عضو شورای سردبیری روزنامه دنیای خودرو در این باره نوشت :
در روند صدور گواهینامه تا پیش از این، مراجعه به پزشک معتمد برای بررسی سلامت و صلاحیت جسمی مورد نیاز برای رانندگی، یکی از مراحل اخذ یا تمدید گواهینامه بود. در این میان کسانی که برای معاینه پزشکی صدور یا تمدید گواهینامه رانندگی به پزشک معتمد پلیس راهور مراجعه می‌کردند، چنان‌چه روی بدن‌شان آثار مشهودی از تتو یا آثاری از جای زخم و بریدگی مشکوک به خودزنی یا درگیری داشتند، به کمیسیون پزشکی ناجا ارجاع داده می‌شدند.
درنهایت اگر برای روانپزشکان معتمد و متخصصان کمیسیون پزشکی ثابت می‌شد فردی خودزنی کرده یا دارای مشکلات روحی و روانی است یا تتوهایی که انجام داده به‌دلیل مشکلات روانی است، بسته به‌نوع و شدت بیماری، برای بیمار گواهینامه مشروط دو ساله صادر یا تمدید می‌شد و اگر هم فرد به تشخیص پزشکان معتمد مشکلات روانی حادی داشت، از داشتن گواهینامه منع می‌شد.
در این میان سال‌ها بود که کارشناسان مختلف اعلام می‌کردند بررسی موردی سلامت روانی متقاضیان گواهینامه رانندگی کافی نیست و این امر باید به یک رویه دائمی و برای تمام متقاضیان گواهینامه رانندگی تبدیل شود. به‌عقیده این کارشناسان، بررسی سلامت روانی رانندگان قبل از صدور گواهینامه در کاهش تصادفات بسیار موثر خواهد بود.
به‌عبارت دیگر، جامعه باید به روش‌های مختلف اطمینان لازم در اعطای این امتیاز اجتماعی به افراد را کسب کند تا فرد به‌یک تهدید اجتماعی در بستر خیابان‌ها و جاده‌ها تبدیل نشود.
با این نگاه، درصورتی که مشکلات روانشناختی افراد قابل اصلاح بود، می‌توان به آن‌ها گواهینامه رانندگی داد؛ چراکه در غیر این صورت علاوه‌بر به خطر افتادن جان فرد حین رانندگی، سلامت سایر افراد جامعه نیز مورد تهدید قرار می‌گیرد.
حال پس از سال‌ها تلاش و گمانه‌زنی در این زمینه خبر رسیده که بر اساس آئین‌نامه صدور انواع گواهینامه‌های رانندگی که توسط هیات وزیران تصویب شده، ارائه گواهی سلامت روان به‌عنوان یکی از شرایط اصلی دریافت گواهینامه رانندگی در کشور الزامی است.
براساس ماده ۳ این آئین‌نامه، متقاضیان گواهینامه باید علاوه‌بر معاینات جسمی و بینایی‌سنجی، گواهی سلامت روانی خود را از مراکز پزشکی صلاحیت‌دار که مورد تایید وزارت بهداشت و سازمان پزشکی قانونی هستند، دریافت و ارائه کنند.
این الزام شامل تمامی انواع گواهینامه‌ها از جمله پایه سوم، ویژه، موتورسیکلت و ... می‌شود. در ماده ۹ از پیوست ۲ آئین‌نامه، به‌صراحت به ارزیابی اختلالات روحی و روانی (اختلالات اعصاب و روان) به‌عنوان یکی از معیارهای مهم احراز سلامت جسمانی و روانی رانندگان اشاره شده است.
البته در این میان برخی حقوقدانان با نگاهی متفاوت به این اجبار تازه برای دریافت گواهینامه، می‌گویند که هنوز درباره تعریف، شاخص‌ها، ابزارهای ارزیابی و صلاحیت صادرکننده‌های این گواهی سلامت روانی اجماع کامل وجود ندارد. از طرفی ممکن است یک روان‌پزشک بر اساس ملاک‌های پزشکی‌اش فردی را سالم تشخیص دهد، اما یک روان‌شناس بالینی با مشاهده نشانه‌هایی دیگر، به نتایجی متفاوت برسد.
درنهایت لازم است مساله سنجش سلامت روان، با دقت و بر پایه معیارهای علمی و حقوقی تبیین شود تا راه بر تفسیرهای شخصی نیز بسته شود. با اجرای دقیق، مشخص و قانونمند این طرح تازه می‌توان راه را برای کاهش حوادث رانندگی هموار کرد؛ به‌خصوص در مورد رانندگان ناوگان حمل‌ونقل عمومی که روزانه صدها مسافر را در سطح شهر و کشور جابه‌جا می‌کنند.
