به گزارش اخبار خودرو ، اگر در هر سایت و رسانه معتبر و غیرمعتبری به دنبال آمار کشورهایی که بیشترین تلفات در تصادفات رانندگی را در جهان دارند بگردید، با واقعیت تلخ و شرم‌آوری مواجه می‌شوید که پیش‌فرض‌ها و آموخته های شما را در مورد زیستن در سرزمینی با پنج هزار سال تمدن، با چالشی جدی مواجه می‌کند.
[caption id="attachment_203841" align="aligncenter" width="400"]
فرهنگ رانندگی[/caption]
نام ایران که چند سال پیش در میان این آمارها در رده‌های سوم و چهارم در گردش بود، سال گذشته همه کشورهای دنیا را پشت سر گذاشت و از حیث تلفات جاده‌ای و تصادفات رانندگی بر صدر نشست.
این شرم بیش از همه سهم چه کسی است؟ اگر در داخل کشور از علت صدرنشینی ایران در این آمار بپرسید با سیلی از تعلیل‌ها و البته تحلیل‌های کارشناسی مواجه می‌شوید که از سوی یک دستگاه ارائه میشود تا انگشت اتهام را از سمت خود به سوی دستگاه دولتی دیگری متوجه و خود را مبرا کند.
اگر از رانندگان علت کسب این مقام را بپرسید اکثریت قریب به اتفاق آنان نیز مسئولان و متولیان خودروسازی، راهنمایی‌و‌رانندگی، راه‌و شهرسازی و ... را متهمان ردیف اول این موضوع عنوان میکنند.
ما در چهاردیواری فرهنگ فروبسته و تحلیل‌های نحیف خودمان از خودمان، هیچگاه به تصویری که دنیا از ما و فرهنگمان در ذهن دارد توجهی نداریم. ما با نوستالژی‌های نادیده و گاه نامستند باستانی از عظمت و شکوه زندگی می‌کنیم و خود را لایق ورود سیلی از گردشگران به کشور می‌دانیم، اما کافی است سری به سایت‌های گردشگری در کشورهای پیشرفته و حتی در حال توسعه بزنید و ببینید چه وصفی از ما کرده‌اند.
یک سایت معروف گردشگری در آمریکا با شعار تبلیغاتی «بزن بریم ایران!» برای مشتریان خود می‌نویسد: « در ایران وقتی از خیابان رد می‌شوید مراقب و وقتی در حال رانندگی هستید خیلی مراقب باشید. رانندگان ایرانی حتی از پیاده‌روها و هر مسیری در جاده که جا داشته باشند تا خودرویشان از آن عبور کند، رد می‌شوند!»
یک سایت گردشگری در کشور هند برای مسافران احتمالی خود به ایران می‌نویسد: «ایران دوست‌داشتنی است و فرهنگ آن با فرهنگ هندوستان اشتراکات فراوان دارد. سفر شما به این کشور خاطره‌انگیز خواهد بود. هوای تهران از بمبئی آلوده‌تر است، بنابراین سعی کنید به شهرهای دیدنی ایران بروید و زیاد در تهران نمانید. به علاوه احتیاط خود را در رانندگی و یا عبور از خیابان دوبرابر بیشتر از هندوستان کنید!»
آمار سازمان جهانی بهداشت (WHO) نرخ مرگ‌و‌میر در ایران را ۵۴/۴۳ نفر به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر اعلام کرده است. این نرخی است که کشور ما را در رأس تلفات رانندگی قرار داده است و پس از ایران کشورهایی قرار دارند که ما با تفاخر غریب به فرهنگ ملی و البته محاوره‌ای خود به هیچ روی آن‌ها را در هیچ آماری قابل همنشینی با خودمان نمی‌دانیم: مالاوی، کنگو، تانزانیا، رواندا، موزامبیک.
در سال ۲۰۱۴ بعد از ایران کشورهای عراق، ونزوئلا، لیبی و گینه قرار داشتند اما سال گذشته این کشورها رتبه خود را ارتقا دادند و از نزدیکی به صدرنشینی در این فهرست فاصله گرفتند.
از برایند تمام تحلیل‌ها این‌طور به نظر می‌رسد که داشتن فرهنگ رانندگی در ایران، هنوز برای اغلب رانندگان ایرانی مقوله‌ای انتزاعی است چراکه به زعم بسیاری از آنان وقتی قانون جریمه تخلف را می‌نویسد دیگر حرجی بر راننده نیست و آن‌جا که تخلف از چشم قانون دور می‌ماند حتما اهمیت چندانی ندارد.
این مقال مجالی برای توصیف بیشتر فاجعه آمار تلفات رانندگی در ایران ندارد اما این پرسش باقی می‌ماند که بالاخره متولی ارتقاء فرهنگ رانندگی در ایران کیست؟
