انباشت حجم وسیعی از مواد ضایعاتی مانند لاستیک فرسوده و شیشه که در طبیعت تجزیه نمی‌شوند، نگرانی‌های جدی از نظر محیط‌زیست در سطح جهان ایجاد کرده است.
با توجه به رشد سریع جمعیت و توسعه حمل‌ونقل، تولید لاستیک‌های وسایل‌نقلیه به طور تصاعدی افزایش یافته و متعاقب آن، تعداد لاستیک‌های فرسوده ضایعاتی نیز افزایش می‌یابد. دفن لاستیک‌های ضایعاتی به علت دارا بودن ترکیبات سمی می‌تواند عامل تهدیدهای اکولوژیک مختلف باشد.
همچنین سوزاندن آنها باعث تصاعد گازهای سمی می‌شود. بر این اساس بازیافت این مواد از هر لحاظ مفید است پس باید در برنامه‌های مدیریتی قرار بگیرند. یکی از راهکارهای بازیافت لاستیک ضایعاتی، استفاده از آن در تولید بتن است.
بتن پرمصرف‌ترین ماده در ساختمان‌سازی بوده و حجم زیادی از منابع طبیعی را مصرف می‌کند بنابراین می‌توان از لاستیک ضایعاتی به‌عنوان جایگزین سنگدانه‌های طبیعی یا سیمان استفاده کرد.
استفاده از خرده‌لاستیک‌های ضایعاتی به‌عنوان جایگزین سنگدانه طبیعی علاوه‌بر کمک به پاکسازی محیط‌زیست می‌تواند باعث کاهش بهره‌برداری از منابع طبیعی نظیر معادن شن و ماسه و همچنین خطرات زیست‌محیطی ناشی از برداشت آنها شود.
در سال‌های اخیر تحقیقاتی در زمینه تاثیر استفاده از ذرات لاستیک ضایعاتی به‌عنوان جایگزین بخشی از سنگدانه طبیعی بر رفتار و خواص مکانیکی بتن انجام شده است.
در همین راستا، پژوهشگرانی از دانشگاه گرمسار و دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن، مطالعه‌ای را انجام دادند که در آنها، رفتار حرارتی بتن‌هایی که در تهیه آنها از لاستیک بازیافتی و پودرشیشه به‌عنوان بخشی از ریزدانه و سیمان استفاده شده، مورد بررسی قرار گرفته است.
آنها برای تعیین میزان تاثیر اندازه ذرات لاستیک بر کارآیی و مشخصات مکانیکی، پیش و پس از اعمال حرارت از دو اندازه متفاوت ذرات لاستیک ۰.۱۵ تا ۱ و ۳ تا ۵میلی‌متر و همچنین درصدهای مختلف پودرشیشه استفاده کردند.
نتایج بررسی‌های انجام‌شده در این تحقیق نشان داد اختلاط ۵درصد لاستیک و ۱۰درصد پودر شیشه در بتن، و همچنین اندازه ۳ تا ۵میلی‌متر ذرات لاستیک، بهترین نتایج را از نظر مقاومت‌های فشاری و کششی، ایجاد می‌کند.
مسعود ضیایی، محقق دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه گرمسار و همکارانش در این زمینه می‌گویند پس از اعمال حرارت ۶۰۰ درجه سانتی‌گراد افت وزن مشاهده شد ولی بتن‌های دارای لاستیک و پودرشیشه افت کمتری را نشان دادند که علت آن جایگزینی پودرشیشه به جای سیمان بود و نکته جالب اینکه هرچه این جایگزینی بیشتر شد، افت کمتر بود.
همچنین وجود لاستیک در قطعات ۳-۵ میلی‌متر، افت کمتری را در وزن بتن به همراه داشت. آنها ادامه می‌دهند افزایش میزان جایگزینی و اندازه ذره برای لاستیک و همچنین افزایش میزان جایگزینی پودرشیشه عموما باعث افزایش نسبت مقاومت کششی به مقاومت فشاری شد و این نشان‌دهنده آن است که وجود لاستیک و پودرشیشه باعث عملکرد بهتر بتن در کشش نسبت‌به فشار وارده می‌شود.
این نتایج در کنار سایر پژوهش‌های مشابه، نشان از آن دارند می‌توان با به‌کارگیری قطعات خردشده لاستیک و همچنین شیشه پودرشده در تهیه بتن‌های ساختمانی، ضمن بالاتر بردن کیفیت بتن، از آلوده شدن بیشتر محیط‌زیست توسط پسماند مواد ذکرشده جلوگیری کرد. این یافته‌های فنی در یک ماهنامه علمی پژوهشی از نشریات دانشگاه صنعتی امیرکبیر به نام «ماهنامه مهندسی عمران امیرکبیر» منتشر شده است.
