به گزارش «اخبار خودرو»،آخرین پیشرفت دانشمندان در زمینه از بین بردن کربن اضافه اتمسفر، ساخت یک کاتالیزور جدید است که می‌تواند مولکول‌های کربن زنجیره کوتاه را که از دی‌اکسید کربن به‌وجود می‌آیند، با سرعت بیشتری نسبت‌به روش‌های قبلی، به سوخت تبدیل کند. چند دهه فتوسنتز در طبیعت به همراه گرما و فشار شدید ناشی‌از فعالیت‌های زمین‌شناسی باعث ایجاد زنجیره‌های طولانی هیدروکربنی که ماده اصلی سوخت‌های فسیلی هستند، می‌شود. از بین بردن کربن اضافه اتمسفر نیاز به میلیون‌ها سال تلاش دارد، اما امروزه پیشرفت‌های شیمی می‌تواند کمک کند تا در یک چشم بر هم زدن بخشی از این مشکل را برطرف کنیم. آخرین پیشرفت دانشمندان در این زمینه، ساخت یک کاتالیزور جدید است که می‌تواند مولکول‌های کربن زنجیره کوتاه ناشی‌از دی‌اکسید کربن را با سرعتی بیشتر، به سوخت تبدیل کند. این فناوری که توسط مهندسان شیمی دانشگاه استنفورد ابداع شده است، ضایعات دی‌اکسیدکربن و دُز مناسبی از هیدروژن را به زنجیره‌هایی از اتان، پروپان و حتی بوتان تبدیل می‌کند، مولکول‌هایی که می‌توانند به عنوان منبع سوخت عمل کنند. ماتئو کارگنلو، مهندس شیمی دانشگاه استنفورد می‌گوید: «قطعا می‌توانیم بنزین هم بسازیم.» در سال‌های اخیر، هیچ تلاشی برای یافتن راه‌های اقتصادی برای استخراج موادی از هوا و تبدیل آنچه مردم بخواهند برای آن هزینه کنند، مانند سوخت یا مواد مصنوعی مانند پلاستیک انجام نشده، هدف این است که بتوانیم مقادیر زیادی از کربن را که سالانه به محیط وارد می‌شود، به یک چیز مفید تبدیل کنیم.» کارگنلو می‌گوید: «برای جذب هرچه‌ بیشتر کربن نیاز به طولانی‌ترین هیدروکربن‌های زنجیره‌ای داریم. زنجیره‌هایی با ۸ تا ۱۲ اتم کربن برای این کار ایده‌آل خواهند بود.» فناوری‌های کنونی برای نزدیک شدن به این هدف تلاش می‌کنند. هرچه این زنجیره طولانی‌تر باشد، گرما و فشار بیشتری موردنیاز است که باعث کارآمدتر و گران‌تر شدن این فرآیند می‌شود. کارگنلو و تیمش تحقیقات خود را روی پلیمرهای آلی متمرکز کرده‌اند، موادی که می‌توان برای به حداکثر رساندن واکنش‌پذیری دی‌اکسیدکربن و هیدروژن در زنجیره‌ها، متناسب با نوع ساختار موردنیاز آن‌ها را مقیاس‌بندی کرد. ترکیب پلیمرهای آلی با یک فلز کاتالیزوری موثر (عنصر روتنیوم با اکسید تیتانیوم) سرعت این فرآیند را افزایش می‌دهد. همچنین محققان می‌توانند با مدل‌سازی ساختارهای منفذی پلیمر، کارایی را نیز بهبود ببخشند. نرخ تولید زنجیره‌های چهارکربنه بوتان با پوشش دادن کاتالیزور در نوع خاصی از پلیمر آلی متخلخل، ۱۰۰۰برابر افزایش یافته که قابل‌توجه است. چنگ شوانگ‌ژو، مهندس شیمی و کاندیدای دکترا در آزمایشگاه کارگنلو می‌گوید: «یک کاتالیزور بدون پوشش با هیدروژن بیش‌از حد روی سطح پوشانده می‌شود و توانایی کربن را برای یافتن کربن‌های دیگر برای پیوند با آن محدود می‌کند.» با تلاش بیشتر دانشمندان ممکن است این فرآیند شیمیایی اشکال پایدارتری از هیدروکربن را تولید کند که می‌توانند در ساختارهای پایدارتر ترکیب شوند. همیشه اولویت با راه‌حل‌های طبیعی برای استخراج کربن و بسته بندی آن در مواد بیولوژیکی خواهد بود. هیچ چیز بهتر از از قفل کردن دی‌اکسیدکربن در قالب گیاهان نیست اما درصورتی‌که این کار به ما کمک کند تا زودتر وابستگی خود را به سوخت‌های فسیلی از بین ببریم، راه حلی است که ارزش دنبال کردن را دارد.»