به گزارش «اخبار خودرو»،همه چیز بر مبنای یک حساب و کتاب ساده است؛ بخش عمده‌ روغن‌های موتوری کشور توسط چهار پالایشگاه‌دار اصلی تامین می‌شود اما به‌رغم بالا رفتن سرسام‌آور هزینه‌های تولید این شرکت‌ها اجازه افزایش بهای محصولات خود یا بهتر بگوییم واقعی کردن قیمت‌ها را ندارند. با این‌تفاصیل و طبق اظهارات پالایشگاه‌های روغن‌سازی که براساس صورت‌های مالی است، روغن‌های موتوری با 80درصد زیان تولید می‌شوند، به‌همین‌دلیل این شرکت‌ها به تبعیت از قیمت‌گذاری دستوری مجبور به عرضه محصولات خود به صورت قطره‌چکانی شده‌اند. ازسوی‌دیگر باید این توزیع قطره‌چکانی نیز به صورت سبدکالا عرضه شود تا محصولات صنعتی جور محصولات خودرویی را که به اجبار تحت قیمت‌گذاری دستوری هستند، بکشند و از زیان شرکت‌ها کم کنند.این تمام ماجراست؛ پالایشگاه‌ها زیان می‌دهند و به ناچار زیان خود را به شبکه توزیع یعنی اتوسرویس‌ها تحمیل می‌کنند. اتوسرویس‌هایی که حالا چند روزی است کارزاری را تحت‌عنوان تحریم محصولات پالایشگاهی به‌راه انداخته‌اند و قرار است همگی خرید از این 4شرکت را تحریم کنند. اما به‌راستی این اتفاق چه پیامدهایی برای این صنعت به همراه دارد؟ آیا مسئولان دولتی این پیام را دریافت کرده‌اند که جامعه مشکلی با خرید روغن باکیفیت با قیمتی فراتر از نرخ‌های مصوب ندارد و همین حالا هم حاضر است پول بیشتری برای خرید محصولات غیرپالایشگاهی بپردازد. در این بین تنها پالایشگاه‌های روغن‌سازی، اتوسرویس‌ها و مصرف‌کننده نهایی زیان می‌بینند و سود اصلی حاصل از این ماجرا به جیب دلال‌ها و واسطه‌ها می‌رود. کارزار تحریم محصولات پالایشگاهی توسط اتوسرویس‌های سراسر کشور این پیام را نیز به اهل فن مخابره می‌کند که تصمیم‌گیری غیرحرفه‌ای درحوزه قیمت‌گذاری به‌راحتی می‌تواند سابقه چند ده‌ساله شرکت‌های بزرگ و صاحب فناوری و افتخار را زیر سوال ببرد و ازسوی‌دیگر نادیده گرفتن منافع شبکه فروش توسط دولت، ضربه سنگینی به سهم بازار این مجموعه‌ها وارد کند، آن‌هم در شرایطی که اتوسرویس و مصرف‌کننده نهایی بیش‌از آنکه به فکر پایین ماندن قیمت‌ها باشد، به‌دنبال تسهیل در تامین کالای موردنیاز و اطمینان از اصالت و کیفیت کالاست. نکته‌ای که این روزها کم‌رنگ می‌شود و اعتبار این شرکت‌ها را به‌واسطه برخی تصمیمات اشتباه زیر سوال می‌برد.