تولید وسایلنقلیه با پیشرانه برقی ضرورتی حیاتی و استراتژیک برای بقا و توسعه صنعتی کشور است. اتکا به خودروهای سنتی با سوخت فسیلی در شرایطی که هزینه انرژی و نگهداری از خودرو بهسرعت افزایش مییابد، مصرفکننده را به زنجیرهای از فشار مالی و محدودیت انتخاب محکوم میکند و تولیدکننده را از رقابت در بازارهای جهانی محروم میسازد.
تحولات جهانی نشان میدهد کشورهایی که امروز روی تولید خودروهای برقی و زیرساختهای مرتبط سرمایهگذاری کردهاند، نه تنها توانستهاند سهم خود از بازارهای بینالمللی را حفظ کنند، بلکه از فرصتهای صادراتی و فناوریهای نوین نیز بهرهمند شدهاند.
بر این اساس سرمایهگذاری در تولید خودروهای برقی نیازمند ایجاد زنجیرهای از توسعه فناوری باتری، قطعات الکتریکی، نرمافزارهای مدیریتی و زیرساختهای شارژ است. حمایت دولت، همکاری قطعهسازان و خودروسازان داخلی و شکلدهی به سیاستهای انگیزشی و تسهیلکننده میتواند روند تولید را تسریع کند و صنعتخودرو را از چرخه رکود، نوسان قیمت و کاهش تقاضا خارج سازد.
از سوی دیگر، تغییر مسیر به سمت خودروهای برقی، پیامدهای مثبت گستردهای برای محیطزیست و شهرنشینی به همراه دارد؛ کاهش آلودگی هوا، کاهش وابستگی به سوختهای فسیلی و بهبود کیفیت زندگی شهری از جمله اثرات ملموس این تحول است. مصرفکنندگان نیز از هزینههای کمتر سوخت و نگهداری، امنیت بالاتر و فناوریهای نوین بهرهمند خواهند شد.
هر روز تاخیر در حرکت به سمت خودروهای برقی، نه تنها هزینه اقتصادی بیشتری بر دوش تولیدکنندگان و مصرفکنندگان میگذارد، بلکه فاصله صنعتخودرو ایران با بازار جهانی را بیشتر و عمیقتر میکند. زمان تصمیمگیری جدی، برنامهریزی بلندمدت و اجرای سیاستهای هماهنگ برای تولید خودروهای برقی فرا رسیده است. درنهایت تنها با برداشتن گامهای استراتژیک و پایدار در این مسیر است که صنعتخودرو ایران میتواند از رکود و عقبماندگی نجات یابد و اعتماد مصرفکننده را بازسازی کند و در مسیر رشد و رقابت جهانی قرار گیرد.
