ماسک می‌گوید هرچند هنوز قراردادی امضا نشده، اما برای تامین تراشه‌های تسلا احتمالا گفت‌وگو با اینتل تصمیم بدی نخواهد بود.
ایلان ماسک که گفته می‌شود سهامداران تسلا با بسته پاداش یک‌تریلیون دلاری او موافقت کرده‌اند، اعلام کرده که این شرکت درحال بررسی همکاری با اینتل برای برآوردن تقاضای مربوط به‌تراشه خود است. همچنین او به احتمال ساخت یک «کارخانه عظیم تراشه‌سازی» اشاره کرده است.
ماسک در جلسه سالانه سهامداران تسلا گفت: «از جمله سوالاتی که تلاش می‌کنم پاسخی برای آن پیدا کنم این است که چگونه می‌توانیم به‌قدر کافی تراشه تولید کنیم؟ شاید برای تحقق این امر وارد همکاری با اینتل شویم. هنوز قراردادی امضا نکرده‌ایم، اما احتمالا ارزش آن را دارد که با اینتل گفت‌وگو کنیم.» مدیرعامل تسلا همچنین ادعا کرده که ظرفیت اولیه کارخانه تسلا 100 هزار ویفر در ماه خواهد بود و این تعداد درنهایت به یک میلیون خواهد رسید. برای مقایسه، بزرگ‌ترین تولیدکننده تراشه قراردادی جهان، TSMC، ظرفیت ماهانه حدود 1.42 میلیون ویفر را دارد.
خودکفایی به سبک نسل جدید
تسلا درحال حاضر برای سیستم‌های رانندگی خودکار نسل بعدی خود به تولیدکنندگان تراشه مانند TSMC و سامسونگ وابسته است. این غول خودروسازی اوایل سال جاری قرارداد 16.5 میلیارددلاری با سامسونگ برای تولید تراشه A16 در کارخانه‌ای در تگزاس امضا کرد. اکنون به‌نظر می‌رسد اینتل می‌تواند به‌عنوان شریک جدید تولید تراشه به آن‌ها ملحق شود.
ثبت قرارداد با اینتل می‌تواند کسب‌وکار کارخانه‌های تولید تراشه این شرکت را تقویت کند. گزارش‌هایی در ماه آگوست منتشر شده بود که ادعا می‌کردند فرآیند 18A اینتل با مشکلاتی در بازدهی و کیفیت مواجه است؛ اما از آن زمان شنیده‌ایم که اینتل ممکن است تولید تراشه‌های x86 برای AMD را آغاز کند و همچنین گزارشی دیگر حاکی از آن بود که اینتل مایکروسافت را به‌عنوان مشتری اصلی خود برای فرآیند 18A جذب کرده است.
پس از اظهارات ماسک، ارزش سهام اینتل 2.2 درصد افزایش یافت و سهام تسلا نیز در معاملات پس از ساعات کاری 4 درصد رشد کرد. تصمیم اخیر ایلان ماسک برای بررسی همکاری با اینتل و حتی احتمال ساخت کارخانه اختصاصی تراشه‌سازی توسط تسلا، نقطه عطفی در مسیر آینده صنعت خودروهای برقی و خودران محسوب می‌شود.
تسلا تاکنون برای تراشه‌های حیاتی سیستم رانندگی خودکار به‌تولیدکنندگان آسیایی مانند TSMC و سامسونگ وابسته بوده است؛ اما کمبود جهانی نیمه‌رساناها و فشارهای ژئوپلیتیکی باعث شده این وابستگی به یک ریسک جدی بدل شود. حرکت به سمت تولید داخلی یا همکاری نزدیک‌تر با بازیگران آمریکایی، نه تنها امنیت زنجیره‌تامین تسلا را افزایش می‌دهد، بلکه می‌تواند الگویی برای سایر خودروسازان غربی باشد که به‌دنبال استقلال بیشتر از شرق آسیا هستند.
ظرفیت تولیدی که ماسک برای کارخانه احتمالی تسلا مطرح کرده، یعنی آغاز با ۱۰۰ هزار ویفر در ماه و رسیدن به یک میلیون ویفر، نشان‌دهنده جاه‌طلبی عظیم این شرکت است. چنین ظرفیتی تسلا را در ردیف بازیگران اصلی صنعت نیمه‌رسانا قرار می‌دهد؛ صنعتی که تاکنون در انحصار شرکت‌هایی مانند TSMC بوده است.
اگر این پروژه عملی شود، تسلا نه‌تنها یک خودروساز پیشرو، بلکه یک بازیگر کلیدی در فناوری تراشه خواهد شد. این تغییر جایگاه می‌تواند ارزش برند تسلا را از یک شرکت خودروسازی صرف به یک غول تکنولوژی چندوجهی ارتقا دهد.
از سوی دیگر، اینتل نیز با چالش‌های جدی در فرآیندهای تولیدی خود مواجه بوده و به‌دنبال بازیابی اعتبارش در بازار جهانی نیمه‌رساناست. همکاری با تسلا می‌تواند برای اینتل فرصتی طلایی باشد تا جایگاه خود را در میان مشتریان بزرگ تثبیت کند و اعتماد بازار را بازگرداند.
واکنش مثبت سرمایه‌گذاران به‌خبر همکاری احتمالی، با رشد سهام هر دو شرکت، نشان می‌دهد که بازار چنین اتحاد استراتژیکی را به‌عنوان یک گام مهم در مسیر آینده صنعت‌خودرو و فناوری ارزیابی کرده است.
صنعت خودرو کم‌اهمیت می‌شود
در سطح کلان، این خبر بازتابی از روندی بزرگ‌تر است؛ همگرایی صنعت‌خودرو و صنعت نیمه‌رسانا. خودروهای برقی و خودران بیش از هر زمان دیگری به تراشه‌های پیشرفته وابسته هستند و هرگونه اختلال در زنجیره‌تامین می‌تواند کل صنعت را فلج کند.
بنابراین، حرکت تسلا به سمت خودکفایی تراشه نه تنها یک تصمیم تجاری، بلکه یک ضرورت راهبردی برای آینده حمل‌ونقل هوشمند است.
درنهایت، اگر تسلا موفق شود کارخانه تراشه‌سازی خود را راه‌اندازی کند، پیامدهای آن فراتر از صنعت خودرو خواهد بود. این اقدام می‌تواند توازن قدرت در بازار جهانی نیمه‌رسانا را تغییر دهد، رقابت تازه‌ای میان آمریکا و آسیا ایجاد کند و مسیر توسعه فناوری‌های خودران را شتاب بخشد.
چنین تحولی، صنعت‌خودرو را وارد مرحله‌ای جدید می‌کند که در آن مرز میان خودروساز و شرکت فناوری بیش از پیش محو خواهد شد.
