بازار خودروهای دست‌ دوم در ایالات متحده

یکی از فرهنگ‌های اصیل آمریکایی که طی دهه‌های اخیر حسابی با سبک زندگی آن‌ها سازگار شده، مراجعه به‌فروشگاه‌هایی با متراژ بالا برای مشاهده از نزدیک، تست و خرید قطعی خودرو درمحل این نمایشگاه‌هاست؛ فرهنگی که با شیوع کرونا و حرکت به‌سمت خرید اینترنتی محصولات تا حدی رنگ باخته است.

به گزارش «اخبار خودرو»،یکی از فرهنگ‌های اصیل آمریکایی که طی دهه‌های اخیر حسابی با سبک زندگی آن‌ها سازگار شده، مراجعه به‌فروشگاه‌هایی با متراژ بالا برای مشاهده از نزدیک، تست و خرید قطعی خودرو درمحل این نمایشگاه‌هاست؛ فرهنگی که با شیوع کرونا و حرکت به‌سمت خرید اینترنتی محصولات تا حدی رنگ باخته است. نزدیک به‌یک قرن بود که نمایندگی‌های خودروسازان آمریکا نمادی فیزیکی برای برند مطبوعشان به‌حساب می‌آمدند و حتی با وجود نفوذ فناوری در گوشه‌گوشه کسب‌وکار خودرو، اما این نشانه‌ها برای حفظ ظاهر هم که شده محلی برای حضور مشتری و چانه زدن برای خرید با بهترین تسهیلات و شرایط ممکن بودند. اما حالا شیوه‌های خرید فرق کرده و آسایش خریدار با تضمین انتقال هزینه به‌صورت آنلاین بیش‌تر شده است. حسی که نمی‌توان آن را به‌شیوع ویروس جدید هم ارتباط داد؛ اما بدون‌شک در افزایش ترجیح خریدار نسبت به‌تجربه این حس طی ۱۸ ماه گذشته شتابی به‌وجود آمده است. این موضوع بی‌ارتباط به‌عادت خرید خواربار و دیگر وسایل به‌صورت آنلاین و استفاده از سرویس‌هایی نظیر آمازون نیست؛ به‌نحوی که براساس گزارش اخیر وال‌استریت‌ژورنال می‌توان همین موضوع را دلیلی برای کاهش تقاضا برای خرید خودرو دانست. درنتیجه نمایندگی‌های فروش خودرو خیلی زود تلاش کردند تا به‌عضوی از تجارت الکترونیک تبدیل شوند.

زنجیره‌فروش ملی به‌جای کسب‌وکارهای کوچک
البته این شیوه کسب‌وکار برای خودروساز نیز منافعی دارد؛ درواقع خریداری که مدعی بود برای حضور در نمایندگی به‌زحمت افتاده و باید ارزش این حضور دانسته شود، حالا دیگر فرصت چانه‌زنی ندارد و بی‌ بروبرگرد باید قیمت مصوب درج‌شده را پرداخت کند.
از سوی دیگر اما فرصت جذب مشتری به‌واسطه فریب اختصاص تخفیف از خودروساز سلب شده است؛ به‌نحوی که شاهدیم نمایندگی‌ها خودروهای کمتری را در پارکینگ خود ذخیره می‌کنند و بیش‌تر تبدیل به‌مراکز خدمات و تحویل شده‌اند. درواقع شبیه به‌مراکز انباری عمل می‌کنند که خودروساز دستور تحویل سفارش‌های آنلاین مشتریان را به‌آن‌ها می‌دهد. به‌همین دلیل برخی نمایندگی‌های بزرگ‌تر درحال حاضر با وجه نقدی که در اختیار دارند، ملک رقبای کوچک‌تر را خریداری می‌کنند؛ به‌این امید که در منطقه خود و درجریان این تحول تسلط بیش‌تری داشته باشند. براساس مطالعات موسسه مشاوره «Kerrigan Advisors» تعداد این تملک‌ها در سال گذشته میلادی به‌رکورد ۲۸۹ مورد رسیده است که بالاترین رقم نسبت به‌سال‌های اخیر به‌حساب می‌آید. طی ماه‌های سال ۲۰۲۱ نیز معاملات روند صعودی خود را ادامه داده و طی شش‌ماهه نخست ۲۰۲۱ نسبت به‌زمان مشابه سال گذشته ۲۷ درصد رشد را نشان می‌دهد. جان مدود (John Medved) نمایندگی‌دار ۷۳ ساله نزدیک دنور طی سال گذشته شش نمایندگی خود را به‌گروه بزرگ‌تری در کانادا فروخته است. مدود گفت: «زمان غروب فعالیت‌های من رسیده و بهتر است بروم و در افق محو شوم!» این درحالی است که مدود را در منطقه خود به‌عنوان فروشنده‌ای شناخته‌شده و موفق می‌شناختند؛ اما او نمی‌داند چطور با مشتریان آنلاین ارتباط برقرار کند. وی گفت: «هیچ‌کس چیزی نمی‌بیند، هیچ‌کس چیزی را لمس نمی‌کند، دیگر کاری از دست من ساخته نیست».

گذشته فراموش‌شده
نمایندگی‌های محلی خودرو درحقیقت با خلق خطوط تولید انبوه و معرفی مدل تی محبوب درسال ۱۹۰۸ وارد کسب‌وکار آمریکایی‌ها شدند. خودروسازان نیاز به‌شبکه‌ای از خرده‌فروش‌ها داشتند که حجم بالای تولیدات آن‌ها را تبدیل به‌پول کند.
برای انجام این کار سخت آن‌ها با تبلیغاتشان هوای نمایندگی‌ها را داشتند و برای انجام خدمات هم مشتری را به‌این نمایندگی‌ها منتقل می‌کردند تا درآمد خوبی برای آن‌ها ایجاد شود. با افزایش تعداد نمایندگی‌ها رقابت‌هایی بین آن‌ها ایجاد می‌شد و حتی آن‌ها از فرصت بازی‌های ورزشی هم برای کسب مشتری بیش‌تر استفاده می‌کردند و کار تا جایی پیش رفت که در اواخر دهه ۱۹۸۰ بیش از ۲۵ هزار نمایندگی در ایالات‌متحده وجود داشت. طی این مدت نمایندگی‌ها موفق شدند خودروسازان را از فروش مستقیم محصولات منع کنند؛ اما با ورود هر رقیب جدیدی (مثل تسلا) آن‌ها با مشکل مواجه می‌شدند و این ترک‌ها باعث شفافیت بیش‌تر می‌شد و توان مشتری برای اطلاع از قیمت نهایی را افزایش می‌داد. تا جایی که حاشیه‌سود فروش خودروهای جدید به‌کمترین میزان ممکن رسید و درنهایت توان نمایندگی‌ها برای جلوگیری از فروش آنلاین به‌کمترین میزان ممکن رسید. مدل موفق تسلا در فروش بدون نمایندگی سبب شد در سال گذشته میلادی ۵۰ نمایندگی بزرگ ایالات‌متحده تنها ۱۶ درصد سهم از کل بازار را در اختیار داشته باشند.

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
2 + 2 =