات ضعیف (حتی نبود کولر!) – قطعات کمتر نسبت به پیشرانه‌های خانواده Family 2

دوو اسپرو

اگر به دنبال خرید خودرویی دهه نودی برای استفاده روزمره و خانوادگی باشید، دوو اسپرو یکی از بهترین گزینه‌های بازه قیمتی زیر 20 میلیون تومان به شمار می‌رود. اما اگر و تنها اگر نمونه‌ای سالم و حتی‌الامکان کم ایراد از این خودرو بیابید! دوو اسپرو طرحی بود که اوایل دهه 90 میلادی توسط برتونه خلق و با نام‌های اسپرو یا آرانوس‌ روی خط تولید دوو موتورز کُره قرار گرفت. شرکت کرمان خودرو این محصول را پس از دوو ریسر و در سال 1992 به بازار ایران رساند. علیرغم بهره‌گیری از پیشرانه‌های مختلف ‌روی این خودرو، اسپرو با پیشرانه 2 لیتری سری Family 2 تک انژکتور TBI به بازار ایران راه پیدا کرد.  در اواخر سال 1993 کابین این خودرو دستخوش تغییر شد و در سال 1994 این تغییرات تکمیل شد و البته در این سال به جز تغییر تریم داخلی کابین، پیشرانه اسپرو به نمونه 4 انژکتور MPFI با حجم موتور مشابه نمونه قبلی و البته 10 اسب بخار بیشتر ارتقا یافت که در برخی نمونه‌ها، اسپروهای فول انژکتور با پسوند MPFI در پایین چراغ‌های عقب و یا تحت عنوان 2000i در گوشه سمت چپ صندوق به بازار عرضه شده‌اند که نمونه‌های 2000i در برخی جزئیات همچون سنسور کیلومتر شباهت‌هایی به دوو سی یلو دارد. چهار شیشه برقی، سانروف و طرح چوب در نمونه‌های سفارشی، فرمان هیدرولیک، سیستم تهویه مطبوع و ... از جمله امکاناتی است که ‌روی تمامی دوو اسپروهای موجود در کشور تعبیه شده است.  اما در هنگام خرید دوو اسپرو، از نبود برق‌دزدی در سیم‌کشی، روغن‌ریزی در کاسه نمد گلویی فرمان و همچنین ضربه و شکستگی در شاسی اطمینان حاصل کنید. البته لازم به ذکر است که اکثر اسپروهای حاضر در خیابان‌ها به دلیل بهره‌گیری از ترمزهای ضعیف و البته پیشرانه وحشی از ناحیه سرشاسی دچار آسیب شده‌اند. برای تقویت سیستم ترمز این خودرو می‌توان از بوستر و سیلندرهای نمونه 1996 این خودرو، محصولات اپل و یا دوو نکسیا استفاده کرد.

