با توجه به این‌که در سال‌های گذشته به‌دلیل ضرورت تامین برق واحدهای مسکونی، وزارت نیرو ناچار بود برق صنایع را قطع کند و این روند به‌تدریج شدت و گستره بیشتری پیدا کرده، بر آن شدیم که راهکارهایی فراتر از صرفا تولید برق را به‌عنوان شیوه‌نامه‌ها و تدابیری که می‌توانند منجر به‌کاهش قطعی برق صنایع شوند، پیگیری کنیم.
یکی از این راهکارها، بهره‌گیری از سیستم‌های ذخیره‌ساز برق در ایام غیر پیک است.
ما می‌توانیم در بازه‌هایی که مصرف برق کمتر است و نیاز شبکه پایین‌تر است، اقدام به‌ذخیره‌سازی برق کنیم تا در زمان‌هایی که احتمال قطع برق وجود دارد، از این برق ذخیره‌شده استفاده شود. این راهکار به‌ویژه می‌تواند در مواقعی که ناچار به‌قطع برق واحدهای مسکونی هستیم، موثر باشد؛ به این صورت که برق ذخیره‌شده در اختیار این واحدها قرار گیرد تا رفاه آن‌ها دچار اختلال نشود.
اگر توسعه ذخیره‌سازی برق به‌خوبی صورت گیرد و نقاط پرفشار شبکه را با استفاده از برق ذخیره‌شده پوشش دهیم، دیگر نیازی نخواهد بود که برق صنایع را قطع کنیم. درحال حاضر، صنایع برای تامین برق واحدهای مسکونی قربانی می‌شوند.
درصورتی که برق واحدهای مسکونی به‌صورت نوبتی و برنامه‌ریزی‌شده قطع شود و در طول زمان قطعی از دستگاه‌های ذخیره‌سازی برای تامین برق آن‌ها استفاده شود، نه تنها رفاه و بهره‌وری این واحدها حفظ می‌شود، بلکه فشار از روی صنایع نیز برداشته خواهد شد. به این ترتیب می‌توانیم استمرار تامین برق صنایع و تداوم تولید را تضمین کنیم. چراکه در غیر این صورت، ممکن است در یکی دو سال آینده با عارضه ورشکستگی در برخی صنایع، به‌دلیل تعطیلی‌های اجباری ناشی از کمبود برق روبه‌رو شویم.
امیدواریم بتوانیم این طرح را با موفقیت اجرا کنیم. البته در کنار این رویکرد، درحال استفاده از سایر مکانیزم‌ها و روش‌هایی نیز هستیم که هدف آن‌ها افزایش راندمان، کاهش مصرف و ارتقای پایداری شبکه برق کشور است. این درحالی است که میانگین راندمان نیروگاه‌های کشور حدود ۳۵ الی ۳۶ درصد است و اگر راندمان نیروگاه‌ها تا ۲۵ درصد بالا رود، تولید برق ۱۵ الی ۱۷ هزار مگاوات افزایش خواهد یافت.
نیروگاه‌هایی در کشور با راندمان بسیار پایینی فعال هستند که باید از مدار خارج شوند؛ اما متاسفانه به هر دلیل این اتفاق نمی‌افتد.
