به گزارش «اخبار خودرو»،در حالی وارد چهارمین سال ممنوعیت واردات خودرو شده‌ایم که این ممنوعیت در حدود 6 ماه از سال 96، ابتدا به بهانه اعمال تغییرات و به‌روزرسانی سایت ثبت‌سفارش کلید خورد و در سال 97 نیز پس از اعلام خروج آمریکا از برجام، با توجیه صیانت از منابع ارزی ادامه یافت. اما آن‌چنان که اخیرا یکی از معاونان وزیر صمت گفته است؛ ممنوعیت واردات خودرو غیر از محدودیت ارزی، دلیل دومی هم داشته که همان حمایت از صنعت خودرو داخلی بوده است.
در بیش از چهار دهه گذشته، واردات خودرو به کشور در مقاطعی ممنوع و در دیگر مواقع با تعرفه سنگین گمرکی همراه بوده است. بدین ترتیب، هیچ‌گاه واردات باعث ایجاد فضای رقابتی در بازار خودرو ایران نشد و شاید مهم‌ترین کارکرد آن، آشناسازی مشتریان و خودروسازان داخلی با فناوری‌های روز در صنعت خودرو جهان بوده است. این موضوع، تلنگری بوده که موجب شده است انتظارات بازار از خودروسازان داخلی بالا برود و این توقعات، آن‌ها را وادارد تا علاوه بر تلاش برای بومی‌سازی فناوری‌های همچون گیربکس اتوماتیک، بخشی از امکانات رفاهی متداول را به محصولات خود بیفزایند.
اما واقعیت این است که ممنوعیت‌ها و محدودیت‌های اعمال‌شده در بخش واردات، چنان‌که فعالان و کارشناسان حوزه خودرو در گفت‌وگو با «دنیای خودرو» گفته‌اند؛ هرگز به توسعه صنعت خودرو نینجامیده است. درواقع حتی اگر 40 سال دیگر نیز این رویه ادامه پیدا کند، باز هم صِرف ایجاد انحصار برای خودروسازان داخلی به پیشرفت آن‌ها نخواهد انجامید. در هیچ‌یک از کشورهای صاحب صنعت خودرو نیز چنین رویه‌ای سابقه نداشته و حمایت تعرفه‌ای از تولیدات داخلی به‌صورت دوره‌ای و موقتی اعمال شده است. ازسوی‌دیگر، باید در نظر داشت که بازار ایران با توجه با پایین بودن سرانه درآمد کشور، بازار مطلوبی برای صنعت خودرو نیست و اگر خودروسازان داخلی بخواهند به سمت تولید خودروهای 15هزار دلاری دارای استانداردهای جهانی بروند که کف خرید یک خودرو مناسب در دنیا محسوب می‌شود، با چالش نبود توان خرید در جامعه و کمبود مشتری مواجه خواهند شد. پس باید به فکر بازارگشایی باشند و از منطقه شروع کنند و از منطقه فراتر بروند. به‌عنوان حسن ختام این مطلب، گفته‌ای را از رئیس سابق انجمن قطعه‌سازان ترکیه نقل می‌کنم که گفت: «خودرویی که در سال‌های نخست تولید حداقل 300هزار دستگاه صادارت نداشته باشد، توجیه اقتصادی برای تولید ندارد!»