به گزارش «اخبار خودرو»، ایران ازجمله کشورهای آلوده دنیا و خیابان‌هایش از خودروسرشار است. این حجم از اتومبیل، رتبه ۷۱ را در دنیا از نظر سرانه خودرو نسبت‌به جمعیت نصیب ایران کرده است. تولیداتی که کنترل‌شان چندان ساده نیست و از آن‌سو خروج‌شان از چرخه فعالیت نیز دشوار است. مجموعه‌ای از عوامل موجب شده‌اند تا ایران همچنان صدرنشین باشد و هوایی برای نفس کشیدن کمتر پیدا کند. چنان‌که هر دم به جای آن که ممد حیات باشد، بیشتر طنابی است بر گلو که هر بار فشارش بیشتر می‌شود. به گفته دبیر کمیته فنی صدور مجوزهای خودرویی سازمان محیط‌زیست، آلودگی هوا سالانه ۱۴میلیون‌تومان به هر خانواده تهرانی خسارت وارد می‌کند.
۲۲ سپتامبر، برابر با ۳۱شهریور «روز جهانی بدون خودرو» لقب گرفته است. این نام‌گذاری به‌این‌دلیل است که ساکنان زمین، اندکی تامل کرده و یک‌روز را بدون دود و خودرو سرکنند. روزی که در تهران، به دلیل آن که در آستانه سال تحصیلی جدید قرار دارد، شاهد افزایش ترافیک نیز هستیم و پلیس از قبل هشدار داده است مهر همراه با ۳۰درصد افزایش ترافیک خواهد بود؛ هرچند ما در روزهای آخر تابستان به استقبال آن رفتیم.
خودروها را تحریم کنیم
خودروها به‌عنوان اصلی‌ترین آلاینده‌ها شناخته شده‌اند و بهترین راهکار برای کاهش آلودگی هوا و دستیابی به هوایی پاک، کنار گذاشتن خودرو است. هرچند نمی‌توان به‌طور‌کامل این وسیله‌نقلیه را تحریم کرد اما می‌توان خودروهای شخصی را پارکینگ‌نشین و به‌جای آن از وسایل حملونقل عمومی و دوچرخه استفاده کرد. بهزاد اشجعی، دبیر کمیته فنی صدور مجوزهای خودرویی می‌گوید: «با‌اینکه استانداردهای آلایندگی در دنیا نسبت‌به ۲۰سال‌گذشته بسیار سختگیرانه‌تر شده است، اما بازهم مردم به عدم استفاده از خودرو تشویق می‌شوند.»
معنای تشویق طرد خودرو نیست اما منظور، استفاده از آن در شرایط ضروری است. این شرایط ضروری شامل رفت‌وآمد هر روزه به محل کار، خریدهای روزانه و ... نمی‌شود.
بدون خوردو، فلج‌ام
«دنیای‌خودرو» در یک نظرسنجی و آمارگیری که از ۳۰نفر از شهروندان تهرانی که به‌طور مداوم و روزانه از خودرو شخصی استفاده می‌کنند، دلایل آنها را جویا شده است. این جمعیت شامل ۱۸ مرد و ۱۲ زن بودند.در میان مصاحبه‌شونده‌ها تنها یک مرد اعلام کرد روزهای فرد از خودرو شخصی استفاده نمی‌کند و از تاکسی برای رفت‌وآمد بهره می‌برد و ۲۹نفر دیگر اعلام کردند تنها در روزهایی که در خانه هستند، از خودرو خود استفاده نمی‌کنند.
۲۹ نفر از جمعیت مورد تحقیق، در مورد دوره زمانی استفاده از وسایل حملونقل عمومی مانند مترو و اتوبوس، اعلام کردند از آخرین باری که سوار مترو شده‌اند، سال‌ها می‌گذرد و به‌دلیل شلوغی و معطلی حاضر به استفاده از آن نیستند و در شرایط خاص که مجبور به عدم استفاده از خودرو هستند، از سرویس‌های آنلاین استفاده می‌کنند.
۲۸ نفر از جمعیت مورد تحقیق در مورد استفاده از دوچرخه، خود را مشتاق نشان دادند و گفتند در مورد آن تحقیق کرده‌اند، اما هیچ‌وقت از سرویس‌های شهری که راه‌اندازی شده‌اند، استفاده نکردند و ترجیح می‌دهند دوچرخه شخصی داشته باشند. آنها معتقد بودند هزینه ثبت‌نام اولیه گران است و به‌دلیل آنکه مطمئن نیستند بخواهند دوچرخه سواری را ادامه دهند، هیچ‌گاه مشترک این سرویس نشده‌اند.
یک خانم و آقا که نظرشان در این مورد منفی بود، دوچرخه را وسیله مناسبی برای تردد شهری نمی‌دانند و در عین حال آن را در شهری مانند تهران ایمن نمی‌دانستند.
خانم معیری در پنج‌سال گذشته، از خودرو شخصی استفاده کرده است و تنها جایگزین آن را تاکسی‌های آنلاین می‌داند. او حتی برای رفت‌وآمدهای نزدیک منزل نیز از خودرو شخصی استفاده می‌کرد و معتقد بود بدون خودرو فلج است و احساس امینت لازم را در تهران ندارد. این وضعیت در ساعات شب بیشتر حس می‌شود.
۱۴ میلیون تومان خسارت هر خانواده
افزایش هزینه‌های زندگی خیلی ملموس است و فشار آن‌را به طور دائم احساس و محاسبه می‌کنیم، اما بخشی که مربوط به سلامت بوده و به طور خاص در طولانی‌مدت موثر است، کمتر مورد‌توجه قرار می‌گیرد.
اشجعی معتقد است خسارات آلودگی هوا، بخش مادی نیز دارد و بنا به گزارش بانک‌جهانی، آلودگی هوا سالانه ۲.۶ میلیارد دلار به تهرانی‌ها خسارت وارد می‌کند. سرانه این عدد، حدود ۳۰۰دلار برای هر نفر در سال است.
به عبارت ساده‌تر، به یک خانواده تهرانی چهارنفره سالی ۱۲۰۰دلار معادل حدود ۱۴میلیون‌تومان ضرر ناشی از آلودگی هوا وارد می‌شود. این خانواده اگر از ناوگان عمومی استفاده و از کاتالیست خودرو خود مراقبت کند، هزینه کمتری خواهد پرداخت.