مزایا: شتاب عالی – سواری بسیار راحت – قطعات فراوان در مقایسه با دیگر دهه نودی‌ها

معایب: ترمزهای ضعیف – شاسی ضعیف و نیازمند تقویت – سیستم برق بسیار حساس به پالس

الدزمبیل  Ciera Cutlass

اگر قصد خرید خودرویی لوکس و راحت با امکانات و قابلیت دینامیکی بسیار عالی دارید و از خرج و مخارج احتمالا خودرو واهمه نداشته باشید، الدزمبیل سیرا کاتلاس یکی از بهترین گزینه‌هایی است که در بین خوردوهای دهه نودی پیش روی شما قرار می‌گیرد. کاتلاس جزء معدود آمریکایی‌هایی است که از محور فعال جلو بهره می‌برد به همین خاطر اتلاف انرژی تولیدی توسط پیشرانه در این خودرو به حداقل میزان ممکن می‌رسد و در نتیجه شما شتاب بهتری نسبت به قدرت این خودرو خواهید داشت و قطعات کمتری تا انتقال قدرت به چرخ‌ها درگیر خواهند بود و این یعنی استهلاک کمتر نسبت به خودروهای دیفرانسیل عقب. الدزمبیل کاتلاس در جریان آشفتگی مرزها در جنگ خلیج فارس 1990 به بازار ایران راه پیدا کرد و اکثر نمونه‌های موجود در ایران از نوع کاتلاس سیرا سوپریم یعنی حد میانی آپشن‌های در نظر گرفته شده برای این خودرو که البته تعداد محدودی از نسخه اینترنشنال جی‌تی به عنوان نمونه‌های فول آپشن این خودرو به بازار ایران رسیده بود.  کاتلاس سیرا بر پایه‌ای پلت‌فرم مشترک و مشابه با بیوک سنچری و پونتیاک 6000 تولید شد و نمونه سوپریم آن با پیشرانه 3.1 لیتری به بازار ایران وارد شد و نسخه‌های اینترنشنال جی‌تی با بهره‌گیری از پیشرانه 3.8 لیتری بیوک روانه بازار شدند و تمامی نسخه‌ها از جعبه دنده 3 و 4 دنده اتوماتیک بهره می‌برند. اگرچه که این خودرو گزینه‌ای لوکس در بین دهه نودی‌ها به شمار می‌رود اما برای خرید کاتلاس توجه داشته باشید که گیربکس خودرو در سلامت کامل به سر ببرد و همچنین در سیستم برقی خودرو هیچ‌گونه ایرادی وجود نداشته باشد؛ چرا که در صورت ایجاد پالس در سیگنال‌های یکی از سنسورها، لذت رانندگی شما را صلب خواهد کرد. هرچند که قیمت بالای کاتلاس، آن را به گزینه‌ای خاص در بین دهه نودی‌ها تبدیل می‌کند، اما در صورت تحمل مشکلات احتمالی یک خودروی کارکرده و پیر، سواری فوق‌العاده‌ای تجربه خواهید کرد.

مزایا: سواری بسیار راحت – کابین جذاب – امکانات عالی – قابلیت‌های دینامیکی چشمگیر

معایب: قیمت بالای قطعات – هزینه بالای تعمیر گیربکس در صورت خرابی

هیوندای اکسل

اگر به بازار خودروهای کُره‌ای دهه90 میلادی نیم نگاهی داشته باشیم، محصولات هیوندای که این روزها بازار خودروی جهانی را قبضه کرده‌اند در آن دوره چندان محبوبیتی نداشتند و صرفا به عنوان وسایل نقلیه ارزان‌قیمت مورد استفاده قرار می‌گرفتند که در راس محصولات اقتصادی خودروسازی کُره، نامی همچون هیوندای اکسل یا هیوندای پونی به عنوان سدان ساب کامپکت این خودروساز که به نوعی جد اکسنت کنونی به شمار می‌رود، حضور داشت. اگر در بازار این روزها قصد خرید خودرویی کم‌استهلاک، ساده و کم خرج را داشته باشید اما از پراید تکراری و سختی سیستم تعلیق آن خسته شده‌اید، اکسل با سیستم تعلیق راحت، پیشرانه مشابه و در نهایت تکنولوژی ژاپنی در خدمت شماست. این خودرو قطعات مشترکی با محصولات اقتصادی میتسوبیشی دارد و به همین خاطر در استفاده‌های دراز‌مدت به خوبی دوام می‌آورد. همچنین بهره‌گیری از پیشرانه کاربراتوری ساده برای این خودرو و شباهت بیس کاری آن به پرایدهای کاربراتوری، تعمیر و نگهداری اکسل را آسان می‌سازد. اگرچه که گیربکس این خودرو کمی خشک و بد‌قلق است و همچنین در صورت تملک نمونه پایه این خودرو تحت عنوان تیپ LS از پایه‌ترین امکانات رفاهی رایج در خودروهای دهه نودی همچون شیشه بالابرهای برقی و قدرت کمکی هیدرولیک فرمان محروم خواهید بود اما لذت رانندگی این خودرو از پراید کلیشه‌ای بیشتر است. در صورت تنظیم صحیح و اصولی کاربراتور و همچنین سرویس به‌موقع مجاری مختلف کاربراتور مصرف سوخت عالی خواهید داشت که البته این شرایط در کنار نگهداری صحیح خودروی انتخابی شما جلوه خواهد کرد. چرا که به دلیل ضخامت نه چندان بالای ورق فلز به کار رفته در این خودرو، کوچک‌ترین ضربه‌ها نیز نمایان خواهد بود.

