فارلی به‌صراحت اعلام کرده که رقابت با چین در عرصه خودروهای الکتریکی، دیگر یک رقابت عادی نیست، بلکه مساله‌ای استراتژیک برای بقا است. او هشدار می‌دهد که اگر خودروسازان آمریکایی نتوانند به‌سرعت خود را با نوآوری‌ها و کیفیت ساخت خودروسازان چینی تطبیق دهند، آینده‌ای برای فورد متصور نیست.
رقابتی برای شکست آمریکا
جیم فارلی، مدیرعامل فورد با صراحت از چالشی بزرگ برای خودروسازان سنتی سخن گفته است. به‌گفته وی، رقابت در بازار خودروهای الکتریکی دیگر فقط یک مسابقه نیست بلکه مساله‌ای حیاتی برای بقای این شرکت‌ها است. او هشدار داد که اگر خودروسازان آمریکایی نتوانند با سرعت پیشرفت چین در حوزه خودروهای الکتریکی همگام شوند، آینده فورد به خطر خواهد افتاد.
فارلی با اشاره به رقابت جهانی با چین اظهار داشت: «ما در یک رقابت جهانی با چین هستیم و این فقط به خودروهای الکتریکی محدود نمی‌شود. اگر در این رقابت شکست بخوریم، فورد آینده‌ای نخواهد داشت.»
این سخنان از روی گمانه‌زنی نیست و فارلی از تجربه مستقیم خود سخن می‌گوید. او در سال‌گذشته 6 یا 7 بار به چین سفر کرده و از نزدیک شاهد پیشرفت سریع خودروسازان چینی بوده است. فارلی این تجربه را تکان‌دهنده‌ترین چیزی که تاکنون دیده، توصیف کرد؛ اما چرا کشوری که خودروهایش در آمریکا فروخته نمی‌شود، تا این حد او را تحت تاثیر قرار داده است؟ پاسخ در توانایی تولید چینی‌ها نهفته است.
به‌گفته فارلی، چین نه‌تنها بیش از هر کشور دیگری خودروهای الکتریکی تولید می‌کند، بلکه کیفیت این خودروها نیز چیزی کم ندارد. همچنین «هفتاد درصد از کل خودروهای الکتریکی جهان در چین تولید می‌شوند.»
ترکیبی از فناوری و خودروسازی
این ادعا در حالی مطرح می‌شود که شیائومی به‌تازگی شاسی‌بلند لوکس YU7 را با قیمت ۳۵ هزار دلار معرفی کرده و گفته می‌شود تاکنون ۲۰۰ هزار سفارش برای آن ثبت شده است.
فارلی افزود: «فناوری داخل خودروهای چینی بسیار پیشرفته‌تر است. شرکت‌هایی مثل هواوی و شیائومی در تمام خودروها حضور دارند. وقتی سوار خودرو می‌شوید، نیازی به اتصال گوشی نیست و کل زندگی دیجیتال شما به‌صورت خودکار در خودرو منعکس می‌شود. علاوه بر این، هزینه تولید و کیفیت خودروهایشان به‌مراتب از آن‌چه در غرب می‌بینم، بهتر است.» پیام فارلی واضح است.
او می‌خواهد آمریکا هرچه سریع‌تر با چین در این حوزه همگام شود. بااین‌حال، فورد استراتژی خود را تغییر داده و به‌جای تولید بیشتر خودروهای الکتریکی، روی خودروهای پلاگین‌هیبریدی تمرکز کرده است زیرا بازارهایی که فورد در آن‌ها فعالیت می‌کند، فعلا علاقه بیشتری به خودروهای پلاگین‌هیبریدی نشان داده‌اند.
طبق گزارش «بیزنس اینسایدر»، سهام فورد در سال جاری بیش از ۹ درصد رشد کرده است. بااین‌حال، سوال بزرگ‌تر همچنان باقی است که آیا تغییر استراتژی فورد برای رقابت بلندمدت در بازار جهانی خودروهای الکتریکی که روزبه‌روز تحت سلطه چین قرار می‌گیرد، کافی خواهد بود؟ فارلی منتظر پاسخ این سوال نمانده و همین حالا زنگ خطر را به‌صدا درآورده است.
آینده‌ای به خواست فارلی
اگرچه فارلی به اهمیت پیشتازی در الکتریکی‌ها اشاره می‌کند، فورد تصمیم گرفته تمرکز خود را فعلا از تولید انبوه خودروهای تمام‌الکتریکی بردارد و بیشتر روی مدل‌های پلاگین‌هیبرید متمرکز شود. این تصمیم براساس تقاضای بازارهایی گرفته شده که هنوز به‌صورت کامل برای خودروهای تمام‌الکتریکی آماده نیستند.
او درواقع زنگ خطر را برای صنعت خودروی آمریکا به‌صدا درآورده است: «یا با تحول چینی‌ها همگام شوید، یا محکوم به افول شوید.»
او همچنین با بازدیدهای مکرر از چین و مشاهده مستقیم پیشرفت‌های آن‌جا، بر فوریت تغییر مسیر و رویکرد در آمریکا تاکید دارد. بر پایه سخنان جیم فارلی و شواهد ارائه‌شده در گزارش اخیر، فورد برای مواجهه با موج نوآوری و رشد برق‌آسای خودروسازان چینی، استراتژی چندمرحله‌ای و تطبیقی را در پیش گرفته است. فورد به‌جای سرمایه‌گذاری گسترده بر خودروهای تمام‌الکتریکی (BEV)، فعلا اولویت را به مدل‌های پلاگین‌هیبرید (PHEV) داده است.
در بازارهایی که فورد در آن‌ها فعال است، مصرف‌کنندگان هنوز آمادگی کامل برای مهاجرت به BEV ندارند. با مشاهده برتری چینی‌ها در حوزه نرم‌افزار خودرو، فورد به‌دنبال ارتقای تجربه دیجیتال در کابین محصولات خود است، مشابه رویکرد برندهایی چون هواوی و شیائومی در چین. چین از یک زنجیره تامین کاملا بومی، چابک و با بهره‌وری بالا برخوردار است.
فورد می‌کوشد با بازمهندسی تولید و تامین، به کاهش هزینه و افزایش کیفیت دست یابد تا محصولاتش در برابر قیمت‌های رقابتی چینی مقاومت کنند. او هشدار می‌دهد که فورد باید به استاندارد مهندسی و تجربه مشتری در سطح چینی‌ها برسد، در غیر این صورت بازی را واگذار خواهد کرد. این رویکرد نمایانگر یک تغییر پارادایم در مدل سنتی فورد است که اکنون باید بین انعطاف‌پذیری، واقع‌گرایی و نوآوری جهانی، تعادلی تازه بیابد. برای بهبود زنجیره تامین، فورد باید بازطراحی عمیق و ساختارمندی را در چندین سطح عملیاتی و راهبردی دنبال کند، به‌ویژه برای رقابت با کارایی و سرعت تولید خودروسازان چینی.
وی در پایان خاطر نشان کرد : «انتقال بخشی از تامین قطعات به کشورهای نزدیک‌تر مانند مکزیک و کشورهای آمریکای جنوبی برای کاهش زمان و ریسک حمل‌ونقل و همچنین ایجاد سبد تامین منعطف برای مقابله با بحران‌هایی مانند کمبود تراشه می‌تواند مدنظر باشد».
