واردات سوخت‌های اصلی مورد استفاده در حمل‌ونقل از جمله بنزین، گازوئیل و سوخت هواپیما با افت محسوس روبه‌رو بوده‌اند. به گزارش «دنیای اقتصاد» این کاهش واردات در حالی رخ داده که ایالات‌متحده همچنان صادرکننده خالص برخی از این فرآورده‌هاست و ظرفیت پالایشی در مناطق جنوبی به‌ویژه سواحل خلیج مکزیک، نقشی کلیدی در الگوی تجارت نفتی این کشور ایفا می‌کند.
مطابق داده‌های رسمی منتشرشده، مجموع واردات فرآورده‌های نفتی ایالات‌متحده در سال ۲۰۲۴ به طور میانگین روزانه ۱.۸میلیون بشکه بوده است. این عدد نشان‌دهنده کاهش قابل‌توجهی به‌میزان ۲۱۰ هزار بشکه در روز نسبت به‌سال پیش از آن است.
بخش عمده این افت، مربوط به فرآورده‌هایی است که کاربرد مستقیم در بخش حمل‌ونقل دارند.
این روند کاهشی می‌تواند ناشی از بهبود کارآیی پالایشگاه‌های داخلی، رشد صادرات یا حتی تغییرات در الگوی مصرف انرژی در ایالات مختلف باشد. بنزین به‌عنوان پرمصرف‌ترین سوخت در آمریکا، بیشترین سهم را در بین واردات فرآورده‌های نفتی این کشور به‌خود اختصاص می‌دهد.
در سال ۲۰۲۴، ایالات‌متحده به‌طور میانگین روزانه ۶۵۱ هزار بشکه بنزین وارد کرده است. این رقم حدود ۳۶ درصد از کل واردات فرآورده‌های نفتی کشور را تشکیل می‌دهد. بااین حال، نسبت به سال ۲۰۲۳، واردات بنزین حدود ۷۵ هزار بشکه در روز کاهش یافته است. این درحالی است که سطح مصرف بنزین در این کشور تقریبا ثابت مانده و ذخایر انبارش این فرآورده در سال ۲۰۲۴ کاهش یافته‌اند. این امر گویای آن است که کاهش واردات نقش مستقیمی در کاهش سطح ذخایر داشته است.
از سوی دیگر، ایالات‌متحده از سال ۲۰۱۶ تاکنون صادرکننده خالص بنزین بوده و در سال ۲۰۲۴ نیز ۲۲۶ هزار بشکه در روز بنزین بیشتر از میزان واردات صادر کرده است. این موضوع اهمیت بخش پالایش ساحل خلیج را دوچندان می‌کند.
در سال ۲۰۲۴، ایالات‌متحده روزانه ۱۴۴ هزار بشکه گازوئیل یا سوخت تقطیری وارد کرده است که حدود ۹۵ درصد آن از کشور کانادا تامین شده است. این واردات عمدتا از طریق خطوط لوله و کشتی به‌سواحل شرقی آمریکا رسیده‌اند.
منطقه شمال‌شرقی ایالات‌متحده که دارای زیرساخت محدود پالایشی است، بیشترین وابستگی را به‌واردات گازوئیل دارد؛ به‌طوری‌که ۱۱۲ هزار بشکه در روز از این میزان به این منطقه اختصاص داشته که معادل ۷۸ درصد کل واردات گازوئیل کشور است.
این سوخت علاوه‌بر مصارف حمل‌ونقل، کاربرد مهمی در تامین سوخت گرمایشی منازل در فصول سرد سال دارد. واردات سوخت هواپیما نیز در سال گذشته میلادی با کاهش همراه بوده است. در سال ۲۰۲۴، میانگین واردات روزانه سوخت جت به ۱۰۹ هزار بشکه رسید که نسبت به ۱۲۷ هزار بشکه در سال ۲۰۲۳ کاهش محسوسی داشته است.
بخش عمده این واردات به‌سواحل غربی آمریکا اختصاص دارد؛ جایی که برخی فرودگاه‌ها به‌دلیل فاصله از مراکز پالایشی، ناگزیر به‌واردات مستقیم این فرآورده هستند.
جمهوری کره با صادرات ۷۷ هزار بشکه در روز، یعنی حدود ۷۱ درصد از کل واردات سوخت جت آمریکا، بزرگ‌ترین تامین‌کننده این محصول در سال ۲۰۲۴ بوده است.
دیگر کشورهای مهم در تامین سوخت جت وارداتی ایالات‌متحده شامل کانادا، چین، هند و کویت می‌شوند. منابع واردات فرآورده‌های نفتی به ایالات‌متحده متنوع هستند.
پنج کشور اصلی صادرکننده بنزین به ایالات‌متحده شامل کانادا، هلند، هند، بریتانیا و کره‌جنوبی بوده‌اند. از این میان، به‌جز کره‌جنوبی، دیگر کشورها در دهه گذشته نیز همواره در بین تامین‌کنندگان اصلی بوده‌اند. واردات بنزین از کانادا به‌ویژه برای ایالت‌های شمال شرقی مانند نیویورک، ورمانت و مین، اهمیت حیاتی دارد و این کشور نقش اصلی در تامین سوخت این مناطق را ایفا می‌کند.
گازوئیل نیز تقریبا به‌طور کامل از کانادا تامین شده است که نشان‌دهنده وابستگی شدید ایالات‌متحده به همسایه شمالی خود برای این فرآورده حیاتی است. این مساله می‌تواند پیامدهایی ژئوپلیتیکی نیز به‌همراه داشته باشد؛ به‌ویژه در شرایطی که روابط تجاری بین دو کشور تحت‌تاثیر سیاست‌های انرژی یا تغییرات زیست‌محیطی قرار گیرد.
سواحل خلیج مکزیک در ایالات‌متحده میزبان بزرگ‌ترین پالایشگاه‌های این کشور هستند. این منطقه، به‌دلیل تمرکز ظرفیت پالایشی و نزدیکی به بنادر دریایی، نقش عمده‌ای در صادرات فرآورده‌های نفتی ایفا می‌کند.
مازاد تولید پالایشگاه‌های این منطقه، به‌ویژه در زمان‌هایی که تقاضا در بازار داخلی کاهش می‌یابد، به‌دیگر کشورها صادر می‌شود. با وجود شبکه گسترده انتقال سوخت از این منطقه به سایر ایالت‌ها، برخی محدودیت‌های زیرساختی موجب می‌شود تامین سوخت برای مناطقی خاص مانند شمال‌شرق و غرب آمریکا از طریق واردات انجام گیرد.
علاوه‌بر بنزین، گازوئیل و سوخت جت، دیگر فرآورده‌های نفتی وارداتی شامل نفت کوره باقی‌مانده و نفت‌های خام ناقص (نیمه‌فرآوری‌شده) هستند.
نفت کوره باقی‌مانده عمدتا در صنعت حمل‌ونقل دریایی به‌عنوان سوخت کشتی‌ها به‌کار می‌رود و بخشی از این واردات برای تامین نیازهای ناوگان دریایی تجاری در سواحل آمریکا مورد استفاده قرار می‌گیرد.