مزایا: جثه کوچک – مصرف سوخت بهینه – سیستم تعلیق نرم تر از پراید

معایب: کلاس کاری بسیار پایین (!) – امکانات رفاهی ضعیف – کشش حوصله سر بر – هندلینگ ضعیف

تویوتا کرولا E90

تویوتا کرولا، یکی از محبوب‌ترین خودروهای بازار جهانی در دوره‌های مختلف به عنوان پرفروش‌ترین خودروی جهان شناخته شده و در دهه 90 به عنوان پرتعدادترین نام محصول یک خودروساز در دنیا شناخته شد. اگرچه که تا پیش از دهه 90 میلادی تعدادی از نسل‌های نخستین این خودرو در دوران پیش از انقلاب و در کنار کرونا و کارینا به بازار ایران راه پیدا کرده بود اما نسل ششم این خودرو (کد نسل E90) در سال 1987 به بازار جهانی و در اوایل دهه90 میلادی به بازار کشورمان راه پیدا کرد. کرولا در انواع سدان، کوپه،‌ هاچ‌بک، لیفت‌بک و استیشن واگن تولید شده بود که در این بین نمونه‌های سدان این خودرو در تعداد بسیار بالایی توسط ایرتویا، نماینده تویوتا در ایران به بازار کشور راه پیدا کرده بود. این وارد‌کننده از رنج 1.3 تا 1.6 لیتری پیشرانه‌های در نظر گرفته شده برای این محصول، قدرتمندترین نمونه آن یعنی نسخه 1.6 لیتری را در تیپ‌های GL و GLX برای عرضه به بازار ایران در نظر گرفت که البته اکثر نمونه‌های وارد شده از نوع تیپ پایه GL هستند. کرولا یک سدان کامپکت اقتصادی، با پیشرانه کم‌مصرف و ساختار ساده برای استفاده‌های درون‌شهری و خارج از شهری دراز‌مدت ساخته شده است. پیشرانه‌های محصولات دهه 90 تویوتا آنقدر با کیفیت طراحی و ساخته شده‌اند که در صورت رعایت نکات نگهداری از خودرو، بدون نیاز به تعمیر اساسی بیش از یک میلیون کیلومتر را به راحتی پشت سر می‌گذارند. پیشرانه 16 سوپاپ کاربراتوری این خودرو، کشش بسیار مناسب را در اختیار راننده قرار می‌دهد اما در نظر داشته باشید که استفاده از قطعات مصرفی و یدکی اصلی در این خودرو، دوام پیشرانه و دوران سواری بی‌دردسر را تضمین می‌کند. امکانات این خودرو در نمونه پایه GL چیزی در حد پراید است اما در تیپ‌های بالاتر همچون GLX به سیستم هیدرولیک، جعبه دنده خودکار (اختیاری) و... نیز تجهیز می‌شود.

مزایا: مصرف سوخت پایین – کشش عالی – سواری راحت – دوام بالای قطعات

معایب: کمیاب بودن قطعات اصلی – چهره نه چندان دوست داشتنی و محافظ کارانه – امکانات رفاهی ضعیف

میتسوبیشی گالانت

میتسوبیشی گالانت اصولا انتخاب افرادی است که در کنار توانایی‌ها و کیفیت بخش فنی، به ظاهر خودرو نیز اهمیت زیادی می‌دهند. گالانت برای نخستین بار در اوایل دهه 90 میلادی و با نسل ششم به بازار ایران رسید که به دلیل بهره‌گیری از دماغه خشن  تهاجمی به «گالانت کوسه‌ای» مشهور بود. اما نسل هفتم این سدان لوکس آمریکایی در سال 1993 به ایران راه پیدا کرد که این مدل هم به دلیل بهره‌گیری از طراحی خاص چراغ‌های جلو به «گالانت عینکی» مشهور شد. نسل هفتم این خودرو با بهره‌گیری از المان‌های لوکس‌تر و طراحی مدرن‌تر‌ به بازار عرضه شد. اگرچه که نسل گذشته گالانت با پیشرانه 4 سیلندر 1.8 لیتری کاربراتوری قدرتمند به بازار عرضه می‌شد اما گالانت عینکی برای اولین بار با سیستم سوخت تمام انژکتور MPi به خیابان‌های ایران پای گذاشت. پیشرانه 4 سیلندر، 2 لیتر با حداکثر توان 135 اسب بخار، قابلیت‌های دینامیکی مناسبی را در کنار هندلینگ مثال‌زدنی در اختیار راننده قرار می‌دهد اما تعمیر و تنظیم این پیشرانه به آسانی خودروهای تک میل‌سوپاپ و پیشرانه‌های پایه آمریکایی همچون محصولات دوو و اُپل نیست. کما اینکه میتسوبیشی‌های دهه 90 میلادی قطعات یدکی کمیاب‌تری نسبت به گزینه‌های مذکور دارند و اگر قصد خرید یک گالانت عینکی داشته باشید، تیپ‌های مختلف GLS با امکانات پایه و پیشرانه 2 لیتری مذکور، سوپرسالن با امکانات لوکس همچون سانروف برقی و تودوزی منحصر به فرد و در نهایت تعداد محدودی از نمونه‌های 6سیلندر که اکثرا اوراق و یا برای تقویت شده‌اند و تعداد بسیار محدودی از نمونه‌های فابریکی این خودرو در دسترس است. سلامت سیستم تعلیق و همچنین سیستم سوخت‌رسانی در گالانت عینکی بسیار حائز اهمیت است.

