این گزارش نشان می‌دهد شرکت با تمرکز بر بهینه‌سازی هزینه‌ها و مدیریت موثر منابع تولید، توانسته عملکردی متفاوت از سال‌های گذشته ثبت کند و گامی در مسیر اصلاح ساختار مالی خود بردارد.
بر اساس اطلاعات منتشرشده، درآمد عملیاتی خکاوه در این دوره به رقم 3 هزار و 322 میلیاردتومان رسیده است. اما آن‌چه این صورت مالی را از سال‌های گذشته متمایز می‌کند، کاهش قابل‌توجه بهای تمام‌شده محصولات و خدمات است.
بهای تمام‌شده شرکت از رقم ۳ هزار و 971 میلیاردتومان در پایان سال ۱۴۰۲ به ۲ هزار و 848 میلیاردتومان در سال گذشته کاهش یافته است. این کاهش ۲۸ درصدی، مهم‌ترین عامل در بهبود سودآوری شرکت طی این دوره محسوب می‌شود.
درنتیجه این تحول سود ناخالص شرکت به ۴۸۴ میلیارد تومان رسید. همچنین شرکت با ادامه این روند موفق شده است سود عملیاتی خود را نیز به سطح ۸ میلیاردتومان برساند؛ عددی که هرچند هنوز نسبت به درآمد شرکت ناچیز است، اما نسبت به زیان عملیاتی یا سود ناچیز دوره‌های گذشته، بهبود نسبی را نشان می‌دهد و حاکی از بهبود تدریجی وضعیت عملیاتی شرکت است. در بخش سود خالص نیز شاهد رشد معناداری هستیم.
سود خالص سایپا دیزل در سال ۱۴۰۳ به ۶۳ میلیاردتومان رسید که نسبت به‌سود خالص ۲۵ میلیاردتومانی سال گذشته، رشدی ۱۵۴ درصدی را نشان می‌دهد. این رشد در شرایطی محقق شده که شرکت در بخش فروش با رشد ویژه‌ای روبه‌رو نبوده و بخش عمده این سودآوری، ناشی از اصلاح در ساختار هزینه‌ها و کنترل بهای تمام‌شده بوده است.
این تحول مالی در حالی رخ داده که سایپا دیزل در سال‌های اخیر با چالش‌هایی نظیر افزایش هزینه‌های تولید، مشکلات نقدینگی، نوسانات ارزی و .... مواجه بوده است. اما به‌نظرمی‌رسد در سال ۱۴۰۳، سیاست‌های مدیریتی معطوف به‌کاهش هزینه‌ها، کنترل واردات قطعات با نرخ مناسب‌تر، بازنگری در ساختار تامین و احتمالا افزایش بهره‌وری در خطوط تولید، توانسته تاثیر خود را در عملکرد نهایی شرکت نشان دهد.
در ادامه تحلیل عملکرد مالی سایپا دیزل، نکته‌ای که نمی‌توان از آن غافل شد، جایگاه این شرکت در صنعت خودروهای تجاری کشور است.
خکاوه از جمله شرکت‌هایی است که نقش مهمی در تولید کامیون و کشنده‌های سنگین دارد و از دیرباز به‌عنوان یکی از بازیگران اصلی این حوزه شناخته می‌شود.
در صورت‌های مالی، نشانه‌هایی از کنترل بهتر هزینه‌های سربار نیز دیده می‌شود. به‌نظر می‌رسد شرکت در سال گذشته، هم در حوزه مدیریت هزینه‌های غیرعملیاتی و هم در ساختار تولید، گام‌هایی برای مهندسی مجدد برداشته است.
