به گزارش «اخبار خودرو»،اگر بخواهیم بی‌مقدمه ‌سراغ اصل ماجرا برویم، باید گفت بورس کالا؛ محل خریدوفروش مواد اولیه موردنیاز واحدهای تولیدی است و مواد اولیه موردنیاز واحدهای صنعتی در بورس کالا کشف قیمت می‌شوند. این مواد اولیه می‌تواند در صنعت خودرو، تایرسازی، تولید روانکار، قطعه‌سازی و ... مورد استفاده قرار بگیرد اما قرار نیست محصولی که در این واحدهای صنعتی تولید می‌شود، به دلیل آنکه مواد اولیه آنها در بورس کالا کشف قیمت شده است نیز در بورس کالا به فروش برسند. در بحث مواد اولیه کارخانه‌ها، مدیران فنی و تدارکات ماده اولیه را با مشخصات فنی خاص انتخاب و خریداری و راهی خط تولید می‌کنند اما در کالایی مانند تایر این خودروساز است که پس از انجام آزمایش‌های فنی گوناگون یک تایر خاص را که با همکاری تایرساز طراحی و تولید کرده است، باید از طریق شبکه فروش سنتی در بازار یا شبکه خدمات پس از فروش به دست مالک خودرو یا خط تولید برساند. در زمینه روغن‌های موتوری، قطعات و دیگر ملزومات خودرو نیز همین موضوع مصداق دارد. بنابراین برای فرار از یک اشتباه به‌نام قیمت‌گذاری دستوری نمی‌توان به فروش بورسی کالایی تخصصی مانند تایر، روانکار، خودرو یا قطعات آن به بورس متوسل شد بلکه باید با باز گذاشتن فضای رقابتی برای تولیدکنندگان و واردکنندگان، بازار را به سَمتی پیش برد که تولیدکننده کالاهای مرتبط با خودروسازی از خودرو گرفته تا تایر، روغن و قطعات مصرفی گرفتار قید و بندهای دولتی‌ نشوند. سود و زیان شرکت‌ها را میزان عرضه و تقاضا در بازار و فعالیت بدنه تجاری تعیین خواهد کرد که سال‌ها خاک این بازار را خورده‌اند و نه بورس‌بازی و سودهای لحظه‌ای و گذرا! اگرچه این روزها شنیده می‌شود مسئولان صنعت تایر به‌واسطه مخالفت مسئولان عالی‌رتبه دولت با هرگونه افزایش قیمت کالاهای اساسی خواستار ورود کالاهایشان به بورس کالا شده‌اند اما باید این نکته را نیز مدنظر داشته باشند که ورود به بورس و عرضه بورسی تایر، در اولین گام؛ بزرگ‌ترین سرمایه شرکت‌های تایرساز یعنی عاملین فروش را از بین خواهد برد. شبکه فروشی که بخش عمده‌ای از تولیدات این صنعت را در لایه‌های مختلف جذب می‌کند و با سرمایه خود رونق تولید را برای صنعت به ارمغان می‌آورد. ورود به بورس اگرچه در چند ماه آورده‌ای شیرین برای صنعت به همراه دارد اما با کوچ سرمایه بازاریان از بازار تایر به بازارهایی همچون مسکن، طلا و ارز همراه خواهد بود و نخستین آسیبی که به صنعت وارد می‌شود، خروج بخش بزرگی از سرمایه در گردش صنعت تایر خواهد بود که درپی آن شرکت‌ها باید نیاز به سرمایه برای تولید را در فاصله تولید کالا تا خرید توسط مصرف‌کننده نهایی را (که ممکن است حتی تا یک‌سال یا بیشتر طول بکشد) خود پر کنند. در چنین فضایی اگر قرار بر رایزنی با دولت و اتخاذ تصمیماتی کارشناسی است، بهتر است این اقدام در بالاترین سطح ممکن انجام شود تا سرمایه‌های اصلی صنعت یعنی بدنه بازار سنتی که حکم تامین‌کننده منابع مالی صنعت را نیز دارند، صدمه نبینند. ضمن اینکه تایر یک کالای تخصصی است که فروش آن نیاز به مشاوره تخصصی دارد و خریدار کلان بورسی نمی‌تواند مانند کاسبی با ده‌ها سال تجربه به مصرف‌کننده نهایی تایر را بفروشد.