مزایا: طراحی و استایل اغواگر – امکانات عالی در تیپ سوپرسالن – پیشرانه درنده خو – هندلینگ عالی

معایب: قیمت بالای نمونه‌های سالم – قیمت قطعات بالا – تعمیر دشوار

هوندا سیویک

سیویک خوش‌چهره موجود در ایران در واقع نسل پنجم از محصول کامپکت، اقتصادی و اسپرت هوندا به شمار می‌رود که در انواع سدان، تعداد معدودی ‌هاچ‌بک و تعداد بسیار محدود‌تری کوپه به بازار داخلی راه پیدا کرده بود. وارد‌کننده برای این خودرو از پیشرانه پایه یعنی 4 سیلندر 1.3 لیتری کاربراتوری به همراه 2‌جعبه دنده انتخابی 5سرعته دستی و یا 4سرعته خودکار بهره گرفته بود. اگرچه که این پیشرانه به هیچ وجه اغواگر و مناسب برای رانندگی‌های داغ نیست اما سیویک از محدود خودروهای دهه نودی بازار است که با توجه به وفور قطعات تقویت و تیونینگ فنی و بدنه، جای کار بسیاری دارد. سیستم سوخت کاربراتوری این خودرو اگرچه که ساختار فنی ساده‌تری را برای انجام تعمیرات زیر دست تعمیرکاران قرار می‌دهد اما باید به این موضوع توجه داشت که سیویک خودرویی بسیار حساس در زیر بار فشار و رانندگی تهاجمی است. هرچند که برچسب ژاپنی این خودرو دوام ادوات و بخش‌های فنی را تضمین می‌کند اما از یک خودروی 84 اسبی توقع شتاب صفر تا100 زیر 10ثانیه نداشته باشید. کشش سیویک چیزی در حدود 206 تیپ2 و دوو سی‌یلو است اما با توجه به فنر بندی منحصر به فرد این خودرو، هندلینگ بسیار مناسبی را در سیویک ملاحظه خواهید کرد. قیمت قطعات هوندا سیویک به ویژه در بخش ظاهری اندکی بالاست و همچون میتسوبیشی چندان هم فراوان و به وفور پیدا نمی‌شود. البته این موضوع در مورد جعبه دنده اتوماتیک بسیار حادتر می‌شود! اکثر هوندا سیویک‌های موجود در بازار ایران از انواع 1992 و 1993 هستند.

