به گزارش «اخبار خودرو»، عضو ارشد شورای سردبیری روزنامه «دنیای خودرو» در این باره نوشت:
اکنون که به میانه گرم‌ترین تابستان ثبت‌شده در جهان رسیده‌ایم، بهتر از قبل درمی‌یابیم وقتی صحبت از افزایش بیش‌از ۲ درجه‌ای دمای کره زمین نسبت‌به ۵۰ سال گذشته می‌شود، منظور چیست.
دنیا تحت تاثیر این گرمایش است و هیچ نقطه مسکونی نیست که از افزایش دما و شرایط آب‌وهوایی وخیم در امان مانده باشد. نیمی از جمعیت جهان نیز در مناطقی زندگی می‌کنند که بسیار آسیب‌پذیر هستند. همین حالا هم میلیون‌ها نفر با کمبود آب و غذا مواجه‌اند. همین حالا هم شاهد مرگ وسیع و انبوه گونه‌های جانوری و گیاهی از درختان تا آب‌سنگ‌های مرجانی هستیم. این یک واقعیت است که در صورت افزایش دما بیش‌از ۱.۵ درجه نسبت به دوران قبل از انقلاب صنعتی، زیست‌بوم‌های مهم توانایی جذب کربن را از دست می‌دهند و خود تبدیل به مخازن و منابع کربن می‌شوند و مناطق ساحلی و سرزمین‌های پست زیر آب می‌روند.
در این میان، برخی پژوهش‌ها نشان می‌دهد؛ تحولات الکتریکال در بخش حمل‌ونقل تا سال ۲۰۵۰، در بهترین حالت می‌تواند انتشار جهانی گازهای گلخانه‌ای را تا ۷۰درصد نسبت به سطوح فعلی کاهش دهد، البته مشروط به آن‌که منابع تامین برق وسایل نقلیه برقی نیز عمدتا مبتنی بر انرژی‌های نو و تجدیدپذیر باشد. اما به‌عنوان مثال، در کشور چین که قصد دارد تا سال ۲۰۲۵ حدود ۲۰درصد وسایل نقلیه خود را برقی کرده و یکی سال پس از آن نیز تولید خودروهای درون‌سوز را متوقف کند، شبکه برق به‌شدت متکی به زغال‌سنگ است.
از سوی دیگر، انرژی و ماشین‌آلات مورد استفاده برای تولید و نگهداری خودروهای برقی، خود موجب به وجود آمدن گازهای گلخانه‌ای می‌شود. زیرا گرچه در خودروهای تمام‌الکتریکی هیچ قطعه مکانیکی که با سوخت فسیلی کار کند وجود ندارد، اما معادن تامین‌کننده لیتیوم مورد نیاز برای تولید باتری و کارخانه‌های تولیدکننده باتری، خود ازجمله منابع تولید گازهای گلخانه‌ای هستند.
بر این اساس، به نظر نمی‌رسد اتکای صرف به برقی‌سازی خودروها بتواند راه قطعی نجات از انتشار گازهای گلخانه‌ای و در نهایت گرمایش جهانی باشد.
بر این اساس، طبق پیش‌بینی موسسه مالی انرژی نوین بلومبرگ، تا اواسط قرن حاضر استفاده از صفحه‌های خورشیدی ۱۷ برابر و استفاده از توربین‌های بادی ۶ برابر خواهد شد.
همچنین با افزایش تعداد خودروهای الکتریکی در جاده‌ها تا سال ۲۰۵۰، حدود ۹ درصد از کل برق تولیدی برای حمل‌ونقل مورد استفاده قرار می‌گیرد که با توجه به‌ظهور شیوه‌های نوین تولید و مهار انرژی تجدیدپذیر و ارزان‌شدن برق مصرفی حاصل از آن، تحقق این پیش‌بینی دور از انتظار نخواهد نبود.
در پایان این را نیز باید اذعان داشت در کشورهایی مانند ایران که ۹۵درصد حمل‌ونقل از طریق جاده‌ها صورت می‌گیرد، استفاده از خودروهای تمام‌الکتریکی می‌تواند نقش بسزایی در کاهش گازهای گلخانه‌ای داشته باشد.
