هرچند قوانین آلایندگی سخت‌تر و سخت‌تر می‌شوند و به‌عمر پیشرانه‌های درون‌سوز پایان می‌دهند، اما هنوز هم راه‌هایی برای حفظ پورشه ۹۱۱ درون‌سوز وجود خواهد داشت. در اواسط سال ۲۰۲۳، رئیس بخش سوخت‌های مصنوعی پورشه گفت این برند تا زمانی که ممکن باشد، به‌تولید ۹۱۱ درون‌سوز ادامه خواهد داد. این کار اما بسیار دشوار خواهد بود؛ زیرا پورشه باید با قوانین آلایندگی تقریبا تمام کشورهای جهان اول مبارزه کند. به‌عنوان مثال، در چندین ایالت آمریکا، کمی بیش از یک دهه دیگر فروش خودروهای درون‌سوز جدید ممنوع خواهد شد؛ بنابراین، پورشه چطور می‌تواند این قوانین و ممنوعیت‌ها را دور بزند؟ برای این کار راه‌های مختلفی وجود دارد که در ادامه همه آن‌ها را بررسی خواهیم کرد.
سوخت‌های سنتز شده
پورشه در سال ۲۰۲۰ همکاری خود با شرکت HIF را برای توسعه سوخت‌های مصنوعی اعلام کرد و دو سال بعد، رسما تولید این سوخت در کارخانه‌ای در شیلی آغاز شد. سوخت‌های مصنوعی می‌توانند در تمام پیشرانه‌های درون‌سوز روی کره زمین استفاده شوند؛ درحالی که کربن خنثی هستند؛ بنابراین در حال حاضر، یک پورشه ۹۱۱ با استفاده از سوخت مصنوعی، از هر خودرو الکتریکی دیگری سازگارتر با محیط‌زیست خواهد بود. پورشه برای این‌که نشان دهد سوخت مصنوعی چه توانایی‌هایی دارد، با رساندن یک ۹۱۱ کاررا 4S بسیار اصلاح‌شده به‌ارتفاع ۶,۷۳۴ متر از سطح دریا، رکورد رانندگی در بالاترین ارتفاع را شکست. علاوه‌بر این، پورشه در فستیوال گودوود ۲۰۲۲ از سوخت مصنوعی برای تامین انرژی یک ۹۱۱ کلاسیک استفاده کرد تا ثابت کند حتی خودروهای قدیمی هم می‌توانند از این سوخت استفاده کنند. البته قیمت سوخت مصنوعی هنوز خیلی بالاست؛ اما با آغاز تولید انبوه کاهش خواهد یافت.
هیبریدسازی
حرف از ۹۱۱ هیبرید ممکن است برای برخی مثل کفر گفتن باشد؛ اما می‌دانیم این اتفاق خواهد افتاد. در سپتامبر ۲۰۲۲ یک ۹۱۱ کاررا GTS با برچسب زردرنگ روی شیشه که نشان‌دهنده استفاده از قوای محرکه هیبرید است در نوربرگ‌رینگ دیده شد و احتمالا این نسخه را با معرفی فیس‌لیفت نسل کنونی ۹۱۱ خواهیم دید. تولید یک نسخه هیبرید تا زمانی که تولید سوخت مصنوعی افزایش یابد، گزینه‌ای عالی خواهد بود. حتی ممکن است نسخه هیبرید آن‌قدر خوب باشد که به‌عضوی دائمی در خانواده ۹۱۱ تبدیل شود. هم‌اکنون می‌دانیم که قوای محرکه این ۹۱۱ از نوع پلاگین-هیبرید نخواهد بود و بنابراین وزن زیادی به خودرو اضافه نخواهد کرد. البته ۹۱۱ هم‌اکنون در هر نسخه‌ای خودرو بسیار سریعی است؛ اما اضافه شدن یک موتور الکتریکی که خلأ گشتاور را پر کند پرفورمنس این افسانه آلمانی را بهبود خواهد بخشید.
همچنین در اواخر سال ۲۰۲۳، گزارش شد که پورشه در حال آزمایش یک پیشرانه هیبرید V4 روی شاسی ۹۱۱ است. گفته می‌شود این پیشرانه نسخه‌ای از قوای محرکه V4 هیبرید پورشه ۹۱۹ لمانز برای ارزیابی استفاده در جاده‌هاست. پورشه پیش از این هم پیشرانه‌های مسابقه‌ای را به‌جاده آورده است؛ مثل موتور V10 فرمول‌یک که در سینه کاررا GT قرار گرفت. البته این‌که آیا پورشه واقعا ۹۱۱ را به‌پیشرانه V4 مجهز خواهد کرد یا نه مشخص نیست؛ زیرا این کار با میراث ۹۱۱ که همیشه از پیشرانه‌های 6 سیلندر تخت استفاده کرده مغایرت دارد. بااین حال، نمی‌توان احتمال استفاده از یک پیشرانه درون‌سوز کوچک‌تر را در ۹۱۱ رد کرد؛ زیرا هرچه باشد این هنوز هم یک موتور درون‌سوز است و برای علاقه‌مندان از قوای محرکه تمام‌الکتریکی بهتر خواهد بود.
توربوشارژ در نسل جدید
در توربوشارژرهای کنونی، دریچه‌ای به‌نام وست‌گیت وجود دارد که فشار اضافی گازهای اگزوز را عبور می‌دهد تا به توربو آسیب نرسد. این یعنی بخشی از فشار گازهای اگزوز معمولا به‌هدر می‌رود. در اوایل سال ۲۰۲۳ اما پورشه حق اختراع طرحی برای افزایش عملکرد توربوشارژر را به‌ثبت رساند. در این طرح، مقدار اضافی گازهای خروجی موتور به‌سمت توربوشارژ ثانویه‌ای هدایت می‌شود؛ بدون آن‌که در عملکرد توربوشارژر اصلی خللی وارد کند. در این سیستم، پورشه گازهای خروجی موتور را از طریق دو کانال تقسیم می‌کند. یک کانال توربوشارژر سنتی را تغذیه می‌کند؛ درحالی که کانال دیگر گازها را به‌سمت توربوشارژر ثانویه هدایت می‌کند. این مجموعه‌ای پیچیده است؛ اما می‌تواند خروجی و راندمان پیشرانه درون‌سوز را افزایش و میزان آلایندگی را کاهش دهد.
احتراق دو مرحله‌ای
در همان اوایل سال ۲۰۲۳، پورشه حق اختراع طرح جدیدی برای احتراق پیشرانه را نیز به‌ثبت رساند. در این طرح، هر سیلندر از پیشرانه به‌یک محفظه پیش‌احتراق مجهز است.
به‌طور خلاصه، هنگام فشرده‌سازی مخلوط سوخت و هوا در سیلندر، بخشی از این مخلوط داخل محفظه دوم قرار می‌گیرد و اگر راننده به‌قدرت بیشتری نیاز داشته باشد، مخلوط داخل محفظه دوم محترق شده و به‌شکل شعله‌های آتش وارد محفظه احتراق اصلی می‌شود. به‌گفته پورشه، این سیستم بسته به‌میزان پرفورمنس مورد نیاز، مقیاس‌پذیر خواهد بود. این طراحی می‌تواند سبب کاهش مصرف سوخت و افزایش راندمان موتور شود.