مزایا: چهره جذاب و جوان پسند – هندلینگ خوب – سواری راحت

معایب: فضای کابین کوچک – فراوانی متوسط قطعات – کشش ضعیف

فولکس واگن گلف

گلف در واقع نخستین ‌هاچ‌بکی است که در اواخر دهه 70 میلادی با نسل اول یعنی MK1 به بازار ایران راه پیدا کرد و نسل دوم این خودرو در واپسین سال تولید و اکثرا درانواع 5‌درب به خیابان‌های ایران راه پیدا کرد. اصولا گلف خودرویی مناسب برای استفاده‌های شهری است اما به غیر از این گزینه‌ای مناسب برای جوانان علاقه‌مند به خودروهای خاص به شمار می‌رود. هرچند که در صورت اقدام به خرید این خودرو می‌بایست به دنبال نمونه‌های سالم گلف باشید؛ چرا که کارکرد درست این خودروی آلمانی به میزان سلامتی اتصالات فنی و الکترونیکی بستگی دارد و به قول معروف، گلف خودرویی بسیار حساس است. پس اگر تا حدودی به مسائل فنی اتومبیل‌ها مسلط بوده و قادر به عیب‌یابی از خودرو هستید، به سراغ این گزینه بروید. اگرچه که در لاین آپ آن روزهای گلف نسل دوم گزینه‌های 4 سیلندر 1.3، 1.6، 1.8 و ... دیده می‌شد اما واردکننده به سراغ رنج میانی و ارائه نسخه 1.6 لیتری این خودرو کرده بود که البته بسیاری از مدل‌های حاضر در ایران به صورت رسمی یا غیر رسمی اقدام به تعویض پیشرانه به 1.8 یا 2 لیتری کرده‌اند. نمونه 1.6 لیتری برای پاشش سوخت از کاربراتور تک‌دهنه بهره می‌برد اما استفاده از کاربراتور وبر دو‌دهنه‌ روی این خودرو بسیار رایج است. همچنین برای تقویت و بهسازی گلف MK2 از قطعات نمونه 2000 سی‌سی بهره می‌گیرند. دمای آب و استفاده از کاربراتور درست و تمیزکاری دوره‌ای مجاری سیستم سوخت‌رسانی در عملکرد بهتر گلف بسیار تاثیرگذار است. اما با توجه به قطعات کمیاب و البته گران قیمت این خودرو به فکر استفاده روزمره از گلف نباشید! گرچه همانطور که در ابتدای مطلب گفته شد، ماهیت ساخت فولکس واگن گلف برای استفاده‌های روزمره و شهری است...

مزایا: مصرف سوخت پایین – چهره اسپرت – اصالت – مناسب برای تقویت و تیونینگ

معایب: قیمت بالای قطعات – چهره اندکی قدیمی در انظار عمومی – کابین کوچک

نیسان آلتیما

شاید نیسان آلتیما را بتوان یکی از پرطرفدار‌ترین خودروها در بین دریفترهای ایرانی دانست. این سدان سایز متوسط ژاپنی با بهره‌گیری از محور فعال عقب و به لطف محفظه موتور بزرگ، موردی مناسب برای تعویض موتور و تقویت و به‌کار گیری آن در مسابقات هنرهای بیش‌فرمانی است! اما اگر بخواهیم از منظر یک استفاده‌کننده روزمره به این خودرو نگاه کنیم، آلتیما گزینه‌ای لوکس و بسیار راحت برای استفاده خانوادگی است. این خودرو با بهره‌گیری از میزان امکانات بسیار مناسب که در مدل‌های فول آپشن حتی به سیستم هد آپ دیسپلی هم می‌رسد، قادر به رقابت با بسیاری از خودروهای امروزی است. اما باید توجه داشته باشید که گول قیمت حدودا مناسب آن را نخورید! چرا که آلتیما از حیث قطعات یدکی بسیار فقیر است و در صورت استفاده روزمره و بروز مشکلات سلسله‌وار، از سواری آن دلزده خواهید شد. کما اینکه پیشرانه 2 لیتری کابراتوری این خودرو با توجه به بهره‌گیری از محور فعال عقب، در عمل دچار افت توان است و قابلیت‌های دینامیکی آن اغواگر نیست. تاب برداشتن میل گاردان، خرابی دیفرانسیل، بروز مشکل در کاسه نمدها و عدم وجود قطعات جایگزین اصلی برای استفاده‌ای بی‌دردسر، آلتیما را به گزینه‌ای ترسناک تبدیل می‌کند. اگرچه که با اندکی هزینه بالاتر و پیدا کردن قطعات اصلی برای این خودرو می‌توانید به دوام پیشرانه و مجموعه انتقال قدرت یک ژاپنی دوست‌داشتنی اما بد شانس اعتماد کنید. هرچند که در صورت استفاده از قطعات فنی مناسب، باز هم از حیث قطعات فنی ظاهری دچار مشکل خواهید بود. اگرچه که آلتیما یک دهه نودی کمیاب در بازار به شمار می‌رود اما توجه داشته باشید که این خودرو گزینه‌ای مناسب برای اندکی شیطنت در پیست یا خیابان‌های خلوت خواهد بود! به شرط آنکه با جیب پر پول به سراغش بروید... البته لازم به ذکر است که این خودرو در دنیا با نام نیسان Cefiro نسل A31 شناخته می‌شود که ماکسیمای حاضر در ایران به نوعی نسل سوم این خودرو به حساب می‌رود.

مزایا: کابین بسیار راحت و جادار – مناسب برای تقویت و تیونینگ

معایب: قطعات ظاهری بسیار کمیاب – قیمت بالای قطعات یدکی فنی